§ 7. - Wykonywanie praktyki lekarskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.11.96

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1937 r.

§  7.

(1) Postępowanie o zawieszeniu lekarza w wykonywaniu praktyki lekarskiej w trybie art. 13 ust. 2 wdraża Wojewoda (Komisarz Rządu m. st. Warszawy) bądź z własnej inicjatywy, bądź na wniosek sądu, innego urzędu, instytucji lub izby lekarskiej.

(2) Komisje lekarskie składają się z 3-ch członków, z których co najmniej 2-ch powinno być specjalistami chorób psychicznych. Orzeczenia komisyj lekarskich zapadają większością głosów.

(3) Orzeczenia komisyj lekarskich powinny ustalać rodzaj choroby, czas jej przypuszczalnego trwania, jak również zawierać opinje, czy dalsze wykonywanie praktyki lekarskiej przez lekarza psychicznie chorego może zagrażać życiu lub zdrowiu osób, przez niego leczonych.

(4) W razie nieokreślenia przez komisję lekarską czasu trwania choroby lub też w razie uznania choroby za nieuleczalną, Wojewoda (Komisarz Rządu m. st. Warszawy) wydaje orzeczenie, zawieszające lekarza w wykonywaniu przez niego praktyki lekarskiej na czas nieokreślony.

(5) Jeżeli czas trwania choroby psychicznej lekarza badanego zostanie określony poniżej jednego roku, komisja lekarska wskaże jednocześnie najbliższy termin ponownego badania.

(6) Komisja lekarska może skierować lekarza, chorego psychicznie, do zakładu leczniczego przez siebie oznaczonego, dla wydania, fachowej opinji.

(7) W razie odwołania się lekarza od decyzji Wojewody (Komisarza Rządu m. st. Warszawy) lub w trybie nadzoru Minister Opieki Społecznej może zarządzić ponowne zbadanie stanu zdrowia lekarza psychicznie chorego przez komisję lekarską, wyłonioną przez Naczelną Izbę Lekarską.

(8) Przepisy niniejszego paragrafu mają analogiczne zastosowanie do komisji lekarskiej, wyłonionej przez Naczelną Izbę Lekarską.

Do art. 15.