Rozdział 5 - Przepisy przejściowe. - Zaopatrzenie emerytalne i odszkodowanie za nieszczęśliwe wypadki pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.38.231

Akt utracił moc

Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

Rozdział  5.

Przepisy przejściowe.

§  52.

1. Pracownikom, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego pełnili służbę na P.K.P., zalicza się do wysługi emerytalnej, osiągniętej na podstawie tego rozporządzenia, te okresy służby, pracy i studiów, które podlegały zaliczeniu na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, przy uwzględnieniu następujących zasad:

1) z czasu służby w b. państwach zaborczych uwzględnia się jedynie okresy rzeczywistej służby, okresów natomiast, podlegających doliczeniu z tytułu korzystniejszego liczenia tej służby nie uwzględnia się z wyjątkiem okresów służby konduktorskiej i parowozowej, opłacanej półtorakrotną opłatą emerytalną, które zalicza się w wymiarze: każdy pełny rok jako 18 miesięcy; ułamki roku liczy się pojedyńczo;

2) służbę wojskową, pełnioną w b. państwie zaborczym z poboru, mobilizacji lub ochotniczo, bez względu na odmienne przepisy emerytalne danego państwa zaborczego, wlicza się do wysługi emerytalnej jedynie w przypadku, gdy pełniąca tę służbę osoba już w b. państwie zaborczym uzyskała charakter funkcjonariusza państwowego lub zawodowego wojskowego albo gdy po odbyciu służby wojskowej przeszła bezpośrednio do służby państwowej polskiej, cywilnej lub wojskowej bądź do służby w jednej z formacyj wojskowych uznanych przez Państwo Polskie;

3) za bezpośrednie przejście w rozumieniu pkt 2 uważa się wstąpienie do służby państwowej polskiej, cywilnej lub wojskowej, albo do służby w formacji wojskowej, uznanej przez Państwo Polskie, przed upływem miesiąca od daty opuszczenia służby wojskowej w b. państwie zaborczym;

4) w przypadkach zasługujących na uwzględnienie Minister Komunikacji może wyrazić zgodę na zaliczenie służby, nie odpowiadającej wskazanemu powyżej warunkowi bezpośredniego przejścia.

2. Pracownikom, wymienionym w ust. 1, zalicza się do wysługi emerytalnej tylko te okresy służby, pracy i studiów, które zostaną zgłoszone na piśmie właściwej władzy (§ 7) w ciągu 3 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego. Niezgłoszenie w powyżej oznaczonym terminie powoduje utratę prawa do zaliczenia tych okresów do wysługi emerytalnej.

3. Pracownicy, wymienieni w ust. 1, mają prawo żądać zaliczenia za opłatą do wysługi emerytalnej okresów, wyszczególnionych w § 4 ust. 4, oraz niepoliczalnych do wysługi emerytalnej okresów kolejowej służby państwowej, jako służby kolejowej prywatnej, odbytej w jednym z byłych państw zaborczych. Należność za to zaliczenie oblicza się według przepisów § 4 ust. 5. Z powyższego prawa mogą uprawnieni skorzystać w ciągu 3 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

4. Okresy ubezpieczenia w Kasie Emerytalnej dla robotników kolei państwowych w b. dzielnicy pruskiej i okresy ubezpieczenia w Kasie Pensyjnej dla robotników kolei państwowych na obszarze b. w. m. Gdańska zalicza się do wysługi emerytalnej przy wymiarze zaopatrzenia emerytalnego na zasadach podanych w ust. 1, jeżeli pracownik za te okresy nie podjął składek, nie pobiera renty, ani też nie podjął odprawy.

5. Każdy pełny rok służby w P.K.P., opłacony do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego półtorakrotną opłatą emerytalną, zalicza się do wysługi emerytalnej przy wymiarze zaopatrzenia jako 18 miesięcy. Ułamki roku liczy się pojedynczo.

6. Każdy pełny rok służby w P.K.P., pełnionej do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego w służbie konduktorskiej przy obsłudze pociągów i parowozowej, przy obsłudze parowozów, wagonów motorowych lub elektrowozów, nie opłaconej półtorakrotną opłatą emerytalną, zalicza się do wysługi emerytalnej przy wymiarze zaopatrzenia jako 14 miesięcy. Ułamki roku liczy się pojedyńczo.

7. Minister Komunikacji może zaliczyć bezpłatnie do wysługi emerytalnej, osiągniętej na podstawie rozporządzenia niniejszego, okres pracy zawodowej, zgłoszonej na mocy ustaw o uposażeniu z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr 65, poz. 429, 430, 431, 432, 433, 434, 435, 436) dla uzyskania dodatku za wysługę lat tym pracownikom, którzy do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego byli w etatowej służbie P.K.P. lub w polskiej służbie państwowej, najwyżej jednak jeden rok pracy zawodowej za każdy cały rok służby w Państwie Polskim, zaliczony do wysługi emerytalnej, jeżeli zaliczenia pewnego okresu pracy zawodowej nie dokonano już przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego. Nadto Minister Komunikacji może zaliczyć bezpłatnie do wysługi emerytalnej służbę pełnioną na kolejach na terytorium Śląska Cieszyńskiego od dnia 1 listopada 1918 r. do końca 1922 r. oraz służbę na terytorium państwa niemieckiego w czasie od dnia 1 listopada 1918 r. do dnia 10 stycznia 1920 r.

8. Osobom, które w dniu 1 września 1939 r. były na służbie w P.K.P. lub we "Francusko-Polskim Towarzystwie Kolejowym" Spółka Akcyjna w Paryżu, kolei Herby Nowe-Gdynia z odnogą Siemkowice-Częstochowa w charakterze pracownika etatowego, stałego lub praktykanta (stosunek publiczno-prawny) zalicza się do wysługi emerytalnej te okresy, które podlegały zaliczeniu na podstawie przepisów emerytalnych, jakimi były objęte w dniu 1 września 1939 r. przy uwzględnieniu zasad ust. 1. Przepis ten stosuje się również do pracowników, którzy w dniu 1 września 1939 r. byli funkcjonariuszami państwowymi stałymi lub prowizorycznymi (stosunek publiczno-prawny), a którzy w okresie od 22 lipca 1944 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego wstąpili na służbę w P.K.P. i zostali mianowani pracownikami etatowymi lub przyjęci do służby przygotowawczej w charakterze kandydata.

§ 53. Do pracowników (emerytów, wdów), którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego rozpoczęli już spłacanie składek podjętych z Kasy Emerytalnej jednego z b. państw zaborczych dla uzyskania zaliczenia do wysługi emerytalnej okresów przynależenia do tej Kasy, oraz do pracowników, którzy odebrali składki z funduszów emerytalnych kolei Koszycko-Bogumińskiej za okres przynależenia do tych funduszów przed dniem 1 listopada 1918 r., nie stosuje się postanowień § 4 ust. 5 o sposobie obliczania wysokości należności za zaliczenie. Pracownicy ci uiszczają za to zaliczenie należność w sumie równoważnej w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 stycznia 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr 11, poz. 77) sumie odebranej swego czasu tytułem zwrotu rzeczonych składek.

§ 54. Do emerytów, wdów i sierot, którzy nabyli prawo do zaopatrzeń i odszkodowań za nieszczęśliwe wypadki przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, stosuje się przepisy rozporządzenia niniejszego.

§ 55. Przepisów § 14 ust. 6 i 7 oraz § 16 ust. 4 nie stosuje się do przypadków, powstałych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

§ 56. Wdowa, której małżeństwo zostało sądownie rozłączone przed dniem wejścia w życie prawa małżeńskiego, przy czym mąż nie był obowiązany do utrzymywania żony, nie ma prawa ani do zaopatrzenia wdowiego, ani do odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki na podstawie rozporządzenia niniejszego (§§ 22 i 43).

§  57.

1. Przepis § 4 ust. 3 stosuje się również do emerytów, którym wypłaca się zaopatrzenie emerytalne na podstawie rozporządzenia niniejszego, oraz wdów i sierot po tych emerytach, tudzież wdów i sierot po emerytach, zmarłych przed dniem 1 października 1945 r. Wynikające stąd uprawnienia służą od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu zgłoszenia tych okresów, nie wcześniej jednak, jak od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wejścia w życie rozporządzenia wydanego przez Ministra Komunikacji w porozumieniu z właściwym ministrem o warunkach i trybie zaliczenia do wysługi emerytalnej okresów, przewidzianych w § 4 ust. 3.

2. 23  Przepis § 4 ust. 15 stosuje się do przypadków roszczeń powstałych na jego podstawie od dnia 1 października 1945 r. z tym, że prawo do pobierania zaopatrzenia przysługuje w tym przypadku najwcześniej od dnia 1 stycznia 1949 r.

3.   ²⁴  Przepis § 14 ust. 11 stosuje się do przypadków wydalenia pracownika ze służby przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

§ 58.  Pracownikom, którzy w dniu 1 września 1939 r. byli w służbie P.K.P. i mieli przed tym co najmniej 1 rok nieprzerwanej służby, albo też byli w innej służbie państwowej w charakterze funkcjonariuszów stałych lub prowizorycznych (stosunek publiczno-prawny), może być zaliczony do wysługi emerytalnej okres od pierwszego września 1939 r. do dnia ponownego ich wstąpienia (powołania) lub przyjęcia na służbę na warunkach i zasadach, określonych rozporządzeniem Rady Ministrów.

§  59.

1. Zaopatrzenia emerytalne, wdowie, sieroce i odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki, które zostały przyznane i wymierzone na podstawie przepisów emerytalnych, obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, przerachowuje się, począwszy od dnia 1 października 1945 r. na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Podstawę wymiaru zaopatrzenia emerytalnego, wdowiego, sierocego i odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki, która została ustalona na sumę, obliczoną od grupy uposażenia według ustawy o uposażeniu funkcjonariuszów państwowych i wojska z dnia 9 października 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr 116, poz. 924), kategorii płacy według rozporządzeń Ministra Kolei Żelaznych z dnia 14 grudnia 1923 r. o uposażeniu nieetatowych stałych dziennie płatnych pracowników kolejowych (Dz. U. R. P. Nr 137, poz. 1142 i 1143) i grupy uposażenia albo kategorii płacy według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1934 r. o uposażeniu pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 24) ustala się, począwszy od 1 października 1945 r., na sumę, obliczoną od grupy uposażenia według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 1945 r. o uposażeniu pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 309), która według niżej zamieszczonej tabeli odpowiada grupie uposażenia lub kategorii płacy, od której obliczono sumę, stanowiącą podstawę wymiaru zaopatrzenia emerytalnego, wdowiego, sierocego albo odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki:

1	2	3	4
Grupa uposażenia bez względu na szczebel według ustawy z 9.X.1923 r. (Dz. U. R. P. Nr 116, poz. 924)	Kategoria płacy bez względu na szczebel wg. rozporządzenia Ministra Kolei Żelaznych z 14.12.1923 r. (Dz. U. R. P. Nr 137, poz. 1142 i 1143)	Grupa uposażenia lub kategoria płacy (w ułamku) wg. rozp. Rady Ministrów z 1.I.1934 r. (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 24)	Grupa uposażenia wg. rozporządzenia Rady Ministrów z 2.XI.1945 r. (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 309)
		1	1 szczebel a
IV		2	2 " a
V		3	3 " a
		4	4 " a
VI		5	5 " a
		6	6 " a
VII		7	7 " a
VIII		8	8 " a
IX		9/1	9 " a
X	1	10/2	10 " a
XI-XII-XIII	2-3-4	11/3-12/4	11 " a
XIV-XV-XVI	5-6-7-8	13/5-14/6	12 " a

€§ 60.

1. Osoby, pobierające na podstawie rozporządzenia niniejszego zaopatrzenie emerytalne, wdowie, sieroce lub odszkodowanie za nieszczęśliwe wypadki, mogą być poddane badaniu weryfikacyjnemu, czy zachowanie się weryfikowanego w okresie okupacji było nienaganne pod względem obywatelskim.

2. Postępowanie weryfikacyjne przeprowadzają komisje weryfikacyjne, przewidziane w § 84 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 1945 r. o służbie na Polskich Kolejach Państwowych (Dz. U. R. P. Nr 52, poz. 299).

3. 25  Na wniosek komisji weryfikacyjnej dyrektor generalny kolei państwowych może wstrzymać czasowo lub na stałe wypłatę zaopatrzenia.

4.   ²⁶  Na wniosek wydany we wznowionym postępowaniu przez komisję weryfikacyjną dyrektor generalny kolei państwowych może przywrócić wypłatę zaopatrzenia.

§ 60a.   ²⁷  Jeżeli zaopatrzenie obliczone w myśl niniejszego rozporządzenia wynosiłoby dla emeryta mniej niż 140 zł miesięcznie, dla wdowy mniej niż 98 zł miesięcznie, emeryt otrzymuje zaopatrzenie w wysokości 140 zł, wdowa 98 zł miesięcznie.

§ 60b.   ²⁸  Jeżeli przypadające w dniu 31 grudnia 1948 r. zaopatrzenie emerytalne łącznie z dodatkiem przejściowym albo zaopatrzenie wdowie łącznie z takim dodatkiem jest wyższe od zaopatrzenia emerytalnego lub zaopatrzenia wdowiego wymierzonego na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia, emeryt lub wdowa zachowuje prawo do zaopatrzenia przypadającego w dniu 31 grudnia 1948 r., łącznie z dodatkiem przejściowym z tym, że zaopatrzenie dla emeryta nie może wynosić mniej niż 3.000 zł, a dla wdowy mniej niż 2.100 zł.

§ 60c.   ²⁹

1.  Wypłata zaopatrzenia wdowiego przysługującego w dniu 31 grudnia 1948 r. wdowom, które nie odpowiadają warunkom określonym w § 24 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 niniejszego rozporządzenia, ulega wstrzymaniu z końcem szóstego miesiąca po ogłoszeniu niniejszego rozporządzenia.

2. Przepis § 24 ust. 6 ma zastosowanie również do wdów, których prawo do zaopatrzenia wdowiego powstało przed dniem 1 stycznia 1949 r.

²³ § 57 ust. 2 dodany przez § 1 pkt 11 lit. a) rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

²⁴ § 57 ust. 3 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 11 lit. b) rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

²⁵ § 60 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

²⁶ § 60 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

²⁷ § 60a:

- dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 lutego 1953 r. (Dz.U.53.11.41) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 stycznia 1953 r.

²⁸ § 60b dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

²⁹ § 60c dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.