Art. 16. - Wykonywanie praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.105.762

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1921 r.

Art.  16.

W wyjątkowych wypadkach, wywołanych koniecznością zwalczania groźnych chorób zakaźnych nagminnych (epidemji) lub gromadnych zachorzeli, występujących na skutek klęsk elementarnych, na czas trwania takich wyjątkowych warunków, a to w razie:

a) niemożności zadośćuczynienia potrzebom przez urzędowy personel lekarski;

b) stwierdzonej niemożności zdobycia dostatecznej liczby sił lekarskich drogą dobrowolnych zgłoszeń z pośród wolnopraktykujących lekarzy - każdy posiadający uprawnienia do wykonywania praktyki lekarskiej, zgodnie z art. 3 niniejszej ustawy, lekarz może być powołany do publicznej cywilnej służby zdrowia o ile nie przekroczył w dniu powołania 40 roku życia; zasady, na jakich nastąpić może powołanie do publicznej cywilnej służby zdrowia podczas pokoju, jak również podczas mobilizacji wojennej i wojny, określi oddzielna ustawa w myśl ogólnych postanowień o przymusowych świadczeniach osobistych na rzecz Państwa, do czasu wydania powyższej ustawy pozostają w mocy dotychczas obowiązujące ustawy w tej sprawie.