Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Wykonywanie handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.43.193 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1984 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

Art.  1.

1. Jednostki gospodarki nie uspołecznionej mogą na zasadach określonych w ustawie prowadzić we własnym imieniu i na własny rachunek działalność gospodarczą w zakresie:

1) handlu wewnętrznego,

2) usług hotelarskich, kempingowych i turystycznych,

3) usług biurowych,

4) usług geodezyjnych i kartograficznych,

5) usług pośrednictwa przy zawieraniu małżeństw,

6) sztucznego wylęgu drobiu,

7) poligrafii,

8) fonografii,

zwaną dalej "działalnością gospodarczą."

2. Przez użyte w ustawie określenia:

1) jednostka gospodarki nie uspołecznionej - rozumie się osobę fizyczną, spółkę nie posiadającą osobowości prawnej, rzemieślniczy dom towarowy oraz inną osobę prawną nie będącą jednostką gospodarki uspołecznionej,

2) przedsiębiorstwo - rozumie się każdą działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, bez względu na formę tej działalności, wykonywaną na podstawie uprawnienia przewidzianego w niniejszej ustawie,

3) handel wewnętrzny - rozumie się prowadzenie handlu, gastronomii oraz usług handlowych; usługą handlową w rozumieniu ustawy jest działalność usługowa związana ze sprzedażą towarów lub innych rzeczy, a w szczególności pośrednictwo, doradztwo, reklama,

4) usługi biurowe - rozumie się prowadzenie biur pisania podań, tłumaczeń, przepisywania na maszynie, stenografowania i wykonywanie innych prac biurowych,

5) fonografia - rozumie się działalność polegającą na dokonywaniu zapisu dźwięku oraz dźwięku i obrazu, przenoszeniu takich zapisów na płyty, taśmy, kasety, wideokasety i wideopłyty, a także na świadczeniu usług konserwacyjno-renowacyjnych wyrobów fonograficznych.

3. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia:

1) rozciągnąć przepisy ustawy na inne niż wymienione w ust. 1 rodzaje działalności gospodarczej wykonywanej przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej,

2) określić warunki, tryb i organy uprawnione do wydawania zagranicznym osobom prawnym i fizycznym uprawnień do tworzenia przedstawicielstw na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej do wykonywania niektórych rodzajów działalności gospodarczej,

3) wprowadzić obowiązek i ustalić wysokość opłat pobieranych przy wydawaniu uprawnień do prowadzenia działalności, o której mowa w pkt 1 i ust. 1.

4. Ustawa nie dotyczy działalności objętej przepisami o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne.

Art.  2.

1. Działalność gospodarcza określona w art. 1 może być prowadzona po uzyskaniu uprawnienia przewidzianego niniejszą ustawą.

2. Uprawnienia wydaje się po zasięgnięciu opinii zrzeszenia prywatnego handlu i usług w formie zezwolenia lub potwierdzenia zgłoszenia.

3. Zezwolenia wydaje się na czas określony lub na czas nieokreślony.

4. Ministrowie właściwi ze względu na przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej określą w drodze rozporządzeń wypadki, w których zezwolenia wydawane będą na czas określony lub na czas nieokreślony.

5. Potwierdzenie zgłoszenia wydaje się na prowadzenie działalności sezonowej, na okres nie przekraczający 6 miesięcy.

Art.  3.

1. Organami właściwymi do wydawania uprawnień oraz w sprawach związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej na podstawie tych uprawnień są terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego, właściwe dla siedziby przedsiębiorstwa, z wyjątkiem wypadków wymienionych w ust. 2-5.

2. W sprawach związanych z wydawaniem uprawnień i prowadzeniem:

1) handlu detalicznego sposobem okrężnym,

2) usług w zakresie geodezji i kartografii,

3) usług turystycznych

właściwe są terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, na których obszarze właściwości znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 2, wydawane są po zasięgnięciu opinii zrzeszenia prywatnego handlu i usług właściwego dla siedziby przedsiębiorstwa.

4. 1 Organem właściwym do wydawania zezwoleń na prowadzenie księgarń, antykwariatów, sprzedaży dzieł sztuki i przedsiębiorstw fonografii oraz w sprawach związanych z prowadzeniem tej działalności jest Minister Kultury i Sztuki, który może przekazać swoje uprawnienia w tym zakresie innym organom administracji państwowej.

5. Organem właściwym do wydawania uprawnień na organizowanie lub pośredniczenie w usługach turystycznych na obszarze całego kraju oraz w sprawach związanych z prowadzeniem takiej działalności jest Przewodniczący Głównego Komitetu Turystyki.

6. 2 Sprawy wydawania uprawnień do prowadzenia działalności w zakresie poligrafii oraz rejestrowania i kontroli przedsiębiorstw i urządzeń poligraficznych określają przepisy Prawa prasowego; w pozostałym zakresie do działalności tych przedsiębiorstw stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

Art.  4.

1. Szczegółowe zasady wydawania uprawnień, zwolnień od obowiązku uzyskania uprawnienia i prowadzenia działalności oraz kwalifikacje wymagane do prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej, w drodze rozporządzeń, określają:

1) Minister Handlu Wewnętrznego i Usług - w zakresie:

a) handlu wewnętrznego, z wyjątkiem prowadzenia księgarń, antykwariatów i sprzedaży dzieł sztuki,

b) usług biurowych,

c) usług pośrednictwa przy zawieraniu małżeństw,

2) Prezes Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego Głównego Komitetu Turystyki - w zakresie usług hotelarskich, kempingowych i turystycznych,

3) 3 Minister Kultury i Sztuki - w zakresie prowadzenia księgarń, antykwariatów i sprzedaży dzieł sztuki oraz prowadzenia działalności w zakresie fonografii ,

4) Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - w zakresie prowadzenia zakładów sztucznego wylęgu drobiu,

5) Minister Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska na wniosek Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii - w zakresie usług geodezyjnych i kartograficznych.

2. Ministrowie właściwi ze względu na przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej określą rodzaje artykułów i usług, które nie mogą stanowić przedmiotu działalności jednostek gospodarki nie uspołecznionej.

3. Przepisy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 5 oraz ust. 2, właściwi ministrowie wydają po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług. Uprzedniego zasięgnięcia opinii tej Rady wymaga także wystąpienie z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

Art.  5.

1. Osoby prowadzące na podstawie zezwoleń działalność gospodarczą w zakresie handlu, gastronomii lub usług hotelarskich mogą zatrudniać w celu nauki zawodu pracowników młodocianych i pełnoletnich w zawodach określonych klasyfikacją zawodów i specjalności szkolnictwa zawodowego.

2. Wykaz zawodów, w których mogą być szkoleni pracownicy wymienieni w ust. 1, oraz wymagania, jakie powinien spełniać zakład zatrudniający pracowników w celu nauki zawodu, w drodze rozporządzenia, określa Minister Handlu Wewnętrznego i Usług w porozumieniu z Ministrem Oświaty i Wychowania, Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych i Przewodniczącym Głównego Komitetu Turystyki oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług.

3. Zasady wypełniania obowiązku dokształcania się młodocianych, czas trwania nauki w poszczególnych zawodach, organizację praktycznej nauki zawodu, zasady i tryb przeprowadzania egzaminów stwierdzających nabycie kwalifikacji zawodowych, zasady kontroli przebiegu nauki zawodu, powoływania komisji egzaminacyjnych, tryb wydawania świadectw, wymagania kwalifikacyjne, zawodowe i pedagogiczne osób prowadzących naukę zawodu, w drodze rozporządzenia, określa Minister Oświaty i Wychowania w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami oraz po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług.

¹ Art. 3 ust. 4 zmieniony przez art. 56 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U.84.5.24) z dniem 1 lipca 1984 r.

² Art. 3 ust. 6 dodany przez art. 56 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U.84.5.24) z dniem 1 lipca 1984 r.

³ Art. 4 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez art. 56 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U.84.5.24) z dniem 1 lipca 1984 r.