Rozdział 3 - Przepisy wspólne i końcowe. - Wykup przez dzierżawców gruntów, zajętych pod budynki, oraz gruntów czynszowych w miastach i miasteczkach na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.29.250

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1939 r.

Rozdział  III.

Przepisy wspólne i końcowe.

Art.  29.

W toku sporu sądowego o wykup, wszczętego według przepisów niniejszej ustawy, nie można co do gruntów, objętych sporem, wszczynać postępowania o wywłaszczenie, przewidzianego w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 372).

Art.  30.

(1) W postępowaniu wykupowem przed sądem pierwszej instancji wartość przedmiotu sporu przy wniesieniu powództwa należy uważać jako nie dającą się określić.

(2) Ostateczną sumę przypadającego wpisu określi sąd z urzędu przy wydaniu orzeczenia, kończącego postępowanie w pierwszej instancji na zasadach poniższych w zależności od tego, co było sporne pomiędzy stronami.

(3) Jeżeli spór pomiędzy stronami toczył się o prawo wykupu, za podstawę do obliczenia wartości przedmiotu sporu sąd przyjmie cenę wykupu.

(4) Jeżeli spór toczył się o cenę wykupu, za podstawę do obliczenia wartości przedmiotu sporu sąd przyjmie różnicę pomiędzy ceną wykupu, zaofiarowaną przez powoda, a ceną, zażądaną przez pozwanego.

(5) Jeżeli spór toczył się wyłącznie o warunki rozłożenia ceny wykupu na raty, za podstawę do obliczenia wartości przedmiotu sporu sąd przyjmie 1/10 ceny wykupu.

Art.  31.

(1) 6 Pismo, stwierdzające umowę o wykup gruntu, bądź wyrok, nakazujący wykup, podlega opłacie stemplowej według zasad rozdziału X ustawy o opłatach stemplowych w wysokości 1%.

(2) Opłaty, przewidziane w niniejszym artykule, ponosi nabywca, jeżeli strony nie umówiły się inaczej.

Art.  32.

Ustawa niniejsza stosuje się do gruntów, położonych w obrębie miast i miasteczek na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie, w granicach administracyjnych, istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, z wyjątkiem gruntów, na które rozciąga się moc obowiązująca ustawy z dnia 20 czerwca 1924 r. (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 24, poz. 254).

Art.  33. ⁷

 

1) Ustawa niniejsza nie dotyczy:

1) gruntów objętych prawem zabudowy (art. 542¹-542²⁷ tom X cz. 1 Zwodu Praw wydania z 1914 r.);

2) państwowych czynszów i dzierżaw wieczystych (rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. Dz. U. R. P. Nr 118, poz. 1071);

3) gruntów kolei żelaznych użytku publicznego;

4) gruntów państwowych, które Minister Spraw Wojskowych według swego uznania określi w każdym poszczególnym wypadku, jako niezbędne dla celów obrony Państwa;

5) gruntów fundacyj o celach społecznych lub naukowych.

(2) Prawo wykupu gruntów - należących do kościołów chrześcijańskich oraz do instytucyj i fundacyj, z których dochody są lub powinny być zasadniczo przeznaczane na cele kultu religijnego tych kościołów - służy wyłącznie dzierżawcom, którzy w dniu wejścia w życie ustawy niniejszej należeli do wyznań chrześcijańskich.

Art.  34. ⁸

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art.  35.

(1) Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie.

(2) Równocześnie tracą moc obowiązującą wszelkie przepisy, z nią sprzeczne, a w szczególności ukaz z dnia 28 października (9 listopada) 1866 r. (Dz. Praw t. 66 Nr. 216) oraz prawo z dnia 12/24 czerwca 1870 r. (Dz. Praw t. 70 Nr. 242).

⁶ Art. 31 ust. (1) zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 25 kwietnia 1938 r. (Dz.U.38.29.259) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 1938 r.

⁷ Art. 33 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 maja 1939 r. (Dz.U.39.49.314) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 czerwca 1939 r.

⁸ Art. 34 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 25 kwietnia 1938 r. (Dz.U.38.29.259) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 1938 r.