Zabezpieczenie przeciwpożarowe w malarniach-lakierniach oraz w składach farb i lakierów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1953.32.130

Akt utracił moc

Wersja od: 27 czerwca 1953 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA GOSPODARKI KOMUNALNEJ

z dnia 23 maja 1953 r.

w sprawie zabezpieczenia przeciwpożarowego w malarniach-lakierniach oraz w składach farb i lakierów.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1950 r. o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji (Dz. U. z 1951 r. Nr 58, poz. 404) zarządza się, co następuje:

§ 1. Za malarnie-lakiernie w rozumieniu niniejszego rozporządzenia uważa się zakłady i pracownie, w których wykonuje się malowanie, lakierowanie, zacieranie oraz wszelkie inne prace, mające na celu nałożenie na przedmioty powłoki lakieru, farby, rozpuszczalników, emalii lub masy zacierowej, w skład których wchodzą substancje tworzące z powietrzem mieszaniny wybuchowe.

§ 2. Budynek, w którym mieści się zakład malarsko-lakierniczy, powinien być parterowy (jednokondygnacyjny), wykonany z materiałów ogniotrwałych, przykryty wytrzymałym na podmuch stropem i posiadać kanały wydmuchowe o przekroju zapobiegającym w razie ewentualnego wybuchu uszkodzeniu ścian i stropu, przyjmując 0,05 m² otworu na 1 m³ kubatury pomieszczenia.

§ 3. Pomieszczenie pracowni malarsko-lakierniczej, nie znajdujące się w budynku specjalnie dla tego celu przeznaczonym, powinno być ogniotrwałe wydzielone od sąsiednich pomieszczeń i nie może się mieścić w budynku mieszkalnym.

§ 4. Podłoga w malarni-lakierni powinna być wykonana z materiałów niepalnych, nie powodujących iskrzenia przy potarciu oraz nienasiąkliwych, z kanałami odpływowymi do przewodów kanalizacyjnych, zaopatrzonych w urządzenia oczyszczające ścieki od substancji łatwozapalnych i trujących.

§ 5. Ilość drzwi wyjściowych w malarni-lakierni oraz ich wymiary powinny zapewniać ewakuację na zewnątrz budynku wszystkich pracujących osób w ciągu 1,5 minuty. Drzwi powinny otwierać się na zewnątrz.

§ 6. Zakratowane okna malarni-lakierni powinny mieć część kraty o rozmiarach co najmniej 0,75 m na 0,6 m otwieralną, dostępną z parapetu, zawieszoną na bocznych zawiasach, w ramach pomalowanych na kolor czerwony.

§ 7. W malarni-lakierni powinno się znajdować ogniotrwałe wydzielone pomieszczenie na przyrządzanie lakierów.

§ 8. Pomieszczenie malarni-lakierni powinno posiadać bezpieczną wentylację uniemożliwiającą powstawanie niebezpiecznych stężeń par lub gazów w powietrzu.

§ 9. Oświetlenie sztuczne malarni-lakierni może być tylko elektryczne. Instalacja siły i światła powinna być wykonana zgodnie z przepisami przewidzianymi dla pomieszczeń z gazami wybuchowymi.

§  10.

1. Dopuszcza się następujące systemy ogrzewania malarni-lakierni:

1) ogrzewanie wodne,

2) ogrzewanie parowe niskoprężne,

3) ogrzewanie powietrzne z wykluczeniem obiegu i nagrzewnic w pomieszczeniach.

2. Kotły do systemów ogrzewania wodnego i parowego powinny być umieszczone w osobnym, ogniotrwałe wydzielonym pomieszczeniu.

3. Zabrania się używania w pomieszczeniach malarni-lakierni piecyków oraz grzejników elektrycznych i gazowych nie posiadających możliwości automatycznego regulowania temperatury płaszczyzn grzejnych i nie posiadających gazoszczelnej obudowy.

§ 11. Budynek malarni-lakierni powinien być zaopatrzony w stale czynną instalację piorunochronną.

§ 12. Odległość budynku malarni-lakierni od innych budynków nie powinna być mniejsza niż 15 m, od składów zaś z materiałami łatwopalnymi - niż 50 m.

§ 13. Lakierowanie natryskowe w pomieszczeniach powinno odbywać się w kabinach lakierniczych wyłącznie do tego celu przeznaczonych.

§  14.

1. Kabiny lakiernicze i wszelkie przegrody oraz półki w nich znajdujące się powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

2. Kabiny lakiernicze powinny być uziemione oraz posiadać oddzielną wentylację wyciągową odpowiadającą warunkom wymienionym w § 8. Przewody wentylacyjne kabin lakierniczych nie mogą być łączone ze sobą i muszą być wyprowadzane ponad dach w odległości co najmniej 5 m od komina.

3. Oświetlenie kabin lakierniczych powinno się odbywać za pomocą światła zewnętrznego przez otwory zabezpieczone szybami ze szkła nie rozpryskującego się lub z przezroczystej niepalnej masy.

4. Kabiny lakiernicze powinny być zaopatrzone w odpowiednie urządzenia gaśnicze lub sprzęt gaśniczy.

§ 15. Sprężarka z silnikiem i zbiorniki na lakiery stosowane do natrysku powinny być umieszczone w oddzielnych pomieszczeniach wydzielonych ogniotrwale, przy czym pojemność zbiornika na lakiery nie powinna przekraczać 50 litrów. Pomieszczenie dla sprężarki i silnika nie może się łączyć otworami z pomieszczeniem właściwej lakierni.

§ 16. W pomieszczeniach malarsko-natryskowych nie może odbywać się żadna inna praca, nie związana bezpośrednio z pracami malarsko-natryskowymi. Suszenie przedmiotów natryskiwanych powinno odbywać się w suszarni ogniotrwale wydzielonej od innych pomieszczeń.

§ 17. W pomieszczeniach malarsko-natryskowych zabrania się przygotowywania lub rozcieńczania farb, lakierów, emalii, rozpuszczalników, masy zacierowej i innych tego rodzaju materiałów, jak również przechowywania jakichkolwiek innych chemikalii, nie związanych z malowaniem natryskowym.

§ 18. Wszelkie naczynia używane do farb, lakierów, emalii, rozpuszczalników i rozcieńczalników powinny być wykonane z materiałów niepalnych i nie tłukących się oraz posiadać szczelne przykrywy. Naczyń tych nie wolno przechowywać w pobliżu jakichkolwiek źródeł ciepła i należy je chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

§  19.

1. Składy farb i lakierów, rozpuszczalników i rozcieńczalników powinny mieścić się w osobnym budynku wykonanym i wyposażonym tak, jak budynki mieszczące malarnie-lakiernie.

2. Urządzanie składów w budynkach mieszkalnych, biurowych bądź przemysłowych jest wzbronione.

3. Składy muszą mieć dogodny dojazd dla samochodów pożarniczych przynajmniej z dwóch stron budynku.

§  20.

1. Jeżeli w sąsiedztwie składu są budynki mieszkalne, użyteczności publicznej lub przemysłowe:

1) w składach bez pasa ochronnego zezwala się na magazynowanie lakierów, farb i innych materiałów lakierniczych w ilości do 1.200 kg;

2) w składach z pasem ochronnym o szerokości co najmniej 10 m zezwala się na magazynowanie tych materiałów w ilości do 5.000 kg.

2. Jeżeli w sąsiedztwie składu nie ma budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej lub przemysłowych w odległości mniejszej niż 100 m:

1) w składach bez pasa ochronnego zezwala się na magazynowanie farb, lakierów i innych materiałów lakierniczych w ilości do 10.000 kg;

2) w składach z pasem ochronnym o szerokości co najmniej 10 m zezwala się na magazynowanie tych materiałów w ilości do 20.000 kg.

3. Składy przeznaczone do magazynowania lakierów, farb i innych materiałów lakierniczych w ilości ponad 20.000 kg powinny znajdować się w specjalnych budynkach położonych w miejscach ustalonych przez właściwy organ budowlany w porozumieniu z organem ochrony przeciwpożarowej.

§ 21. Zabrania się składowania w pasie ochronnym pustych naczyń oraz wszelkich materiałów i przedmiotów bez różnicy ich stopnia palności.

§ 22. Lakiery, farby, rozpuszczalniki, rozcieńczalniki i inne materiały lakiernicze powinny być magazynowane wyłącznie w naczyniach nietłukących się, niepalnych i nieprzesiąkliwych, z zachowaniem następujących warunków:

1) składowania tych materiałów lakierniczych według ich grup i stopnia niebezpieczeństwa pożarowego, pozostawiając wolne przejścia dla celów ewakuacji i prac gospodarczo-kontrolnych o szerokości co najmniej 1,2 m;

2) zaopatrzenia poszczególnych naczyń w napisy ustalające handlową nazwę danego materiału, jego klasę niebezpieczeństwa pożarowego oraz inne niezbędne wskazówki o zachowaniu bezpieczeństwa przeciwpożarowego.

§ 23. Puste naczynia po materiałach lakierniczych powinny być składowane osobno z zachowaniem warunków przewidzianych w § 18.

§ 24. Każda malarnia-lakiernia oraz każdy skład powinny być wyposażone w dostateczną ilość odpowiedniego sprzętu przeciwpożarowego i środków gaśniczych.

§ 25. Malarnie-lakiernie i składy istniejące w chwili wejścia w życie rozporządzenia powinny być dostosowane do jego przepisów w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

§  26.

1. Komenda wojewódzka straży pożarnych w porozumieniu z wojewódzkim inspektoratem ochrony ustali, jakie prace zabezpieczające mają być przeprowadzone w istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia malarniach-lakierniach i składach w okresie przejściowym, o którym mowa w § 25.

2. W malarniach-lakierniach i składach zarządzanych przez instytucje, w których są utworzone stanowiska pracy głównych inspektorów ochrony przeciwpożarowej, obowiązek ten obciąża właściwych inspektorów bądź komendantów ochrony przeciwpożarowej.

§ 27. Jeżeli ze względów technicznych dostosowanie istniejących w chwili wejścia w życie rozporządzenia malarni-lakierni i składów do przepisów rozporządzenia okaże się niemożliwe, wówczas wojewódzka komenda straży pożarnych w porozumieniu z wojewódzkim inspektoratem ochrony na wniosek kierownictwa danej malarni-lakierni lub składu ustali, w jakim zakresie dopuszczalne jest odstępstwo od przepisów rozporządzenia po dwuletnim okresie, o którym mowa w § 25. Jeżeli malarnia-lakiernia lub skład znajdują się w zarządzie instytucji, w której utworzone jest stanowisko pracy głównego inspektora ochrony przeciwpożarowej, uprawnienia te przechodzą na właściwych inspektorów bądź komendantów ochrony przeciwpożarowej.

§ 28. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.