Rozdział 3 - Odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki. - Zaopatrzenie emerytalne i odszkodowanie za nieszczęśliwe wypadki pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.38.231

Akt utracił moc
Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

Rozdział  3.

Odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki.

§  42.
1.
Pracownik, który po mianowaniu go pracownikiem etatowym lub przyjęciu do służby przygotowawczej w charakterze kandydata, uległ nieszczęśliwemu wypadkowi z powodu służby i utracił wskutek tego wypadku zdolność do zarobkowania, ma prawo do odszkodowania niezależnie od zaopatrzenia emerytalnego, należnego na podstawie rozporządzenia niniejszego, jeżeli wypadek ten zgłoszony został właściwej władzy (§ 7) w ciągu 7 dni, licząc od dnia jego zdarzenia się.
2.
Za nieszczęśliwy wypadek, uprawniający do tego odszkodowania, uważa się każde nagłe zdarzenie, wywołane przyczyna zewnętrzną, które spowodowało pośrednio lub bezpośrednio śmierć, obrażenie ciała lub chorobę pracownika.
3.
Dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania przyjmuje się sumę, przyjętą dla ustalenia podstawy wymiaru zaopatrzenia emerytalnego (§ 15).
4.
Odszkodowanie za nieszczęśliwy wypadek wynosi w razie utraty 100% zdolności do zarobkowania - 100% sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania; w razie utraty części zdolności do zarobkowania - część sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania, odpowiadającej procentowi utraty tej zdolności. Odszkodowanie to wypłaca się od dnia następującego po dniu wstrzymania wypłaty uposażenia, albo też, jeżeli niezdolność do zarobkowania, spowodowana nieszczęśliwym wypadkiem powstała po tym terminie, od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu jej stwierdzenia.
5.
Pracownik nie ma prawa do odszkodowania, jeżeli wypadek spowodował działaniem umyślnym, stwierdzonym w drodze sądowo-karnej.
6.
Właściwa władza może poddawać oględzinom lekarskim osoby, którym wypłaca się na podstawie niniejszego paragrafu odszkodowanie, a to dla stwierdzenia stopnia niezdolności do zarobkowania, spowodowanej danym wypadkiem. W ciągu trzech lat, licząc od dnia rozpoczęcia wypłaty odszkodowania (ust. 4), władza może sama lub na żądanie poszkodowanego poddawać oględzinom lekarskim wymienione osoby w każdym czasie, po upływie zaś tego okresu tylko raz na rok (§ 18 ust. 7).
7.
W razie stwierdzenia zmian stopnia niezdolności do zarobkowania, spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem, podwyższa się lub obniża odpowiednio odszkodowanie, albo też odbiera się prawo do odszkodowania w razie stwierdzenia odzyskania pełnej zdolności do zarobkowania, a to od pierwszego dnia miesiąca, następującego po dniu stwierdzenia tej zmiany.
8.
Jeżeli pobierający odszkodowanie uchyla się od oględzin lekarskich, wstrzymuje się wypłatę odszkodowania do chwili poddania się tym oględzinom. W razie stwierdzenia dalszej niezdolności do zarobkowania wznawia się wypłatę odszkodowania i wypłaca się je za cały okres przerwy w wysokości, ustalonej na podstawie wyniku ostatnich oględzin lekarskich (§ 18 ust. 7).
§  43.
1.
Wdowa po pracowniku lub emerycie, który zmarł skutkiem nieszczęśliwego wypadku, uprawniającego do odszkodowania na podstawie § 42, ma, niezależnie od zaopatrzenia wdowiego, należnego na podstawie rozporządzenia niniejszego, prawo do odszkodowania w miesięcznej wysokości 30% sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania (§ 42 ust. 3). Odszkodowanie to wypłaca się od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu śmierci męża.
2.
Nie ma prawa do odszkodowania wdowa, jeżeli małżeństwo zostało zawarte po wypadku, który spowodował śmierć męża.
3.
Wzamian za pobierane odszkodowanie otrzymuje wdowa na swoje żądanie jednorazową odprawę w wysokości dwudziestoczterokrotnej sumy ostatnio pobieranego miesięcznego odszkodowania.
4.
W razie wypłacenia odprawy na podstawie ust. 3 wdowa traci wszelkie prawa z tytułu odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki.
5.
W razie zawarcia związku małżeńskiego wdowa traci prawo do odszkodowania, otrzymuje natomiast jednorazową odprawę w wysokości dwudziestoczterokrotnej sumy ostatnio pobieranego miesięcznego odszkodowania.
§  44.
1.
Sieroty po pracowniku lub emerycie, który zmarł skutkiem nieszczęśliwego wypadku, uprawniającego do odszkodowania na podstawie § 42, mają, niezależnie od zaopatrzeń sierocych, należnych na podstawie rozporządzenia niniejszego, prawo do odszkodowania w miesięcznej wysokości po 10% sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania (§ 42 ust. 3). Łączna suma tych odszkodowań nie może przewyższać 70% sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania. Jeżeli suma tych odszkodowań przewyższa 70% sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania, zmniejsza się odpowiednio i równomiernie poszczególne odszkodowania sieroce. W miarę utraty przez poszczególne sieroty prawa do pobierania odszkodowania podwyższa się odpowiednio i równomiernie odszkodowania pozostałych sierot aż do normalnej wysokości. Odszkodowania te wypłaca się od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu śmierci ojca do ukończenia 18 lat przez sierotę, a po ukończeniu 18 lat na zasadach i warunkach, przewidzianych w § 33 rozporządzenia niniejszego.
2.
Sierotom, urodzonym w ciągu 300 dni po śmierci ojca, prawo do pobierania odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki służy od dnia następującego po dniu urodzenia.
3.
Prawo do odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki nie służy sierotom, zrodzonym z małżeństwa zawartego po wypadku, który spowodował śmierć ojca.
4.
W razie zawarcia związku małżeńskiego przed ukończeniem 18 lat sierota traci prawo do odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki, otrzymuje natomiast jednorazową odprawę w wysokości jednorocznej sumy tego odszkodowania.
§  45.
1.
Krewni wstępni w linii prostej, wnuki i rodzeństwo pracownika lub emeryta, który zmarł skutkiem nieszczęśliwego wypadku, uprawniającego do odszkodowania na podstawie § 42, mają prawo do odszkodowania w łącznej miesięcznej wysokości 20% sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania (§ 42 ust. 3), jeżeli zmarły był ich jedynym żywicielem. Prawo to służy krewnym wstępnym od pierwszego dnia miesiąca, następującego po dniu śmierci danego pracownika (emeryta) dopóty, dopóki nie uzyskają innych źródeł utrzymania, wnukom zaś i rodzeństwu od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu śmierci pracownika (emeryta) do dnia ukończenia 18 lat, o ile zaś wcześniej zostanie zawarty związek małżeński, to do dnia zawarcia tego związku.
2.
Prawo do odszkodowania mają przede wszystkim rodzice, w braku zaś rodziców - dziadkowie. Jeżeli nie ma krewnych wstępnych, prawo do odszkodowania przysługuje wnukom, w braku zaś wnuków - rodzeństwu.
3.
Sumę odszkodowania ustalonego w ust. 1 dzieli się między uprawnionymi osobami tych samych kategorii równomiernie.
4.
Łączna suma odszkodowań krewnych wstępnych, wnuków i rodzeństwa wraz z sumą odszkodowań wdowy (§ 43) i sierot (§ 44) nie może przewyższać sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania (§ 42 ust. 3). Odszkodowania krewnych wstępnych wnuków i rodzeństwa wypłaca się o tyle, o ile odszkodowania wdowy i sierot nie wyczerpują całej sumy, przyjętej dla ustalenia podstawy wymiaru odszkodowania (§ 42 ust. 3).
§  46.
1.
Wypłatę odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki wstrzymuje się na okres przebywania uprawnionego ponad 6 miesięcy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem, jeżeli Minister Skarbu udzieli zezwolenia na pobieranie tego odszkodowania.
2.
Po ustaniu przyczyny, z powodu której wstrzymano na podstawie ust. 1 wypłatę odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki, wznawia się wypłatę tego odszkodowania od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgłoszono żądanie wypłaty.
§  46a. 22
 Łączna kwota zaopatrzenia:
  1)
emerytalnego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla byłego pracownika;
  2)
wdowiego i zaopatrzenia sierocego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla wdowy i sierot;
  3)
wdowiego i zaopatrzenia sierocego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla sierot;
  4)
wdowiego i zaopatrzenia sierocego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla sierot i odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla dalszej rodziny (§ 45);
  5)
wdowiego i zaopatrzenia sierocego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla wdowy i sierot z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla dalszej rodziny;
  6)
sierocego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek;
  7)
sierocego wraz z odszkodowaniem za nieszczęśliwy wypadek dla sierot i dalszej rodziny nie może przewyższać 150% podstawy wymiaru zaopatrzenia emerytalnego (§ 15) ani 15.000 zł miesięcznie.
§  47.
Osoby, pobierające odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki z mocy §§ 42, 43, 44 i 45, tracą również to prawo do odszkodowania w razie:
  1)
śmierci;
2) 
utraty obywatelstwa polskiego;
  3)
skazania wyrokiem sądowym prawomocnie na karę dodatkową utraty praw publicznych.
22 § 46a dodany przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.