Rozdział 3 - ZAOPATRZENIA SIEROCE. - Zaopatrzenie emerytalne pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" i zaopatrzenie pozostałych po tych pracownikach wdów i sierot, oraz odszkodowanie za nieszczęśliwe wypadki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.61.577

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lutego 1934 r.

3.

ZAOPATRZENIA SIEROCE.

§  28.
Prawo do zaopatrzeń sierocych służy dzieciom ślubnym i uprawnionym:
1)
emeryta, który w dniu śmierci miał prawo do zaopatrzenia emerytalnego,
2)
pracownika, który w dniu śmierci miał co najmniej 5 lat wysługi emerytalnej,
3)
pracownika bez względu na okres wysługi emerytalnej, jeśli przyczyną śmierci jego był nieszczęśliwy wypadek, uprawniający do pobierania zaopatrzenia (§ 11 ust. 3).

Prawo do zaopatrzeń sierocych służy pod warunkami wskazanemi w p. 1, 2 i 3 ust. 1 dzieciom także po matce (pracownicy). Jeżeli sierota nabyła prawo do zaopatrzenia sierocego po ojcu i po matce, wypłaca się sierocie zaopatrzenie wyższe.

Sierota, która na podstawie § 34 p. 5 utraciła prawo do zaopatrzenia sierocego, odzyskuje to prawo w razie darowania jej skutków skazania (§ 33 ust. 2).

§  29.
Dzieciom emeryta umieszczonego w zakładzie dla umysłowo chorych (§ 38) służy według zasad niniejszego rozporządzenia, na okres wstrzymania wypłaty zaopatrzenia ojca (matki) (§ 17 ust. 1 p. 2), prawo do zaopatrzeń w wysokości zaopatrzeń sierocych.
§  30.
Dzieciom emeryta zaginionego bez wieści Minister Komunikacji może przyznać według zasad niniejszego rozporządzenia zaopatrzenie w wysokości zaopatrzeń sierocych.

Wypłatę powyższych zaopatrzeń wstrzymuje się, jeśli uprawnieni po upływie okresu, wymaganego ustawowo do sądowego uznania zaginionego (zaginionej) za zmarłego, nie złożą dowodu, że wdrożyli kroki w właściwym sądzie celem uzyskania odnośnej uchwały.

§  31.
Dzieciom byłego emeryta, jako też sierotom po byłym emerycie, który na podstawie § 16 p. 3 i 4 utracił prawo do zaopatrzenia emerytalnego, Minister Komunikacji może przyznać według zasad niniejszego rozporządzenia zaopatrzenie w wysokości zaopatrzeń sierocych.
§  32.
Zaopatrzenie sieroce na każdą sierotę wynosi:
1)
w razie śmierci ojca, jeśli pozostała wdowa ma prawo do pobierania zaopatrzenia wdowiego, 25 % sumy zaopatrzenia wdowiego z tem ograniczeniem, że suma zaopatrzeń, przyznanych wszystkim sierotom, nie może przekraczać 100 % sumy zaopatrzenia wdowiego;
2)
w razie śmierci ojca, jeżeli wdowa nie żyje lub też nie ma prawa do zaopatrzenia wdowiego (§ 19 i 25), albo też na podstawie § 26 nie pobiera zaopatrzenia wdowiego, 1/3 część sumy zaopatrzenia emerytalnego, które ojciec pobierał, względnie do którego miałby był prawo na podstawie niniejszego rozporządzenia, gdyby z dniem jego śmierci rozwiązano z nim stosunek służbowy. Łączna suma zaopatrzeń sierocych, wymierzonych na podstawie niniejszego punktu, nie może przekraczać 100 % sumy zaopatrzenia emerytalnego ojca;
3)
w razie śmierci matki (pracownicy, emerytki), 1/3 część sumy zaopatrzenia emerytalnego, które zmarła pobierała względnie do którego miałaby była prawo na podstawie niniejszego rozporządzenia, gdyby z dniem jej śmierci rozwiązano z nią stosunek służbowy. Łączna suma zaopatrzeń sierocych, wymierzonych na podstawie niniejszego punktu, nie może przekraczać 100 % sumy zaopatrzenia emerytalnego matki.

Jeśli pozostało więcej niż czworo (p. 1), lub więcej niż troje (p. 2, 3) sierot, mających prawo do zaopatrzeń sierocych i wskutek tego suma normalnych zaopatrzeń sierocych przekraczałaby sumę, wynikłą z ograniczenia ustanowionego w p. 1, 2 i 3 ust. 1, zmniejsza się odpowiednio i równomiernie poszczególne zaopatrzenia sieroce.

W myśl powyższego postanowienia zmniejszone zaopatrzenie sieroce podwyższa się odpowiednio i równomiernie, aż do normalnej wysokości, w miarę jak poszczególne sieroty tracą prawo do pobierania zaopatrzeń.

§  33.
Prawo do pobierania zaopatrzeń sierocych służy od dnia następującego po dniu wstrzymania wypłaty uposażenia służbowego ojca (matki), względnie zaopatrzenia emerytalnego ojca (matki).

W przypadkach, określonych w § 28 ust. ostatni, służy to prawo od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu darowania skutków skazania.

§  34.
Prawo do zaopatrzenia sierocego gaśnie:
1)
w razie śmierci sieroty,
2)
jeśli sierota utraci obywatelstwo polskie lub obywatelstwo Wolnego Miasta Gdańska,
3)
z dniem ukończenia przez sierotę 18 roku życia z wyjątkiem przypadków, określonych w § 36,
4)
jeśli sierota zawrze związek małżeński,
5)
gdy sierota zostanie wyrokiem sądowym prawomocnie skazana na karę dodatkową utraty praw publicznych. W razie zawieszenia w wyroku sądowym wykonania kary gaśnie prawo do zaopatrzenia tylko wówczas, jeżeli zostało następnie zarządzone wykonanie zawieszonej kary; w tych przypadkach gaśnie to prawo od pierwszego dnia miesiąca następującego po zarządzeniu wykonania zawieszonej kary (§ 33 ust. 2),
6)
w razie przyjęcia sieroty na służbę kolejową i objęcia jej na podstawie § 1 niniejszem rozporządzeniem, lub w razie przyjęcia jej na inną stałą służbę państwową,
7)
w razie zrzeczenia się na podstawie § 5.
§  35.
Wypłatę zaopatrzenia sierocego wstrzymuje się na okres przebywania ponad 6 miesięcy poza granicami Rzeczypospolitej i Wolnego Miasta Gdańska z wyjątkiem, jeśli Minister Skarbu udzieli zezwolenia na pobieranie tego zaopatrzenia.

Po ustaniu przyczyny wstrzymania wypłaty zaopatrzenia sierocego wznawia się wypłatę tego zaopatrzenia od pierwszego dnia miesiąca następującego po zgłoszeniu się o nie.

§  36.
Sierota, która ukończyła 18 rok życia, ma według zasad niniejszego rozporządzenia prawo do zaopatrzenia sierocego:
1)
jeśli z powodu choroby, albo ułomności fizycznych lub umysłowych nie jest zdolna do zarobkowania i nie ma własnych źródeł utrzymania,
2)
jeśli uczy się w szkołach, albo też odbywa bezpłatną praktykę, wymaganą odnośnemi przepisami celem nabycia kwalifikacyj koniecznych dla wykonywania danego zawodu; w tych przypadkach jednak nie dłużej jak do ukończenia 24 roku życia.

Zaopatrzenie sieroce przyznaje się na podstawie niniejszego paragrafu tylko z roku na rok.

§  37.
Ślubne i uprawnione dzieci pracownika, nie mające prawa do zaopatrzeń sierocych, otrzymują łącznie jednorazową odprawę, w wysokości sześciokrotnej sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru zaopatrzenia emerytalnego (§ 12), o ile w dniu śmierci ojca nie ukończyły 18 lat życia i były do jego śmierci na jego utrzymaniu, oraz jeśli wdowa nie żyje lub też nie ma prawa do odprawy z mocy § 27 ust. 1.

Uprawnienie z ustępu 1 służy dzieciom także po matce (pracownicy), nie mającym po niej, ani też po ojcu prawa do zaopatrzeń sierocych, jeśli ojciec ich nie żyje, oraz jeśli w dniu śmierci matki (pracownicy) nie ukończyły 18 lat życia i były do jej śmierci na jej utrzymaniu.