Dział 6 - PRZEPISY PRZEJŚCIOWE. - Zakłady społeczne służby zdrowia i planowa gospodarka w służbie zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.55.434

Akt utracił moc

Wersja od: 27 maja 1990 r.

Dział  VI.

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE.

Art.  32.

Zakłady lecznicze, których obowiązek utrzymania należy do Państwa, utrzymywane w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przez związki samorządu terytorialnego, będą przejęte przez Państwo w terminach i na warunkach, ustalonych przez Ministra Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej lub Ministrem Ziem Odzyskanych oraz Ministrem Skarbu.

Art.  33.

Statuty zakładów społecznych służby zdrowia powinny być dostosowane do przepisów niniejszej ustawy oraz rozporządzeń, wydanych na jej podstawie w terminie, który oznaczy Minister Zdrowia.

Art.  34. ¹⁷

1. 18 W okresie przejściowym do dnia 1 stycznia 1958 r. w celu realizacji podstawowych zadań służby zdrowia lekarz może być zobowiązany do pracy w określonym zakładzie społecznym służby zdrowia, położonym poza jego miejscem zamieszkania bądź wykonywania praktyki. Obowiązek ten powstaje z dniem doręczenia lekarzowi nakazu podjęcia pracy i nie może trwać dłużej niż dwa lata.

2. Obowiązkowi, określonemu w ust. 1, nie podlegają:

1) posłowie na Sejm,

2) lekarze, którzy ukończyli sześćdziesiąt lat życia,

3) lekarze niezdolni do pracy,

4) lekarze, zobowiązani do pozostawania w uspołecznionym zakładzie pracy bądź instytucji państwowej, na podstawie ustawy z dnia 7 marca 1950 r. o zapobieżeniu płynności kadr pracowników w zawodach lub specjalnościach szczególnie ważnych dla gospodarki uspołecznionej (Dz. U. R. P. Nr 10, poz. 107),

5) lekarze, zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin w kolejowej służbie zdrowia.

3. Obowiązek określony w ust. 1 może być nałożony na lekarzy cywilnych, zatrudnionych w służbie zdrowia wojskowej lub bezpieczeństwa publicznego, tylko za zgodą właściwego ministra.

4. Przy wydawaniu nakazu bierze się pod uwagę dotychczasową pracę lekarza, jego kwalifikacje zawodowe, wiek, stosunki rodzinne, zatrudnienie współmałżonka oraz inne ważne okoliczności.

5. Przepis art. 27 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Art.  35. ¹⁹

1. Nakaz podjęcia pracy wydaje Minister Zdrowia na wniosek władzy lub organu, upoważnionego do obsady stanowisk w określonym zakładzie społecznym służby zdrowia. Termin podjęcia pracy na podstawie nakazu nie może być krótszy niż trzydzieści dni od dnia doręczenia nakazu.

2. Minister Zdrowia określi w drodze rozporządzenia szczegółowe przepisy o postępowaniu w sprawach nakazów podjęcia pracy.

Art.  36. ²⁰

1. Władza lub organ, który wystąpił z wnioskiem, określonym w art. 35 ust. 1, obowiązany jest niezwłocznie po zgłoszeniu się lekarza:

1) zawrzeć z lekarzem umowę o pracę na czas, określony w nakazie, za wynagrodzeniem, ustalonym na podstawie art. 24,

2) dostarczyć lekarzowi mieszkanie stosownie do norm, obowiązujących w danej miejscowości, a gdy normy te nie są ustalone - mieszkanie odpowiednie ze względu na stosunki rodzinne lekarza,

3) zwrócić lekarzowi koszty, związane z jego przeniesieniem się do miejscowości, wskazanej w nakazie.

2. Mieszkanie, dostarczone lekarzowi, powinno w zasadzie znajdować się w lokalu, podlegającym przepisom dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. o najmie lokali (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 259 i Nr 50, poz. 383).

3. W przypadkach uzasadnionych władza lub organ może dostarczyć lekarzowi mieszkanie w lokalu, nie podlegającym przepisom dekretu, powołanego w ust. 2, z tym jednak, że lekarz płaci wówczas część czynszu w wysokości czynszu, jaki by przypadł w myśl art. 3 tego dekretu za taki sam lokal, podlegający przepisom o najmie lokali.

4. Władza lub organ, który wystąpił z wnioskiem, ponosi koszty, związane z dostarczeniem mieszkania lekarzowi, a w przypadku, określonym w ust. 3 - także dopłatę do pełnej wysokości czynszu, przypadającego za dane mieszkanie.

5. Jeżeli niezwłoczne dostarczenie mieszkania, określonego w ust. 1 pkt 2, napotyka na znaczne trudności, władza lub organ, występujący z wnioskiem, może za zgodą Ministra Zdrowia dostarczyć lekarzowi mieszkanie prowizoryczne na okres jednak nie dłuższy niż 3 miesiące.

Art.  37. ²¹

1. Władza lub instytucja, zatrudniająca lekarza w chwili doręczenia mu nakazu, nie może bez jego zgody rozwiązać istniejącego stosunku służbowego (stosunek pracy) w okresie trwania obowiązku, wynikającego z nakazu. Lekarzowi nie przysługuje jednak uposażenie (wynagrodzenie) z tytułu tego stosunku. Jeżeli lekarz nie zgłosi się do pracy w ciągu miesiąca od ustania obowiązku pracy lub jego wygaśnięcia stosunek ten rozwiązuje się z samego prawa.

2. Przez czas trwania obowiązku, wynikającego z nakazu, lekarz zachowuje w miejscowości, z której został powołany, nabyte uprawnienia do przydziału i utrzymania lokalu w myśl art. 4 ust. 2 dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami i kontroli najmu (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 4, poz. 27).

3. Po upływie terminu, określonego w nakazie, lub po wygaśnięciu obowiązku pracy lekarzowi przysługuje prawo powrotu do miejscowości, w której wykonywał praktykę w chwili doręczenia nakazu.

4. W czasie trwania obowiązku pracy, wynikającego z nakazu, lekarz otrzymuje ze Skarbu Państwa zasiłek osiedleńczy, płatny miesięcznie. W przypadku, gdy wynagrodzenie lekarza z tytułu umów o pracę, zawartych w miejscowości, określonej w nakazie, jest niższe od uposażenia (wynagrodzenia), pobieranego w chwili doręczenia nakazu, zasiłek osiedleńczy ulega zwiększeniu o sumę, odpowiadającą wysokości utraconych zarobków z tytułu zatrudnienia w zakładach, określonych w art. 27 ust. 1, bądź we władzach, urzędach i instytucjach prawa publicznego.

5. Lekarzowi, który przed upływem terminu, określonego w nakazie, złoży wobec wojewódzkiej rady narodowej, właściwej dla miejsca wykonywania obowiązku pracy oświadczenie, iż zrzeka się uprawnień, wynikających z ust. 1-4 i art. 36 ust. 3, oraz że obiera sobie na stałe do wykonywania praktyki miejscowość, określoną w nakazie, zostanie wypłacony jednorazowy zasiłek osiedleńczy.

6. Rozporządzenie Ministra Zdrowia, wydane w porozumieniu z Ministrem Finansów, określi wysokość zasiłków osiedleńczych oraz szczegółowe zasady i sposób ich wypłacania.

Art.  38. ²²

Przepisy art. 34-37 stosuje się odpowiednio do lekarzy dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek (pielęgniarzy), położonych, techników i uprawnionych techników dentystycznych.

¹⁷ Art. 34 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. (Dz.U.50.36.327) zmieniającej nin. ustawę z dniem 26 sierpnia 1950 r.

¹⁸ Art. 34 ust. 1 zmieniony przez art. 1 dekretu z dnia 11 marca 1955 r. (Dz.U.55.11.67) zmieniającego nin. dekret z dniem 1 stycznia 1955 r.

¹⁹ Art. 35 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. (Dz.U.50.36.327) zmieniającej nin. ustawę z dniem 26 sierpnia 1950 r.

²⁰ Art. 36 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. (Dz.U.50.36.327) zmieniającej nin. ustawę z dniem 26 sierpnia 1950 r.

²¹ Art. 37 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. (Dz.U.50.36.327) zmieniającej nin. ustawę z dniem 26 sierpnia 1950 r.

²² Art. 38 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. (Dz.U.50.36.327) zmieniającej nin. ustawę z dniem 26 sierpnia 1950 r.