Art. 12. - Wymagania weterynaryjne dla produktów pochodzenia zwierzęcego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.33.288

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lutego 2005 r.

Art.  12.

1. Powiatowy lekarz weterynarii może w każdym czasie, bez wcześniejszego powiadomienia, kontrolować zakłady lub środki transportu w zakresie spełniania wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego.

2. W przypadku stwierdzenia, że w zakładach nie są spełniane wymagania weterynaryjne, powiatowy lekarz weterynarii, w zależności od zagrożenia zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, wydaje decyzję, w której:

1) nakazuje usunięcie uchybień;

2) ogranicza wielkość produkcji;

3) nakazuje wstrzymanie produkcji;

4) zakazuje produkcji niektórych rodzajów produktów pochodzenia zwierzęcego;

5) cofa uznanie zakładu za zatwierdzony oraz zmienia jego zakwalifikowanie;

6) cofa uznanie zakładu za zatwierdzony oraz zmienia jego zakwalifikowanie na czas określony;

7) zakazuje umieszczania produktów na rynku;

8) zakazuje produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego i skreśla zakład z rejestru, o którym mowa w art. 14.

3. Przepisy ust. 2 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio do środków transportu.

4. W decyzjach, o których mowa w ust. 2, powiatowy lekarz weterynarii może określić termin usunięcia uchybień, biorąc pod uwagę rodzaj uchybień oraz zagrożenie zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt.

5. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 7, w odniesieniu do gospodarstw, w których pozyskuje się mleko surowe przeznaczone do dalszej produkcji, w przypadku gdy nie spełnia ono wymagań dotyczących liczby drobnoustrojów i komórek somatycznych w mleku surowym, może nastąpić po upływie 3 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia tych wymagań.

6. Decyzjom, o których mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

7. Na wniosek podmiotu powiatowy lekarz weterynarii może, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na zwiększenie o 50 % ilości ubijanych zwierząt w rzeźni, jeżeli uboju dokonuje się:

1) na potrzeby własne gospodarstwa,

2) do sprzedaży bezpośredniej,

3) na zaopatrzenie zakładów przetwarzających mięso przeznaczone na rynek krajowy

- pod warunkiem że ubijane zwierzęta stanowią własność właściciela rzeźni lub zlecającego ubój.