§ 2. - Wypadki, w których nie powstaje dług celny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.201.1954

Akt utracił moc

Wersja od: 27 listopada 2003 r.

§ 2. Dług celny w przywozie nie powstaje w wypadku:

1) krótkotrwałego użyczenia przez osobę, o której mowa w art. 190⁴ § 1 Kodeksu celnego, rzeczy stanowiących jej mienie i uprzednio zwolnionych od cła swojemu małżonkowi, rodzicom, dzieciom lub rodzeństwu tej osoby;

2) towarów, o których mowa w art. 151 Kodeksu celnego, które mogą zostać całkowicie lub częściowo zwolnione od należności celnych przywozowych przy dopuszczeniu do obrotu, jeżeli podczas ich czasowego składowania lub pozostawania pod inną procedurą celną, przed ich zgłoszeniem o dopuszczenie do obrotu, zaistnieje jedna z sytuacji, o których mowa w art. 212 § 1 pkt 1 lub pkt 2 Kodeksu celnego;

3) gdy towary, które uprzednio zostały zwolnione od należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, uległy całkowitemu zniszczeniu w wyniku wypadku lub działania siły wyższej i fakt ten został, na wniosek osoby zainteresowanej, potwierdzony przez organ celny;

4) odstąpienia towaru, uprzednio zwolnionego od cła na podstawie art. 190⁴¹ Kodeksu celnego, innej osobie spełniającej warunki do uzyskania zwolnienia od cła na tej samej podstawie, pod warunkiem nieodstępowania tego towaru przez nabywcę przez okres trzech lat, licząc od daty dopuszczenia do obrotu;

5) zużycia lub użycia towaru w związku z akcją ratowniczą w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, nawet gdy towar ten nie został całkowicie zniszczony oraz gdy w sposób niebudzący wątpliwości można stwierdzić, że został zużyty lub użyty w akcji ratowniczej;

6) zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym maszyn, urządzeń oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, które zostały wprowadzone do wolnego obszaru celnego przed dniem wejścia w życie Kodeksu celnego.