Rozdział 3 - Szczegółowy zakres oraz sposoby i metody wykonywania sprawdzeń podczas legalizacji pierwotnej i ponownej wag - Wymagania, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne porcjujące, oraz szczegółowy zakres sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.4.25

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 stycznia 2008 r.

Rozdział  3

Szczegółowy zakres oraz sposoby i metody wykonywania sprawdzeń podczas legalizacji pierwotnej i ponownej wag

§ 9. Podczas legalizacji pierwotnej wag sprawdzenie obejmuje:

1) zgodność konstrukcji i wykonania z zatwierdzonym typem;

2) istnienie wymaganych oznaczeń i znaków;

3) w zakresie charakterystyk metrologicznych:

a) wyznaczenie klasy dokładności wagi,

b) sprawdzenie działania podczas porcjowania materiału,

c) odchylenia każdej porcji od średniej z przyjętej liczby porcji,

d) odchylenia średniej z przyjętej liczby porcji od wartości nastawy tej porcji, jeżeli nastawiana wartość masy porcji jest wskazywana.

§ 10. Podczas legalizacji ponownej wag sprawdzenie obejmuje:

1) oględziny zewnętrzne;

2) w zakresie charakterystyk metrologicznych sprawdzenie, czy waga spełnia wymagania oznaczonej klasy dokładności dla danego materiału odnośnie do:

a) odchylenia każdej porcji od wartości średniej z tych porcji,

b) różnicy średniej masy porcji i wartości nastawionej porcji, jeżeli nastawiona wartość masy porcji jest wskazywana;

3) jeżeli waga sprawdzana jest stosowana jako waga kontrolna, sprawdzenie błędów wskazań podczas ważenia statycznego;

4) sprawdzenie działania podczas porcjowania materiału.

§ 11. Sprawdzenie wagi podczas legalizacji pierwotnej i legalizacji ponownej wykonuje się w normalnych warunkach użytkowania przy maksymalnej wydajności porcjowania za pomocą przewidzianego do ważenia materiału.

§  12.

1. Sprawdzenie zgodności konstrukcji i wykonania wagi z zatwierdzonym typem obejmuje sprawdzenie, czy:

1) posiada właściwe zabezpieczenia przed fałszerstwem lub przypadkowym rozregulowaniem;

2) ma przewidziane miejsca na umieszczenie cech zabezpieczających, a w przypadku wag z zabezpieczeniem programowym, czy następuje właściwa reakcja na wejście w tryb adiustacji, w postaci nieusuwalnej rejestracji;

3) właściwie wskazuje wyniki ważenia;

4) wskazuje wyniki ważenia, wartości tary oraz dokonuje wydruków z jednakową działką dla danego zakresu ważenia;

5) działka elementarna wszystkich urządzeń wskazujących współpracujących z wagą jest taka sama.

2. Dodatkowo należy sprawdzić:

1) prawidłowość zainstalowania w miejscu, gdzie waga będzie użytkowana;

2) kompletność wyposażenia stosownie do każdego przewidywanego do ważenia produktu.

3. Sprawdzenie wagi co do zgodności z zatwierdzonym typem powinno być przeprowadzone:

1) w miejscu użytkowania wagi, z pełnym jej wyposażeniem;

2) po zainstalowaniu wagi w czasie automatycznego jej działania zgodnie z przewidywanym stosowaniem wagi.

§  13.

1. Wyznaczenie klasy dokładności X (x) podczas legalizacji pierwotnej powinno odbyć się w najbardziej wymagających warunkach co do wydajności i innych nastawialnych parametrów wagi, określonych przez producenta w instrukcji obsługi lub podanych w postaci oznaczeń.

2. Przed rozpoczęciem czynności, o których mowa w ust. 1, waga powinna działać do momentu ustabilizowania się jej parametrów pracy, zgodnie z wymaganiami określonymi przez producenta.

3. Podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być włączone urządzenia korygujące pracę wagi: korektor końcowego zasilania materiałem i automatyczne urządzenie zerujące oraz należy uwzględnić porcje otrzymane po zmianie nastaw, chyba że producent określił inaczej.

§ 14. Wyznaczenie klasy dokładności X (x) przeprowadza się w następujący sposób:

1) zmieniając nastawę wartości ładunku, wytworzyć próbki danego materiału porcji zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 16 i 17, a następnie wyznaczyć masy tych porcji na wadze kontrolnej;

2) wyliczyć maksymalne odchylenie masy porcji od wartości średniej masy porcji w każdej próbce md_max, a następnie wyznaczyć stosunek md_max i maksymalnego dopuszczalnego odchylenia porcji dla danej próbki MPD ₍₁₎, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia. Na podstawie wszystkich próbek należy wyznaczyć maksymalną wartość stosunku [md_max / MPD ₍₁₎]_max;

3) jeżeli waga posiada wskazanie nastawy wartości masy porcji, należy wyliczyć różnicę średniej masy porcji i nastawy wartości masy porcji dla wszystkich próbek lsel, a następnie wyznaczyć stosunek Isel i 0,25 maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej z tych porcji w użytkowaniu dla danej próbki, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia, oznaczonego jako MPSE ₍₁₎. Na podstawie wszystkich próbek należy wyznaczyć maksymalną wartość stosunku [Isel / MPSE ₍₁₎]_max;

4) z końcowych wartości otrzymanych na podstawie obliczeń, o których mowa w pkt 2 i 3, należy wybrać większą i zaokrąglić ją w górę do najbliższej wartości z szeregu liczb 1, 2 albo 1 x 10^k, 2 x 10^k, 5 x 10^k, gdzie k jest liczbą całkowitą ujemną; otrzymana w ten sposób wartość stanowi współczynnik x klasy dokładności.

§  15.

1. Błąd wyznaczenia masy porcji na wadze kontrolnej nie powinien przekraczać wartości:

1) 1/3 maksymalnego dopuszczalnego odchylenia masy porcji podczas legalizacji lub 1/3 maksymalnej różnicy pomiędzy wartością nastawioną a średnią masą porcji (waga z nastawianą wartością masy porcji), jeżeli waga kontrolna została sprawdzona bezpośrednio przed badaniem;

2) 1/5 maksymalnego dopuszczalnego odchylenia masy porcji podczas legalizacji lub 1/5 maksymalnej różnicy pomiędzy wartością nastawioną a średnią masą porcji (waga z nastawianą wartością masy porcji), jeżeli waga kontrolna została sprawdzona w innym czasie.

2. Jeżeli waga kontrolna do wyznaczenia masy porcji jest wagą kontrolną własną, dodatkowo powinna:

1) umożliwiać ważenie statyczne (nieautomatyczne);

2) posiadać urządzenie wskazujące z działką nie większą niż 1/5 działki elementarnej (d), a w przypadku braku takiego urządzenia należy stosować wzorce dokładkowe w celu wyznaczenia błędu zaokrąglenia.

§  16.

1. Sprawdzenie działania wagi podczas porcjowania materiału wykonuje się dla porcji składających się z ładunków o masie bliskiej obciążeniu maksymalnemu (Max) oraz bliskich nominalnej porcji minimalnej (Minfill).

2. Dla wag sumujących sprawdzenie wykonuje się z maksymalną i minimalną liczbą ładunków w porcji.

3. Dla wag selektywnych sprawdzenie wykonuje się ze średnią liczbą ładunków w porcji zarówno dla ładunków o masie bliskiej obciążeniu maksymalnemu (Max), jak i bliskich nominalnej porcji minimalnej (Minfill).

4. Jeżeli nominalna porcja minimalna (Minfill) jest mniejsza niż 1/3 wartości masy porcji maksymalnej, sprawdzenie należy wykonać w środku zakresu ważenia ładunków w pobliżu, ale poniżej 100 g, 300 g, 1.000 g lub 15.000 g.

§ 17. Minimalną liczbę sprawdzanych porcji, o których mowa w § 16, w zależności od ich masy określa tabela:

Wartość masy porcji	Minimalna liczba porcji w próbce
m ≤ 1 kg	60
1 kg < m ≤ 10 kg	30
10 kg < m ≤ 25 kg	20
25 kg < m	10