§ 2. - Zakres, szczegółowe zasady i tryb granicznej oraz pocztowej kontroli dewizowej oraz rodzaje dokumentów stwierdzających uprawnienie do wywozu, wysyłania lub przekazywania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także przypadki, w których dokumenty takie nie są wymagane.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1999.3.11

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 2002 r.

§  2.

1. Rezydenci i nierezydenci, dokonujący wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, obowiązani są, z zastrzeżeniem ust. 3, udokumentować uprawnienie do wywozu jednym z następujących dokumentów:

1) pisemnym zgłoszeniem przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, potwierdzonym przez urząd celny - w razie powrotnego wywozu tych wartości lub środków za granicę,

2) zaświadczeniem banku, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia,

3) zezwoleniem dewizowym oraz innym dokumentem, od którego posiadania, stosownie do warunków określonych w takim zezwoleniu, uzależniony jest wywóz za granicę określonych wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych,

4) pisemnym zgłoszeniem przywozu dokonanym przez kapitana statku na formularzu określonym odrębnymi przepisami, potwierdzonym przez urząd celny - w razie powrotnego wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych znajdujących się w kasie statku.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, należy okazywać organom administracji celnej (Straży Granicznej) bez wezwania.

3. Udokumentowanie uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, jeżeli przedmiotem wywozu lub przywozu są:

1) środki płatnicze (krajowe i zagraniczne), których łączna wartość nie przekracza równowartości 5.000 euro,

2) dewizy i papiery wartościowe wystawione za granicą na nazwisko nierezydenta dokonującego ich wywozu,

3) czeki podróżnicze podpisane przez nierezydenta dokonującego ich wywozu.