Rozdział 5 - Metody cechowania wyrobów oraz sposób postępowania z wyrobami nieodpowiadającymi najniższej dopuszczonej próbie i graficzne postacie cech probierczych - Wyroby z metali szlachetnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.76.715

Akt utracił moc

Wersja od: 22 grudnia 2005 r.

Rozdział  5

Metody cechowania wyrobów oraz sposób postępowania z wyrobami nieodpowiadającymi najniższej dopuszczonej próbie i graficzne postacie cech probierczych

§  20.

1. Cecha probiercza jest znakiem urzędowym, potwierdzającym wykonanie przez urząd probierczy badań określających zawartość metalu szlachetnego w wyrobie, informującym o wynikach tych badań.

2. Ustala się następujące rodzaje cech probierczych:

1) podstawową;

2) dodatkową;

3) pomocniczą;

4) główną.

§  21.

1. Cecha probiercza podstawowa wskazuje rodzaj metalu szlachetnego i jego próbę, przy czym cechy podstawowe dla wyrobów ze stopu złota wskazują próbę cyframi:

1) 1 - dla próby 0,960;

2) 2 - dla próby 0,750;

3) 3 - dla próby 0,585;

4) 4 - dla próby 0,500;

5) 5 - dla próby 0,375;

6) 6 - dla próby 0,333.

2. Dla każdego rodzaju i każdej próby metalu szlachetnego stosowane są odrębne cechy podstawowe.

§  22.

1. Cecha probiercza dodatkowa określa rodzaj metalu szlachetnego.

2. Cechę probierczą dodatkową łącznie z cechą podstawową stosuje się do uzupełniającego oznaczenia wyrobów z metali szlachetnych, gdy:

1) wyrób składa się z kilku połączonych ze sobą części z tego samego metalu szlachetnego - obecność cechy dodatkowej informuje o tym, że wszystkie elementy wyrobu odpowiadają umieszczonej próbie albo

2) w skład wyrobu wchodzą części wykonane z innych metali szlachetnych niż część zasadnicza wyrobu - obecność cechy dodatkowej wskazuje rodzaj metalu szlachetnego części niezasadniczej, przy czym próba tego metalu nie może być niższa niż określona zgodnie z § 4 ust.1 pkt 1.

§  23.

1. Cechę probierczą pomocniczą stosuje się do potwierdzenia ważności krajowych cech probierczych umieszczonych zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie, gdy wyroby oznaczano.

2. Cecha pomocnicza umieszczana jest na wyrobie obok cechy podstawowej albo cechy dodatkowej.

3. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy pomocniczej.

§  24.

1. Jeżeli powtórne badanie wyrobu oznaczonego krajowymi cechami probierczymi albo zagranicznymi cechami lub oznaczeniami probierczymi wykaże inną zawartość metalu szlachetnego, niż wynika to z umieszczonych na wyrobie cech, nie stosuje się cechy pomocniczej.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy skasować znajdujące się na wyrobie cechy probiercze lub oznaczenia kasownikiem urzędowym, zwanym dalej "kasownikiem", i oznaczyć go ponownie, zgodnie z wynikiem badania.

3. Kasownik powinien być wykonany jak znak składający się z liter "XX" albo litery "X", którego wizerunek jest wykonany liniowo.

4. Cechy probiercze na wyrobach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie mogą być kasowane.

§ 25. Zgłaszający powinien być poinformowany o możliwości skasowania cech lub oznaczeń probierczych.

§  26.

1. Cecha probiercza główna stosowana jest do oznaczania przedmiotów wymienionych w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy.

2. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy głównej.

3. Cecha główna jest stosowana łącznie z cechą dodatkową.

4. Zawartość metalu szlachetnego w przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinna być oznaczona liczbowo, w częściach tysięcznych.

5. Na przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust.1 pkt 6 ustawy, powinny być dodatkowo umieszczone oznaczenia określające dzień, miesiąc oraz rok badania i numer zgłoszenia.

6. Oznaczenia, o których mowa w ust. 4-5, umieszczane są przy pomocy znaków zawierających cyfry od 0 do 9.

7. Cechy probiercze i oznaczenia powinny być umieszczone na zbadanym przedmiocie w następującej kolejności:

1) dzień, miesiąc i rok badania;

2) numer zgłoszenia;

3) cecha dodatkowa;

4) dokładna zawartość metalu szlachetnego;

5) cecha główna.

8. Oznaczenia powinny być umieszczone w jednym lub w dwóch wierszach.

9. W przypadkach uzasadnionych względami technicznymi urząd probierczy może ograniczyć liczbę znaków do oznaczeń określonych w ust. 7 pkt 3-5, umieszczonych w jednym wierszu.

10. Niezależnie od umieszczania cech i oznaczeń zgłaszającemu może być wydany opis.

§ 27. Jeżeli badanie wyrobu zgłoszonego do urzędu probierczego wykaże zawartość metalu szlachetnego wyższą od najniższej dopuszczonej próby, lecz niezgodną z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani z żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4:

1) oznacza się ten wyrób cechą odpowiadającą kolejnej niższej próbie oraz

2) wydaje się opis, w którym należy podać próbę zgodnie z wynikiem badania.

§  28.

1. Każda część składowa wyrobu powinna odpowiadać jednej z prób, o których mowa w § 4.

2. Wyrób zgłoszony do badania i cechowania składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego metalu szlachetnego oznaczany jest cechą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie.

3. Jeżeli pojedyncze, nadające się do wymiany elementy wyrobu, w szczególności lutowie, zapięcie, wykazują niższą próbę niż część zasadnicza wyrobu lub są wykonane z metalu nieszlachetnego, a wymiana tych elementów pozwoli na ocechowanie wyrobu próbą zgodną z wynikiem badania części zasadniczej, organ administracji probierczej może zgłaszającemu zwrócić wyrób wraz z opisem.

4. Po dokonaniu wymiany elementów, o których mowa w ust. 3, wyrób może być ocechowany.

§  29.

1. Jeżeli zawartość metalu szlachetnego w wyrobach zgłaszanych do urzędów probierczych w celu badania i cechowania jest niższa od najniższej próby przewidzianej dla danego metalu i kategorii wyrobów, są one zwracane zgłaszającemu po oznaczeniu ich znakiem "MET" i skasowaniu kasownikiem cech probierczych, jeżeli wyroby te zostały wcześniej ocechowane.

2. Wizerunek znaku "MET" powinien być wykonany liniowo w prostokątnym obramowaniu z zaokrąglonymi narożami.

3. W przypadku wyrobów platynowych o próbie wyższej niż 0,800 oraz wyrobów, o których mowa w art. 8 ust.1 pkt 1 ustawy, zgłaszającemu wydaje się świadectwo badania.

§  30.

1. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na bezpośrednie ocechowanie wyrobu albo gdy zachodzi obawa uszkodzenia go, cechy można umieścić na plombie połączonej z wyrobem w sposób uniemożliwiający odłączenie jej od wyrobu bez naruszenia cech.

2. W przypadkach, o których mowa w ust.1, należy wydać zgłaszającemu wyrób z opisem, przy czym informacja o masie wyrobu nie powinna uwzględniać masy plomby.

§ 31. Opis wizerunków oraz graficzne postacie cech probierczych określa załącznik do rozporządzenia.

§ 32. 7  

1. Cechowania wyrobów z metali szlachetnych dokonuje się znacznikami probierczymi wykonanymi jako negatywy cech probierczych albo przy użyciu laserowego urządzenia do cechowania.

2. Cechy probiercze określone w załączniku do rozporządzenia umieszczane za pomocą:

1) znacznika probierczego powinny być wykonane z wizerunkiem:

a) wypukłym - typy 1-6, 11-17, 24 i 25,

b) liniowym - typy 18-23,

c) wypukłym albo liniowym - typy 7-10;

2) urządzenia laserowego do cechowania powinny być wykonane z wizerunkiem wypukłym albo liniowym, w zależności od rodzaju cechowanych wyrobów.

3. Typy cech wykonane z wizerunkiem liniowym, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c, oznacza się literą "L" umieszczoną obok liczby określającej numer typu dla odróżnienia od cech tego samego typu wykonanych z wizerunkiem wypukłym.

⁷ § 32 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2005 r. (Dz.U.05.239.2015) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 grudnia 2005 r.