Dział 2 - Przepisy, dotyczące województw: nowogródzkiego, poleskiego, wileńskiego i wołyńskiego oraz powiatów: białostockiego, bielskiego, grodzieńskiego, sokólskiego i wołkowyskiego województwa białostockiego. - Wymiar i pobór państwowego podatku gruntowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.32.250

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1937 r.

Dział  II.

Przepisy, dotyczące województw: nowogródzkiego, poleskiego, wileńskiego i wołyńskiego oraz powiatów: białostockiego, bielskiego, grodzieńskiego, sokólskiego i wołkowyskiego województwa białostockiego.

§  37.

(1) Urzędy skarbowe prowadzą stałą ewidencję gruntów, położonych w ich okręgach (wzór Nr 8), zarówno podlegających państwowemu podatkowi gruntowemu, jak i od tego podatku zwolnionych.

(2) Ewidencję gruntów zakłada się gminami według gromad - w porządku alfabetycznym nazw jednostek podatkowych - na podstawie materiałów, posiadanych przez urzędy skarbowe, oraz danych ewidencyjnych, dostarczonych przez zarządy gmin w myśl art. 53 i 54 ordynacji podatkowej.

(3) Wszelkie zmiany w powierzchni gruntów, podziale gruntów na rodzaje użytków, osobie właściciela (posiadacza) itp. przeprowadza się w ewidencji gruntów na skutek orzeczeń lub postanowień urzędu skarbowego lub izby skarbowej, powziętych na podstawie:

1) deklaracji płatników i dostarczonych przez nich wyciągów z ksiąg hipotecznych, aktów kupna-sprzedaży, planów (odrysów z planów), sporządzonych przez mierniczych (§ 94), i innych wiarogodnych dowodów;

2) zawiadomień i zaświadczeń władz i instytucji państwowych i samorządowych oraz danych, dostarczonych przez zarządy gmin w myśl art. 53 i 54 ordynacji podatkowej.

(4) W razie utworzenia lub powiększenia jednostki podatkowej w ewidencji gruntów należy zaznaczyć, z których jednostek została ta jednostka utworzona lub powiększona. Okoliczność ta powinna być zaznaczona zarówno przy jednostce utworzonej lub powiększonej, jak i przy jednostce, z której została utworzona lub z której została powiększona odnośna jednostka podatkowa.

§ 38. W przypadkach, w których niemożliwe jest stwierdzenie na podstawie posiadanego materiału właściwego podziału gruntów na rodzaje użytków, lub w razie nasuwających się wątpliwości co do zgodności dostarczonych przez płatników dowodów ze stanem faktycznym - urząd skarbowy przeprowadza dochodzenie przy pomocy zarządów gmin lub przez własne organa, stosując analogiczne przepisy § 23 (wzór Nr Nr 9 i 10).

§  39.

(1) Na podstawie ewidencji gruntów urzędy skarbowe sporządzają wykazy wszystkich gruntów, znajdujących się w ich okręgach, a podlegających państwowemu podatkowi gruntowemu, według stanu na dzień 1 stycznia roku podatkowego (wzór Nr 11) i wykazy te przedstawiają izbie skarbowej w terminie do dnia 15 stycznia roku podatkowego.

(2) Na podstawie tych wykazów izba skarbowa ustala ogólną sumę podatku, przypadającą na poszczególne powiaty w myśl art. 4 i § 13.

§  40.

(1) Rozkładu państwowego podatku gruntowego na poszczególne jednostki podatkowe dokonują właściwe urzędy skarbowe przy współudziale powiatowych komisji repartycyjnych.

(2) Rozkładu podatku, wymierzonego na podatkowe jednostki zbiorowe, pomiędzy poszczególnych uczestników jednostek zbiorowych dokonują zarządy gmin w trybie, przewidzianym w § 59 i § 60.

§  41.

(1) Dla obszaru każdego powiatu łącznie z miastami wydzielonymi, znajdującymi się w jego granicach, tworzy się powiatową komisję repartycyjną.

(2) Powiatowa komisja repartycyjną czynna jest przy urzędzie skarbowym. Jeżeli na obszarze działania powiatowej komisji repartycyjnej znajduje się kilka urzędów skarbowych, komisja repartycyjną czynna jest przy urzędzie powiatowym.

(3) Jeżeli na obszarze działania powiatowej komisji repartycyjnej jest więcej niż jeden powiatowy urząd skarbowy, wówczas urząd, przy którym komisja jest czynna, wyznacza dyrektor izby skarbowej.

§  42.

(1) W skład powiatowej komisji repartycyjnej wchodzą:

1) naczelnik lub zastępca naczelnika urzędu skarbowego, przy którym komisja jest czynna, - jako przewodniczący;

2) 4 członków, powołanych z grona płatników państwowego podatku gruntowego, i tyluż zastępców członków.

(2) Członków powiatowej komisji repartycyjnej i ich zastępców powołuje dyrektor izby skarbowej na wniosek naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Dwóch członków komisji i tyluż zastępców powołuje się z listy, przedstawionej przez izbę rolniczą, oraz dwóch członków i tyluż zastępców z listy, przedstawionej przez wydział powiatowy, przy czym w obu przypadkach jeden członek (zastępca) powinien być przedstawicielem większej własności, drugi zaś członek (zastępca) - przedstawicielem mniejszej własności.

(3) Jeżeli na obszarze działania powiatowej komisji repartycyjnej znajduje się miasto wydzielone, do składu komisji powołuje się nadto z listy, przedstawionej przez zarząd miasta wydzielonego, dwóch członków i tyluż zastępców płatników państwowego podatku gruntowego.

§  43.

(1) W celu przedstawienia list kandydatów na członków powiatowej komisji repartycyjnej i ich zastępców urząd skarbowy zwraca się do właściwej izby rolniczej i do powiatowego związku samorządowego oraz zarządu miasta wydzielonego, wyznaczając termin przedstawienia tych list. Przedstawione listy powinny zawierać co najmniej podwójną ilość kandydatów.

(2) O powołaniu na członków komisji oraz ich zastępców naczelnik urzędu skarbowego zawiadamia osoby powołane oraz podaje do wiadomości właściwego samorządu nazwiska osób powołanych.

§ 44. Członków (zastępców członków) powiatowej komisji repartycyjnej powołuje się na okres 3 lat podatkowych.

§ 45. Członkami (zastępcami członków) powiatowej komisji repartycyjnej mogą być obywatele Rzeczypospolitej, którzy ukończyli 30 rok życia, korzystają z pełni praw cywilnych i obywatelskich i nie byli karani za przestępstwa na szkodę Skarbu Państwa.

§  46.

(1) Mandat członka (zastępcy członka) powiatowej komisji repartycyjnej gaśnie:

1) w razie nieprzybycia bez należytego usprawiedliwienia na 2 kolejne posiedzenia komisji,

2) w razie utraty warunków piastowania mandatu, określonych w § 42 ust. (2) i § 45,

(2) O wygaśnięciu mandatu członka lub zastępcy członka komisji repartycyjnej orzeka. dyrektor izby skarbowej.

§  47.

(1) O dniu posiedzenia powiatowej komisji repartycyjnej członkowie komisji powinni być zawiadomieni pisemnie przez przewodniczącego przynajmniej na 7 dni przed posiedzeniem. Niemożność przybycia powinni członkowie bezzwłocznie usprawiedliwić. O ile pozostało dość czasu, przewodniczący zaprasza w tym wypadku na posiedzenie zastępcę.

(2) Dla prawomocności uchwał komisji potrzebna jest obecność, oprócz przewodniczącego, co najmniej dwóch członków lub ich zastępców. Uchwały w komisji zapadają bezwzględną większością głosów osób, biorących udział w głosowaniu; przewodniczący nie głosuje, lecz jedynie rozstrzyga w razie równości głosów.

§ 48. Z obrad i uchwał powiatowej komisji repartycyjnej spisuje się protokoły, które podpisuje przewodniczący, protokolant i co najmniej dwóch członków komisji, obecnych na posiedzeniu.

§  49.

(1) Członkowi (zastępcy członka) powiatowej komisji repartycyjnej służy prawo do wynagrodzenia - w wysokości 5 zł za każde posiedzenie, w którym bierze udział, oraz zwrot poniesionych niezbędnych kosztów dojazdu do siedziby urzędu skarbowego.

(2) Za niezbędne (konieczne) koszty uważa się koszty przejazdu środkami transportu masowego (koleje, tramwaje, autobusy itp.), odbytego klasą najniższą, w braku zaś takiego środka - koszty przejazdu innym najtańszym z dostępnych środków lokomocji.

(3) Jeżeli członek (zastępca członka) komisji odbył podróż swoim środkiem lokomocji lub pieszo, służy mu prawo do zwrotu kosztów przejazdu, jakie by mu się należały w myśl ust. (2).

§  50.

(1) Dla rozkładu państwowego podatku gruntowego na poszczególne jednostki podatkowe dokonuje się podziału powiatu na rejony ekonomiczne w zależności od warunków naturalnych i gospodarczych (klimat, teren, urodzajność gleby, stan dróg, przeciętny poziom kultury rolnej, rynki zbytu itp.) oraz ustala się dla każdego rejonu przeciętne stawki państwowego podatku gruntowego z 1 ha gruntów, zróżniczkowane według poszczególnych kategorii użytków, bądź rodzajów użytków, wyszczególnionych w taryfie:

I kategoria:

1) grunty uprawne (orne),

2) łąki,

3) sady i ogrody.

II kategoria:

4) grunty leśne z podziałem: na grunty leśne, objęte normalną gospodarką leśną, i na grunty leśne mniej lub wcale niedochodowe z przyczyn, od właściciela gruntów niezależnych,

5) pastwiska,

6) grunty błotniste,

7) grunty pod wodami zamkniętymi z podziałem: na grunty pod wodami, na których prowadzi się gospodarstwo rybne, i na grunty pod pozostałymi wodami.

(2) Podany, w ustępie (1) podział gruntów na rodzaje użytków może być zmieniony przez wyodrębnienie specjalnych rodzajów, przynoszących szczególne korzyści gospodarcze, bądź wyjątkowo mało wydajnych.

§ 51. Przy rozkładzie państwowego podatku gruntowego na poszczególne jednostki podatkowe powinny być przestrzegane następujące zasady:

1) ogólna suma podatku, wyznaczona na powiat w myśl art. 4 i § 13, nie może ulec uszczupleniu;

2) przy rozkładzie podatku nie bierze się pod uwagę częściowych zwolnień od podatku z art. 2 pkt 10) oraz ulg z art. 8;

3) przy zaliczaniu jednostek podatkowych do poszczególnych rejonów ekonomicznych nie uwzględnia się strat i szkód, poniesionych na skutek klęsk żywiołowych;

4) grunty pod lasami, uznanymi za ochronne i korzystające z procentowego częściowego zwolnienia od podatku (art. 2 pkt 10), nie mogą być przy rozkładzie podatku obciążone w silniejszym stopniu niż sąsiednie grunty leśne;

5) ustalone przy rozkładzie podatku najwyższe obciążenie 1 na gruntów nie może przekraczać trzykrotnie wziętej właściwej dla danej kategorii użytków przeciętnej stawki dla danego powiatu według taryfy, załączonej do art. 4;

6) maksymalna dopuszczalna rozpiętość między stawkami podatku z 1 ha gruntów, ustalonymi przez powiatową komisję repartycyjną może wynosić:

a) dla stawek, ustalonych dla tego samego rodzaju użytków, w poszczególnych kolejno rejonach, jak 2 do 3,

b) dla stawek, ustalonych dla poszczególnego rodzaju użytków danej kategorii, w obrębie tego samego rejonu, jak 1 do 2.

Przykład:

Powiat został podzielony na rejony: A, B, C i D: przeciętne stawki podatku z 1 ha gruntów w myśl § 50 ustalono z zachowaniem dopuszczalnej rozpiętości:

Dla rejonu	A	B	C	D
I kategoria:
Grunty orne	1,20	1,40	1,50	2,00
Ogrody	1,50	1,80	2,00	2,50
II kategoria
Grunty błotniste	0,10	0,15	0,20	0,25
Pastwiska	0,20	0,28	0,30	0,24

§  52.

(1) Dla dokonania rozkładu państwowego podatku gruntowego urzędy skarbowe zbiorą niezbędne materiały, w szczególności wykorzystując w tym celu dane:

1) ustalone w związku z przeprowadzaniem klasyfikacji gruntów w myśl ustawy z dnia 26 marca 1935 r. o klasyfikacji gruntów dla podatku gruntowego (Dz. U. R.. P. Nr 27, poz. 203);

2) będące w posiadaniu organizacji rolniczych i izb rolniczych oraz wydziałów powiatowych.

(2) Na podstawie zebranych materiałów urzędy skarbowe przy współudziale biegłych opracowują projekt podziału powiatu na rejony ekonomiczne i przeciętne stawki podatku z 1 ha gruntów poszczególnych rodzajów użytków lub kategorii użytków.

(3) Zaprojektowanie stawek podatku przeprowadza się w sposób następujący:

1) ustala się przy współudziale biegłych liczby (mnożniki), wyrażające stosunek, w jakim pozostaje do siebie pod względem wartości lub przychodu 1 ha gruntów tego samego rodzaju lub tej samej grupy różnych rodzajów użytków w różnych rejonach, przy czym przyjmuje się za podstawę obliczenia 1 ha gruntów danego użytku z rejonu, podlegającego najniższemu obciążeniu podatkiem gruntowym;

2) następnie ustala się wysokość przeciętnych stawek podatku z 1 ha danego rodzaju użytków:

a) dla rejonu o najniższym obciążeniu (p. 1) i

b) dla każdego z pozostałych rejonów.

W celu ustalenia wysokości przeciętnej

stawki dla rejonu o najniższym obciążeniu - iloczyn, otrzymany z przemnożenia ogólnej ilości hektarów danego rodzaju gruntów użytkowych ze wszystkich rejonów przez przeciętną stawkę według taryfy, załączonej do art. 4, dzieli się przez sumę iloczynów, otrzymanych z przemnożenia ilości hektarów tych samych gruntów w każdym rejonie przez właściwy dla danego rejonu mnożnik. Wysokość stawek dla pozostałych rejonów ustala się drogą przemnożenia stawki, określonej dla rejonu o najniższym obciążeniu, przez właściwy dla każdego z tych rejonów mnożnik.

(4) Kwoty, określone w myśl ust. (3) p. 2), zaokrągla się do pełnych groszy; części mniejsze od pół grosza odrzuca się. Wynikającą z zaokrąglenia nadwyżkę lub niedobór w kontyngencie podatku powiatowa komisja repartycyjna wyrównywa przez obniżenie lub zwiększenie odpowiednio według własnego uznania kwot podatku dla niektórych jednostek podatkowych.

Przykład:

Przeciętna stawka w powiecie według taryfy, stanowiącej załącznik do art. 4, dla 1 ha gruntów ornych - 1,50 zł; powiat podzielono na 5 rejonów gruntów ornych: w rejonie A-10.000 ha, w rejonie B-10.000 ha, w rejonie C-6.000 ha i w rejonie D-1.000 ha i w rejonie E-4.000 ha, czyli łącznie 31.000 ha; stosunek pomiędzy rejonami pod względem wartości 1 ha lub przychodu z 1 ha gruntów wyraża się, jak:

1 : 1,2: 1,4: 1,6: 2; przeciętna stawka dla rejonu A wyniesie zatem:

stawki dla pozostałych rejonów wyniosą:

dla	rejonu	B = 1,16 X 1,2,= 1,392	zł	w	zaokrągleniu	1.39	zł
"	"	C = 1,16 X 1,4,= 1,624	"	"	"	1.62	"
"	"	D = 1,16 X 1,6 = 1,856	"	"	"	1,86	"
"	"	E = 1,16 X 2,0 = 2,32	"	"	"	2,32	"

Różnica pomiędzy kwotą, otrzymaną z zastosowania przeciętnej stawki z taryfy (kontyngent podatku), a kwotą, otrzymaną przy zastosowaniu stawek podatkowych w myśl projektu rozkładu podatku, wynosi:

31.000 X 1,5 - (10.000 X 1,16 + 10.000 X 1,39 + 6.000 X 1,62 + 1.000 X 1,86 + 4.000 X 2,32) = = 46.500 - 46.360 = 140 zł; niedobór ten rozkłada się pomiędzy niektóre jednostki 'podatkowe.

(5) W sposób, podobny do wskazanego w ust. (3), przeprowadza się ustalenie zróżniczkowanych przeciętnych stawek podatku dla jednego hektara poszczególnych rodzajów użytków danej kategorii gruntów, położonych w obrębie tego samego rejonu.

(6) W uzasadnionych przypadkach ustalenie stawek może być przeprowadzone za zezwoleniem dyrektora izby skarbowej w sposób odmienny od wskazanego w ust. (3), (4) i (5), z zachowaniem jednak przepisów §§ 50 i 51.

§  53.

(1) Zarządy gmin obowiązane są do współdziałania z urzędami skarbowymi przy opracowaniu projektu rozkładu państwowego podatku gruntowego, dostarczając niezbędny materiał ewidencyjny.

(2) W związku z rozkładem podatku gruntowego urzędy skarbowe mają prawo przesłuchiwać świadków i biegłych oraz żądać udzielenia wyjaśnień od innych osób (wójtów, sołtysów, agronomów itd.).

§  54.

(1) Na podstawie opracowanego przez urząd skarbowy projektu rozkładu powiatowe komisje repartycyjne uchwalają podział powiatu na rejony ekonomiczne i przeciętne stawki podatku z 1 ha gruntów poszczególnych rodzajów użytków bądź kategorii użytków, zaliczając poszczególne jednostki podatkowe do odpowiednich rejonów. Zasady rozkładu podatku obowiązują na jeden rok podatkowy; zasady te mogą być przyjęte przez komisje repartycyjne w latach następnych.

(2) Powiatowa komisja repartycyjna korzysta z tych samych uprawnień co i urząd skarbowy (§ 53 ust. (2)).

§  55.

(1) Na podstawie uchwał powiatowych komisji repartycyjnych właściwe urzędy skarbowe obliczają państwowy podatek gruntowy i dodatek samorządowy dla wszystkich jednostek podatkowych, podlegających opodatkowaniu według stanu na dzień 1 stycznia roku podatkowego. Dla podatkowych jednostek indywidualnych urzędy skarbowe obliczają oddzielny dodatek z art. 7 oraz ulgi z art. 8 (§ 61 ust. 3). W tym celu urzędy skarbowe zakładają rejestr wymiarowy (wzór Nr 5) w dwóch częściach: do pierwszej części wpisuje się jednostki podatkowe, opłacające oddzielny dodatek z art. 7, a do drugiej - pozostałe jednostki podatkowe. Rejestr wymiarowy zakłada się na okres 5-letni.

(2) Grunty, nabyte przez uczestników podatkowej jednostki zbiorowej, a znajdujące się poza jej obszarem - dołącza się przy wymiarze państwowego podatku gruntowego do obszaru gruntów tejże jednostki, jeżeli nabyte grunty położone są w tej samej gromadzie; nic dotyczy to jednak przypadków, gdy na nabyte grunty założono osobną księgę hipoteczną.

§ 56. Jeżeli przy obliczeniu ogólnej sumy państwowego podatku gruntowego lub oddzielnego dodatku dla poszczególnych indywidualnych płatników lub dla podatkowych jednostek zbiorowych, otrzyma się kwotę złotych z ułamkiem o więcej niż jednym miejscu dziesiętnym, a zarazem setne części złotego wynoszą 5 lub więcej, wówczas zaokrągla się części ułamkowe wzwyż do pełnych dziesiętnych części złotego; w przeciwnym razie setne i dalsze części złotego opuszcza się.

§  57.

(1) Od wymiaru państwowego podatku gruntowego służy płatnikowi prawo wniesienia odwołania, przy czym w odwołaniu nie mogą być kwestionowane stawki podatkowe, ustalone przez powiatową komisję repartycyjna.

(2) Odwołanie od wymiaru państwowego podatku gruntowego, wymierzonego na podatkową jednostkę zbiorową, powinno być podpisane przez dwóch przedstawicieli, wybranych przez uczestników tejże jednostki.

§  58.

(1) Izby skarbowe sprawują nadzór nad czynnościami powiatowych komisji repartycyjnych.

(2) W wypadku stwierdzenia, że rozkład podatku na poszczególne jednostki podatkowe został przeprowadzony wbrew przepisom rozporządzenia niniejszego, Minister Skarbu - na wniosek dyrektora właściwej izby skarbowej - uchyla wymiar podatku i zarządza ponowny rozkład.

§  59.

(1) Urzędy skarbowe zawiadamiają zarządy gmin na podstawie ewidencji gruntów o kwotach państwowego podatku gruntowego na dany rok podatkowy dla poszczególnych

podatkowych jednostek zbiorowych w formie wykazu, w terminie do 10 lutego roku podatkowego.

(2) Zarządy gmin dokonują rozkładu państwowego podatku gruntowego pomiędzy poszczególnych uczestników podatkowych jednostek zbiorowych po uprzednim wysłuchaniu opinii dwóch płatników podatku gruntowego danej gminy oraz dwóch uczestników danej podatkowej jednostki zbiorowej. Osoby te powołuje zarząd gminy we własnym zakresie. Z dokonanego rozkładu podatku spisuje się protokół.

§  60.

(1) Zarządy gmin dokonują rozkładu państwowego podatku gruntowego pomiędzy poszczególnych uczestników podatkowej jednostki zbiorowej w zależności od ilości posiadanych przez każdego z nich gruntów z uwzględnieniem wartości, przychodowości lub kategorii tych gruntów.

(2) Przy rozkładzie podatku powinny być przestrzegane zasady następujące:

1) ogólna suma podatku, wymierzonego na podatkową jednostkę zbiorową, powinna być w całości rozłożona pomiędzy uczestników danej jednostki;

2) przeciętne obciążenie jednego hektara podlegających opodatkowaniu gruntów poszczególnego uczestnika podatkowej jednostki zbiorowej nie powinno przewyższać 1,5-krotnego przeciętnego obciążenia jednego hektara gruntów tejże jednostki podatkowej na dany rok podatkowy.

§  61.

(1) Wyniki rozkładu podatku zarządy gmin wpisują do list rozkładu państwowego podatku gruntowego (wzór Nr 6) bez zastosowania ulg z art. 8.

(2) Listy rozkładu państwowego podatku gruntowego sporządza się w dwóch egzemplarzach dla każdej podatkowej jednostki zbiorowej.

(3) Jeden egzemplarz listy rozkładu, sporządzonej w myśl ust. (1), zarząd gminy obowiązany jest przesłać urzędowi skarbowemu w terminie dni 14 od daty otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w § 59 ust. (1), z dołączeniem odpisu protokołu z dokonanego rozkładu podatku; listy te urzędy skarbowe wykorzystują przy obliczaniu oddzielnego dodatku z art. 7 i ulg z art. 8 dla płatników indywidualnych (§ 55 ust. 1).

§  62.

(1) Urzędy skarbowe sporządzają i przesyłają zarządom gmin wyciągi (wzór Nr 7) z drugiej części rejestru wymiarowego, obejmujące jednostki podatkowe indywidualne i zbiorowe, przy czym zwracają listy rozkładu państwowego podatku gruntowego w terminie do dnia 1 marca roku podatkowego.

(2) Zarządy gmin obliczają w listach rozkładu państwowego podatku gruntowego ulgi z art. 8 dla poszczególnych uczestników podatkowych jednostek zbiorowych, posiłkując się wyciągami z rejestru wymiarowego.

(3) Na podstawie list rozkładu państwowego podatku gruntowego zarządy gmin zawiadamiają w sposób w danej gminie przyjęty osoby, obowiązane do płacenia podatku, o wysokości wyznaczonego państwowego podatku gruntowego, ulg z art. 8 oraz o wysokości dodatku samorządowego.

(4) Po ukończeniu czynności, o których mowa w poprzednich ustępach, zarząd gminy przesyła właściwemu urzędowi skarbowemu jeden egzemplarz list rozkładu państwowego podatku gruntowego.

§ 63. Zawiadomienie uczestników podatkowych jednostek zbiorowych o wysokości podatku (§ 62 ust. 3) powinno być ukończone do dnia 31 marca każdego roku podatkowego.

§  64.

(1) Od wyznaczonego przez zarząd gminy państwowego podatku gruntowego służy poszczególnym uczestnikom podatkowej jednostki zbiorowej prawo wniesienia odwołania za pośrednictwem zarządu gminy do właściwego urzędu skarbowego w terminie do końca kwietnia każdego roku podatkowego; odwołania, wniesione po tym terminie, pozostawia się bez rozpatrzenia.

(2) Orzeczenia urzędu skarbowego są ostateczne.

(3) Wniesienie odwołania nie wstrzymuje obowiązku zapłaty podatku w terminach ustawowych.

§  65.

(1) Kwoty państwowego podatku gruntowego, odpisane z powodu uwzględnienia odwołań uczestników podatkowej jednostki zbiorowej, zarządy gmin rozkładają na pozostałych uczestników podatkowej jednostki zbiorowej i pobierają wraz z drugą ratą.

(2) Jeżeli jednak odwołania zostaną rozpatrzone po dniu 15 października roku podatkowego, którego dotyczą, wówczas kwoty, o których mowa w ust. (1), powinny być rozłożone w następnym roku podatkowym i pobrane wraz z pierwszą ratą.

§ 66. Dodatkowe wymiary państwowego podatku gruntowego uskuteczniają urzędy skarbowe przez zastosowanie przeciętnych stawek przyjętych przez powiatową komisję repartycyjną na dany rok podatkowy.

§ 67. W razie dokonania dodatkowego wymiaru podatku dla podatkowej jednostki zbiorowej zarząd gminy obowiązany jest przeprowadzić w terminie 30 dni od daty zawiadomienia urzędu skarbowego uzupełniający rozkład podatku dla uczestników tejże jednostki.

§  68.

(1) Uczestnikowi podatkowej jednostki zbiorowej, której grunty nie zostały objęte scaleniem, służy prawo zgłoszenia na piśmie do właściwego urzędu skarbowego żądania wyłączenia posiadanych przez niego gruntów z podatkowej jednostki zbiorowej i opodatkowania tych gruntów, jako jednostki podatkowej indywidualnej. Do podania powinny być dołączone: wyciąg z księgi hipotecznej, stwierdzający tytuł własności i obszar gruntów uczestnika jednostki zbiorowej oraz plan (odrys planów), stwierdzający położenie i sposób użytkowania gruntów, podlegających wyłączeniu.

(2) Grunty, wydzielone z podatkowej jednostki zbiorowej w myśl ust. (1), podlegają opodatkowaniu, jako jednostka indywidualna, od początku roku następnego po wniesieniu podania o wydzielenie gruntów.

§  69.

(1) Zarządy gmin ponoszą odpowiedzialność za należyte i terminowe przeprowadzenie rozkładu państwowego podatku gruntowego pomiędzy poszczególnych uczestników podatkowych jednostek zbiorowych.

(2) Urzędy skarbowe sprawują nadzór nad czynnościami zarządów gmin w zakresie rozkładu państwowego podatku gruntowego w podatkowych jednostkach zbiorowych.

(3) W razie przeprowadzenia przez zarząd gminy rozkładu podatku oraz obliczenia ulg z art. 8 wbrew przepisom rozporządzenia niniejszego dyrektor izby skarbowej ma prawo na wniosek urzędu skarbowego uchylić dokonany rozkład podatku i zarządzić ponowne przeprowadzenie rozkładu.