Art. 3. - Zapewnienie pracy i zaopatrzenie uczestników walk o niepodległość Państwa Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.59.464

Akt utracił moc

Wersja od: 22 sierpnia 1939 r.

Art.  3. ⁸

(1) Każda instytucja i zakład o charakterze publicznoprawnym oraz każde przedsiębiorstwo i zakład pracy, niezależnie od tego, czy jest własnością państwową, samorządową, czy prywatną, ma obowiązek zatrudnić na każdych 33 pracowników co najmniej jedną osobę, posiadającą warunki, określone w art. 2 ust. (1) i (2), poszukującą pracy, zdolną do niej i skierowaną przez właściwy urząd lub instytucję pośrednictwa pracy.

(2) Obowiązkowi, przewidzianemu w ust. (1), podlega również każdy pracodawca, prowadzący roboty sezonowe, budowlane, ziemne, brukarskie, drogowe, kolejowe, wodne (budowlane, regulacyjne) oraz melioracyjne.

(3) W instytucji, przedsiębiorstwie i zakładzie pracy o zmiennej liczbie pracowników liczbę osób, posiadających warunki, określone w art. 2 ust. (1) i (2)., przypadającą do zatrudnienia w danym miesiącu kalendarzowym, ustala się na podstawie przeciętnej miesięcznej pracowników zatrudnionych w miesiącu poprzednim, z wyjątkiem gospodarstw rolnych, gdzie bierze się za podstawę do obliczenia tylko stałych rocznych pracowników rolnych.

(4) Jeżeli pracodawca w rozumieniu ust. (1) i (2) w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zatrudniał więcej uczestników walk o niepodległość niż to określa ust. (1), liczba zatrudnionych uczestników walk o niepodległość nie może być zmniejszona w przeciągu pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy niniejszej.

5). Pracodawca może wypowiedzieć umowę o pracę, zawartą z osobą, posiadającą warunki, określone w art. 2 ust. 1 i 2, tylko za uprzednią zgodą Opiekuna Głównego, którego decyzje są ostateczne. Opiekun Główny może uprawnienie do wyrażania zgody przekazać opiekunowi okręgowemu. Przepis ten nie narusza przewidzianych w obowiązujących przepisach zasad niezwłocznego rozwiązania umowy o pracę z ważnych powodów lub z winy strony przeciwnej.

(6) W przypadku niezdolności do pracy osoby, wymienionej w art. 2 ust. 1, prawo zatrudnienia w myśl art. 3 uzyskuje członek rodziny osoby, niezdolnej do pracy, który utrzymuje tę osobę.

(7) Minister Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz z właściwymi ministrami może na wniosek Opiekuna Głównego lub po zasięgnięciu jego opinii ustalić dla poszczególnego przedsiębiorstwa i zakładu lub poszczególnego obszaru normę wyższą, niż przewiduje ust. (1), aby zapewnić zatrudnienie na danym obszarze wszystkim uczestnikom walk o niepodległość.

⁸ Art. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 ustawy z dnia 19 lipca 1939 r. (Dz.U.39.75.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 sierpnia 1939 r.