Wykonanie ustawy z dnia 31 marca 1922 r. o uposażeniu profesorów i pomocniczych sił naukowych w szkołach akademickich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.67.523

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO W POROZUMIENIU Z MINISTREM SKARBU

z dnia 8 maja 1923 r.

w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 31 marca 1922 r. o uposażeniu profesorów i pomocniczych sił naukowych w szkołach akademickich.

Na zasadzie art. 11 ustawy z dnia 31 marca 1922 r. o uposażeniu profesorów i pomocniczych sił naukowych w szkołach akademickich (Dz. U. R. P. № 28 poz. 226) zarządza się co następuje:

Do art. 4 i 5:

§ 1. Uposażenie adjunkta, kustosza, konstruktora, prosektora, obserwatora i starszego asystenta przyznane być może zgodnie z art. 65 ustawy z dn. 13 lipca 1920 r. o szkołach akademickich (Dz. U. R. P. № 72, poz. 494) jedynie tym. pomocniczym siłom naukowym," które posiadają prawo do dodatku za Studja wyższe w myśl art. 4 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. o uposażeniu urzędników i niższych funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429).

§ 2. Osobisty dodatek naukowy może być przyznany jedynie tym pomocniczym siłom naukowym, które:

a) najmniej od roku zajmują stanowisko adjunkta, kustosza, konstruktora, prosektora, obserwatora lub starszego asystenta, oraz

b) wyróżniają się swą działalnością naukową wśród ogółu pomocniczych sił naukowych.

Do art. 8:

§ 3. Wynagrodzenie asystenta młodszego (demonstratora, elewa) wynosi:

a) Jeżeli nie posiada studjów wymaganych dla przyznania dodatku za studja wyższe, w zasadzie 50% płacy zasadniczej asystenta starszego, jednak bez wliczenia dodatku za wysługą lat i studja wyższe oraz 50% dodatku drożyźnianego, obliczonego według faktycznych stosunków rodzinnych i klasy miejscowości; wynagrodzenie to może być dla pomocniczej siły naukowej szczególnie kwalifikowanej podniesione przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do 75% tychże poborów.

b) Jeżeli posiada studja, wymagane dla przyznania dodatku za studja wyższe w pierwszym roku służby 75% płacy zasadniczej asystenta starszego, jednak bez wliczenia dodatku za wysługą lat i studja wyższe oraz 75% dodatku drożyźnianego, obliczonego według faktycznych stosunków rodzinnych i klasy miejscowości, w drugim i trzecim roku służby 100% tychże poborów.

W tym samym stosunku będą asystenci młodsi (demonstratorowie, elewi) otrzymywać wszelkie pobory niestałe i uboczne.

§ 4. Jeżeli jednak asystent młodszy (demonstrator, elew) pozostaje pozatem w służbie państwowej lub samorządowej, wynagrodzenie jego nie może przenosić 50% płacy zasadniczej asystenta starszego bez wliczenia dodatku za wysługę lat i studja wyższe oraz 50% dodatku drożyźnianego, obliczonego według faktycznych stosunków rodzinnych i klasy miejscowości. Nadto warunkiem przyznania tego wynagrodzenia jest zezwolenie władzy służbowej funkcjonarjusza na objęcie stanowiska asystenta młodszego (demonstratora, elewa).Adjunkt, kustosz, prosektor, konstruktor, obserwator, lub starszy asystent nie może być jednocześnie asystentem młodszym (demonstratorem, elewem).

§ 5. Wynagrodzenia za zastępstwo katedry, jeżeli zastępca odbywa najmniej pięć godzin Wykładów tygodniowo, nie licząc ewentualnego kierownictwa zakładu naukowego, wynosi:

a) Gdy zastępca nie pozostaje w służbie państwowej lub samorządowej, 75% uposażenia przywiązanego do danej katedry ha zasadzie art. 1 i 2 ustawy z dnia 31 marca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 28 poz. 226) bez dodatku za wysługę lat.

b) Gdy zastępca pozostaje w służbie państwowej lub samorządowej, 50% tego uposażenia. Nadto warunkiem przyznania tego wynagrodzenia jest zezwolenie władzy służbowej pracownika ni objęcie zastępstwa.

Zastępca, pobierający wynagrodzenie w myśl punktu a), jest uważany na pozostającego w służbie państwowej.

Jeżeli zastępca wykłada mniej niż pięć godzin tygodniowo, wynagradza się zastępstwo jak wykłady i ćwiczenia, dla których nie istnieją odrębne katedry (§ 8).

§ 6. Wynagrodzenie zastępców asystentów, spełniających wszystkie obowiązki, przywiązane do etatowego stanowiska asystenta, jest takie same, jak asystentów młodszych.

W ramach etatu jest dozwolone powierzenie, zastępczo obowiązków pomocniczej siły naukowej w zakresie częściowym za wynagrodzeniem częściowem, a mianowicie obliczonem w stosunku do rozmiaru powierzonych zastępcy zajęć na zasadzie stawek wymienionych w § 3. Takie zastępstwo częściowe może być powierzane również innej pomocniczej sile naukowej, zajętej w tej samej lub innej szkole akademickiej, pod warunkiem jednak, iż nie uszczupli to jej właściwych obowiązków.

Sposobem wyżej wskazanym wolno rozdzielić obowiązki, wynagrodzenie danego etatu między więcej osób.

§ 7. Jeżeli wynagrodzenie asystenta młodszego (demonstratora, elewa), zastępcy profesora, lub zastępcy asystenta, określone niniejszem rozporządzeniem, jest niższe od uposażenia, jakie mu przysługiwało według ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. o uposażeniu profesorów, innych wykładających i pomocników naukowych w państwowych szkołach akademickich (Dz. U. R. P. № 65 poz. 432), będzie, on pobierać, jak długo pozostaje na obecnem stanowisku, nie dłużej jednak niż po koniec września 1923 r., wynagrodzenie równe temu uposażeniu, o ile nominacja na rok szkolny 1922/23 dokonana została przed 1 października 1922 r.

§ 8. Wynagrodzenia za wykłady i ćwiczenia, dla których nie istnieją odrębne katedry, o ile nakazane są potrzebami nauczania i zlecone przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego wynosi miesięcznie za jedną godzinę wykładu tygodniowo ¹/₁₀ część miesięcznych poborów profesora nadzwyczajnego w danej szkole akademickiej, samotnego, z wyłączeniem dodatków, naukowego, za wysługę lat i studja wyższe, a połowę tej kwoty za jedną godzinę ćwiczeń tygodniowo.

Wynagrodzenia za wykłady i ćwiczenia zlecone z któremi połączone są zajęcia dodatkowe, oblicza się od liczby godzin tych wykładów, lub ćwiczeń powiększonej o jedną godzinę wykładów tygodniowo.

Najwyższy wymiar, według którego mogą być wynagrodzone wykłady lub ćwiczenia zlecone jednej osobie, o ile wymiar ten nie wynika z przepisów o organizacji studjów, wynosi pięć godzin wykładów, lub sześć godzin ćwiczeń tygodniowo.

Za wykłady i ćwiczenia zdwojone (dublowane) Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może przyznać wynagrodzenie w wysokości połowy wynagrodzenia ustalonego w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu.

§ 9. Wynagrodzenie za lekcje lektorów równa się wynagrodzeniu ustalonemu w § 8 za ćwiczenia. Najwyższy wymiar, według którego mogą być wynagradzane lekcje lektorów wynosi w zasadzie cztery godziny tygodniowo; podwyższenie tego wymiaru może nastąpić jedynie na zasadzie zezwolenia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

§ 10. Wynagrodzenia unormowane niniejszem rozporządzeniem płatne są według zasad ustalonych w art. 8 i 9 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. o uposażeniu urzędników i niższych funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429), z tern, że wynagrodzenia, wymienione w § 8 i 9 płatne są z wyłączeniem miesięcy wakacyjnych: lipca, sierpnia i września.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze ma zastosowanie do funkcjonarjuszów tych wszystkich szkół, na które Rada Ministrów rozciągnęła w myśl art. 9 odnośne postanowienia wymienionej na wstępie ustawy.

§ 12. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem 1 stycznia 1922 r.