Rozdział 5 - Sposób badania poubojowego mięsa króliczego - Wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych utrzymywanych na fermach umieszczanych na rynku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.148.1559

Akt utracił moc

Wersja od: 17 lutego 2006 r.

Rozdział  5

Sposób badania poubojowego mięsa króliczego

§ 20. Mięso królicze poddaje się badaniu poubojowemu niezwłocznie po uboju, w pomieszczeniu odpowiednio oświetlonym.

§ 21. Badanie poubojowe obejmuje:

1) oględziny poddanego ubojowi zwierzęcia oraz jego narządów;

2) omacywanie narządów wewnętrznych;

3) nacinanie płuc, wątroby, śledziony, nerek oraz tych części tuszek, które wykazują jakiekolwiek zmiany;

4) badanie konsystencji, zabarwienia i zapachu tuszki oraz smaku w uzasadnionych przypadkach;

5) w razie konieczności badania laboratoryjne.

§ 22. Mięso królików uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi, gdy badanie poubojowe wykazało, że:

1) zawiera substancje niedozwolone lub zostały przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych;

2) wykazuje nieprawidłowości w kolorze, zapachu i smaku;

3) wykazuje nieprawidłową konsystencję, w szczególności obrzęk lub pochodzi od zwierzęcia silnie wychudzonego;

4) zwierzę:

a) było chore na chorobę zakaźną,

b) miało złośliwe lub liczne nowotwory oraz liczne ropnie,

c) miało liczne pasożyty w tkance podskórnej i mięśniowej,

d) uległo zatruciu,

e) miało rozległe uszkodzenia lub silne wylewy krwawe lub nacieki surowicze.

§ 23. Za niezdatne do spożycia przez ludzie uznaje się te części mięsa króliczego, w których występują miejscowe urazy lub zanieczyszczenia niemające wpływu na stan pozostałej części mięsa.

§  24.

1. Wyniki badania przed- i poubojowego są zapisywane przez urzędowego lekarza weterynarii w dzienniku badania przed- i poubojowego.

2. W przypadku gdy wyniki badań potwierdzą występowanie chorób określonych w § 19 ust. 1 lub przekroczenie najwyższych dopuszczalnych stężeń pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych, urzędowy lekarz weterynarii powiadamia o tym fakcie powiatowego lekarza weterynarii sprawującego nadzór nad stadem, z którego pochodziły zwierzęta, oraz osobę odpowiedzialną za to stado.