Art. 17. - Wykonywanie praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.105.762

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1921 r.

Art.  17.

Przystępując do stałego wykonywania praktyki lekarskiej, lekarz obowiązany jest zawiadomić właściwą władzę administracyjną I instancji i Izbę Lekarską w terminie nie dłuższym niż miesiąc o miejscu, gdzie stale wykonywać ją będzie, jak również o każdej zmianie adresu.

Wykonywanie stałej praktyki lekarskiej w kilku miejscowościach w stale uprzednio wyznaczonych terminach jest dozwolone, o ile w ciągu miesiąca od daty zgłoszenia nie spotka się ze sprzeciwem ze strony właściwej Izby Lekarskiej; w razie sporu decyduje naczelna Izba Lekarska.

Ograniczeniom przy stałem wykonywaniu praktyki lekarskiej w stale uprzednio wyznaczonych terminach w kilku miejscowościach podlegać nie mogą:

a) lekarze, wyznaczeni w charakterze lekarzy epidemicznych;

b) obowiązani na podstawie umowy lub stosunku służbowego dc wykonywania czynności lekarskich w różnych miejscach w Państwie;

c) podejmujący się zastępstwa na określony przeciąg czasu;

d) osiadający czasowo w celu wykonywania praktyki w uzdrowiskach;

e) lekarze specjaliści przy wykonywaniu swej specjalności.