Rozdział 2 - Zatrzymywanie osób - Wykonywanie niektórych czynności przez funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej oraz współpracy Służby Celno-Skarbowej z Policją i Strażą Graniczną.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.386

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 lutego 2017 r.

Rozdział  2

Zatrzymywanie osób

§  4. 

1. Funkcjonariusz podczas zatrzymywania osoby w kolejności:

1) informuje ją o zatrzymaniu i jego przyczynach oraz o obowiązku podporządkowania się wydawanym poleceniom, a także o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego w przypadku niepodporządkowania się wydanym poleceniom;

2) wykonuje czynności, o których mowa w § 2 ust. 1 albo 2;

3) sprawdza, czy osoba zatrzymana posiada przy sobie:

a) broń lub inne niebezpieczne przedmioty,

b) przedmioty mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi, w tym przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa skarbowego lub przedmioty, które były przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego;

4) odbiera przedmioty, o których mowa w pkt 3;

5) ustala tożsamość osoby zatrzymanej.

2. W przypadku zatrzymywania osoby, co do której z posiadanych informacji lub okoliczności faktycznych wynika, że może posiadać broń lub inne niebezpieczne przedmioty, funkcjonariusz, przystępując do zatrzymania, poprzedza je okrzykiem "Służba Celno-Skarbowa", a następnie w kolejności:

1) sprawdza, czy osoba zatrzymana posiada przy sobie broń lub inne przedmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3;

2) odbiera osobie zatrzymanej broń i przedmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3;

3) wykonuje czynności, o których mowa w § 2 ust. 1 albo 2;

4) informuje osobę zatrzymaną o zatrzymaniu oraz o obowiązku podporządkowania się wydanym poleceniom, a także o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego w przypadku niepodporządkowania się wydanym poleceniom;

5) ustala tożsamość osoby zatrzymanej.

3. W razie powzięcia wiadomości, że osoba zatrzymana jest żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariusz powiadamia właściwy organ wojskowy.

§  5. 

1. Funkcjonariusz ustala tożsamość osoby zatrzymanej na podstawie:

1) dowodu osobistego;

2) dokumentu paszportowego;

3) dokumentu podróży;

4) innego dokumentu zawierającego fotografię oraz oznaczenie serii, numer, datę wydania, datę ważności oraz nazwę organu wydającego.

2. W przypadku gdy nie można ustalić tożsamości osoby zatrzymanej na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1, tożsamość tej osoby ustala się na podstawie:

1) oświadczenia innej osoby, której tożsamość została ustalona w sposób, o którym mowa w ust. 1;

2) oświadczenia osoby, która jest funkcjonariuszowi znana osobiście.

3. Funkcjonariusz może odstąpić od ustalania, zgodnie z ust. 1 albo 2, tożsamości osoby, która jest mu znana osobiście.

4. W przypadku gdy funkcjonariusz ustala tożsamość osób znajdujących się w pojeździe, gdy uzasadniają to względy bezpieczeństwa, może zażądać opuszczenia pojazdu przez te osoby.

5. W przypadku gdy osoba, której tożsamość jest ustalana, okaże dokumenty potwierdzające korzystanie z immunitetu, dalsze czynności służbowe z udziałem tej osoby mogą być wykonywane jedynie za jej zgodą.

§ 6. Po zatrzymaniu osoby funkcjonariusz niezwłocznie:

1) poucza osobę zatrzymaną o prawie do:

a) wniesienia, w terminie 7 dni od dnia zatrzymania, zażalenia na zatrzymanie do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania lub prowadzenia postępowania,

b) wniesienia, w terminie 7 dni od dnia zatrzymania, zażalenia na sposób przeprowadzenia zatrzymania do prokuratora właściwego ze względu na miejsce zatrzymania,

c) zawiadomienia o zatrzymaniu osoby najbliższej, pracodawcy, uczelni lub szkoły,

d) zawiadomienia o zatrzymaniu zarządzającego przedsiębiorstwem, jeżeli osoba zatrzymana jest przedsiębiorcą lub niebędącym pracownikiem członkiem organu zarządzającego przedsiębiorcy,

e) nawiązania, w dostępnej formie, kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym, a także bezpośredniej z nim rozmowy w obecności funkcjonariusza,

f) nawiązania, w dostępnej formie, kontaktu z właściwym urzędem konsularnym lub przedstawicielstwem dyplomatycznym, jeżeli osoba zatrzymana jest cudzoziemcem;

2) wysłuchuje osobę zatrzymaną na okoliczność zatrzymania;

3) sporządza protokół zatrzymania osoby;

4) doręcza osobie zatrzymanej kopię protokołu zatrzymania, za potwierdzeniem odbioru;

5) podejmuje czynności mające na celu realizację praw, o których mowa w pkt 1 lit. c-f, na żądanie osoby zatrzymanej;

6) powiadamia o zatrzymaniu właściwego miejscowo prokuratora.

§  7. 

1. Jeżeli zachowanie osoby zatrzymanej wskazuje na to, że jest ona pod wpływem alkoholu lub innego podobnie działającego środka albo z innych powodów ma zakłóconą świadomość, osobę taką poddaje się niezwłocznie badaniu lekarskiemu.

2. Czynności określone w § 6 pkt 1, 2, 4 i 5 wykonuje się po ustaniu przyczyn zakłócających świadomość osoby zatrzymanej.