§ 2. - Wysokość budowli na terenie b. zaboru pruskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.17.141

Akt utracił moc

Wersja od: 11 maja 1923 r.

§ 2. 1 Na terenie b. zaboru rosyjskiego:

1) Wysokość domu frontowego z reguły nie może przekraczać szerokości przylegającej ulicy.

Budynek, znajdujący się na rogu ulic różnej szerokości, może zachować od strony ulicy węższej wysokość dozwoloną od strony ulicy szerszej lecz podwyższenie to może się rozciągnąć najwyżej na długość, równającą się półtora raza wziętej szerokości ulicy węższej

2) Wysokość domu od strony podwórza nie może przewyższać półtora raza więcej odległości domu od przeciwległej ściany lub od granicy sąsiada.

O ile nieruchomość ma zastrzeżone hipotecznie prawo światła na sąsiednią posesję, wysokość domu lub oficyny będzie obliczona w stosunku odległości od przeciwległej ściany sąsiada.

3) Absolutna wysokość domów frontowych i oficyn z reguły nie może przekraczać 22 metrów i liczyć się będzie od poziomu chodnika do wierzchu górnego gzymsu.

4) Powierzchnia świetlików w planie musi mieć przynajmniej 8 m.², przyczem odległość dwóch przeciwległych ścian nie może być mniejsza nad 2,5 metra; na świetliki mogą wychodzić tylko okna przedpokojów, korytarzy, klozetów i łazienek, a w żadnym razie pokojów mieszkalnych i kuchen.

5) (uchylony).

6) Do czasu wypracowania przez gminy miejskie i zatwierdzenia w należytym trybie planów zabudowania miast i związanych z nimi przepisów budowlanych określających dopuszczalne wysokości w poszczególnych dzielnicach władze budowlane mają prawo czynienia ograniczeń oraz zezwalania na przekroczenie wysokości określonych p. 1 i 2 w każdym poszczególnym wypadku, o ile warunki sytuacyjne, oraz względy hygjeniczne i estetyczne nie stoją temu na przeszkodzie.

¹ § 2 zmieniony przez § 14 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 1923 r. o olgach budowlanych w miastach. (Dz.U.23.49.346) z dniem 11 maja 1923 r.