Oddział 6 - Sprzedaż kart do gry - Wykonanie ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz.Ust. Nr 101, poz. 666) w przedmiocie opłaty stemplowej od kart do gry.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.104.690

Akt utracił moc

Wersja od: 28 marca 1923 r.

6.

Sprzedaż kart do gry

(art. 4, 5 i 7 ustawy).

§ 27. Kto zamierza wykonywać handel kartami do gry, obowiązany jest oprócz dopełnienia warunków, przepisanych ustawami przemysłowemi, uzyskać zezwolenie władzy skarbowej (§ 5). W podaniu o zezwolenie należy dokładnie oznaczyć lokal sprzedaży.

W razie załatwienia odmownego można wnieść odwołanie na ręce władzy, która wydała decyzję odmowną, w ciągu miesiąca od doręczenia decyzji.

W razie uzyskania zezwolenia na sprzedaż kart do gry, winien sprzedawca oznaczyć lokal sprzedaży jako taki na zewnątrz odpowiednim napisem. Tylko w tym lokalu wolno mu przechowywać i sprzedawać karty do gry. O zmianie lokalu sprzedaży ma donieść władzy skarbowej w ciągu trzech dni.

Do przepisów powyższych obowiązany jest zastosować się także wytwórca kart do gry, o ile zamierza sprzedawać je detalicznie.

§ 28. Wytwórca- bez względu na to, czy zajmuje się tylko sprzedażą hurtową, czy także detaliczną - jak również każdy sprzedawca kart do gry, mają prowadzić księgę sprzedaży według wzoru 4. Sprzedaż detaliczną należy zapisywać sumarycznie z końcem każdego dnia.

Rachunki dostawców (wytwórców, hurtowników) należy przechowywać oddzielnie jako załączniki księgi sprzedaży; każdy rachunek ma być oznaczony numerem kolejnym odnośnej pozycji przychodu (kolumna 1 księgi sprzedaży).

Księgę należy zamknąć z końcem roku kalendarzowego i przechowywać ją wraz z załącznikami przez lat pięć po zupełnem zużyciu.