Art. 14. - Zabezpieczenie na wypadek bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.58.555 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 września 1945 r.
Art.  14. 9

Prawo do pobierania zasiłku na wypadek bezrobocia zaczyna się po 10 dniach, licząc od dnia zarejestrowania się bezrobotnego w państwowym urzędzie pośrednictwa pracy i trwa najwyżej przez 13 tygodni w ciągu jednego roku, licząc od dnia pobrania pierwszego zasiłku tygodniowego.

W tych jednakże wypadkach, gdy pracownik w razie rozwiązania stosunku najmu pracy bez wypowiedzenia otrzymał odszkodowanie, prawo do pobierania zasiłków na wypadek bezrobocia zaczyna się najwcześniej od dnia, następującego po ukończeniu okresu, za który otrzymał odszkodowanie.

W razie długotrwałego bezrobocia może Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Skarbu przedłużyć ten okres do 17 tygodni, jednak tylko w tym przypadku, gdy stwierdzi na podstawie danych, zawartych we wniosku, że wydatki, które spowoduje przedłużenie okresu zasiłkowego, znajdą pokrycie w ramach budżetu Funduszu Bezrobocia, ustalonego na dany rok budżetowy.

Prawo do następnych 13 tygodniowych zasiłków przysługuje po roku, licząc od dnia pobrania pierwszego zasiłku tygodniowego w okresie poprzednim, o ile zabezpieczony przepracował w tym czasie co najmniej czasokres przewidziany w ust. 1 art. 2 w zakładach pracy, podlegających obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia.

Wypłata zasiłków dla bezrobotnych odbywa się w ustalonych dniach tygodnia za ubiegły tydzień roboczy, względnie za tę ilość dni, przez które w ubiegłym 7-dniowym okresie zabezpieczony pozostawał bez pracy.

Tydzień roboczy w rozumieniu ustępu poprzedniego nie obejmuje niedziel.

Minister Opieki Społecznej może zarządzić, by wypłata zasiłków odbywała się za okresy dłuższe od jednego tygodnia.

9 Art. 14:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. (Dz.U.33.85.649) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 października 1933 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 2 rozp. z mocą ustawy z dnia 24 października 1934 r. o połączeniu Funduszu Bezrobocia z Funduszem Pracy (Dz.U.34.94.849) z dniem 1 kwietnia 1935 r.