§ 8. - Zadrzewianie gruntów i wykonywanie robót ziemnych w sąsiedztwie kolei oraz urządzanie i utrzymywanie zasłon odśnieżnych i pasów ochronnych przeciwpożarowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.26.124

Akt utracił moc

Wersja od: 7 maja 1962 r.

§ 8. Żywopłoty należy zakładać w dwóch rzędach, w odległości od 50 cm do 1 m jeden od drugiego. Pas gruntu pod żywopłotem wraz z pasami gruntu po obu stronach żywopłotu, niezbędnymi dla prac związanych z jego pielęgnowaniem, powinien mieć szerokość od 2 do 3 m, w zależności od rodzaju roślin w żywopłocie. Żywopłoty powinny być możliwie gęste, aby mogły skutecznie osłabiać siłę wiatru i przeciwdziałać tworzeniu się zasp śnieżnych. Należy dążyć, aby wysokość żywopłotu wynosiła 2 m, nie powinna jednak przekraczać 1/10 odległości między torem i żywopłotem. Zasadniczo należy zakładać żywopłoty iglaste; żywopłoty liściaste należy stosować tylko tam, gdzie żywopłoty iglaste ze wględu na rodzaj gleby nie mogłyby się dobrze rozrastać. Na terenach, na których obszar kolejowy specjalnie jest narażony na zamiecie śnieżne, należy zakładać podwójne dwurzędowe żywopłoty w odległości od 6 m do 10 m, licząc od zewnętrznej krawędzi pasa przeznaczonego do pielęgnowania żywopłotu. Skuteczność ochrony torów kolejowych za pomocą żywopłotów liściastych można w koniecznych przypadkach powiększyć również przez zasadzenie obok siebie trzech żywopłotów dwurzędowych w odległości od 2 do 2,5 m jeden od drugiego, licząc od zewnętrznej krawędzi pasa przeznaczonego do pielęgnowania żywopłotu.