§ 6. - Wymiana walut obcych przez osoby zagraniczne oraz zapłata przez te osoby należności walutą polską udokumentowanego pochodzenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.15.69

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1989 r.

§  6.

1. Udokumentowanie przez osoby zagraniczne pochodzenia waluty polskiej z wymiany waluty obcej lub z innego tytułu jest wymagane, gdy zapłata następuje na pokrycie następujących należności:

1) celnych,

2) za usługi i świadczenia państwowych, spółdzielczych i innych uspołecznionych zakładów leczniczych i uzdrowiskowych,

3) z tytułu:

a) opłat i wydatków w postępowaniu cywilnym, w tym również egzekucyjnym oraz za czynności notarialne,

b) zabezpieczenia majątkowego,

c) opłat i wydatków w sprawach ze skarg do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje administracyjne,

d) kosztów postępowania w sprawach nieletnich,

e) poręczenia, kar, opłat i kosztów w sprawach karnych, karnych skarbowych i w sprawach o wykroczenia, z wyjątkiem kar nałożonych w trybie postępowania mandatowego,

4) 14 za najem lokali i pomieszczeń, usługi hotelarskie, kempingowe i za wczasy, dzierżawę budynków i gruntów oraz użytkowanie wieczyste - jeżeli należność przypada na rzecz jednostki gospodarki uspołecznionej lub zapłata następuje za pośrednictwem tej jednostki,

5) za usługi przewozu osób oraz usługi spedycji, przewozu i ubezpieczenia przesyłek na trasach zagranicznych.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za spełniony, jeżeli waluta polska pochodzi:

1) 15 z udokumentowanej wymiany w kraju waluty obcej w banku dewizowym lub w innej jednostce uprawnionej do wymiany walut obcych, nie stanowiącej jednak obowiązkowej wymiany na koszty pobytu, chyba że z kwoty obowiązkowej wymiany następuje zapłata należności za najem lokali i pomieszczeń oraz usługi hotelarskie, kempingowe i za wczasy,

2) z udokumentowanej wypłaty z rachunku bankowego osoby zagranicznej, prowadzonego w walucie obcej lub polskiej, jeżeli warunki prowadzenia rachunku dopuszczają wypłaty na pokrycie należności określonych w ust. 1,

3) z udokumentowanego przywozu z państwa będącego członkiem Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej waluty polskiej nabytej w tym państwie na podstawie porozumienia międzybankowego,

4) z innego udokumentowanego tytułu, jeżeli zezwolenie dewizowe dopuszcza zapłatę należności, o których mowa w ust. 1.

3. 16 Udokumentowanie pochodzenia waluty polskiej nie jest wymagane, jeżeli łączna należność z jednego tytułu nie przekracza 5.000 złotych.

¹⁴ § 6 ust. 1 pkt 4:

- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 12 grudnia 1986 r. (Dz.U.86.48.246) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 grudnia 1986 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia z dnia 7 lipca 1988 r. (Dz.U.88.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 sierpnia 1988 r.

¹⁵ § 6 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia z dnia 7 lipca 1988 r. (Dz.U.88.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 sierpnia 1988 r.

¹⁶ § 6 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. c) rozporządzenia z dnia 7 lipca 1988 r. (Dz.U.88.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 sierpnia 1988 r.