Wynagrodzenie funkcjonarjuszów państwowych oraz wojskowych, wzywanych w charakterze świadków w postępowaniu karno-sądowem na obszarze mocy obowiązującej rosyjskiej ustawy postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.106.965

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI W POROZUMIENIU Z MINISTREM SKARBU

z dnia 22 października 1924 r.

w sprawie wynagrodzenia funkcjónarjuszów państwowych oraz wojskowych, wzywanych w charakterze świadków w postępowaniu karno-sądowem na obszarze mocy obowiązującej rosyjskiej ustawy postępowania karnego.

Na zasadzie art. 979 ros, ustawy postępowania karnego w brzmieniu ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. (Dz. U. R. P. № 30, poz. 169) zarządza się co następuje:

§ 1. Funkcjonarjusze państwowi (art. 1 i art. 102 ustawy z dnia 9 października 1923 r.-Dz. U. R. P. № 116 poz. 924) oraz wojskowi, o ile nie podpadają pod przepis art. 978² u. p. k., w razie wezwania ich w charakterze świadków do sądu odległego ponad 15 Wiorst od miejscowości, w której urzędują, otrzymują koszta przejazdu i diety w wysokości, określonej dla funkcjonarjuszów państwowych oraz dla wojskowych, delegowanych w sprawach służbowych, jeśli okoliczności, o których zeznawać mają, pozostają w związku z wykonywaniem ich stanowiska lub służby.

§ 2. 1 Należności funkcjonarjuszów państwowych oraz wojskowych w razie, gdy osoby te konwojują wezwanych do sądu, przyznaje się według przepisów dotyczących podróży służbowych.

§ 3. Poza przypadkiem przewidzianym w § 1 przyznaje się funkcjonariuszom państwowym oraz wojskowym wzywanym w charakterze świadków wynagrodzenie na ogólnych zasadach (art. 978² i art. 979 u. p. k.).

§ 4. Znosi się przepisy sprzeczne z niniejszem rozporządzeniem.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie na obszarze mocy obowiązującej rosyjskiej ustawy postępowania karnego 1 stycznia 1925 r.

¹ § 2 zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 10 marca 1926 r. (Dz.U.26.36.229) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 1926 r.