Rozdział 2 - O władzach powołujących do wykonania powszechnego obowiązku wojskowego. Do art. 11. - Wykonanie ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej, zmienionej i uzupełnionej rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.31.270

Akt utracił moc

Wersja od: 28 września 1931 r.

Rozdział  II.

O władzach powołujących do wykonania powszechnego obowiązku wojskowego.

Do art. 11.

§ 22. Cywilnemi władzami powołanemi do wykonania przepisów ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym w pierwszej instancji są powiatowe władze administracji ogólnej, zaś w miastach Bielsko, Katowice ł Królewska Huta - dyrekcje policji.

Na terenie m. st. Warszawy władzą tą jest Komisarz Rządu na m. st. Warszawę.

W dalszym ciągu rozporządzenia niniejszego przez wyrażenie "powiatowe władze administracji ogólnej" należy rozumieć władze wymienione w ustępach 1 i 2 niniejszego paragrafu, o ile rozporządzenie wyraźnie nie stanowi inaczej.

§ 23. Tok instancyj dla władz wymienionych w § 22 jest następujący:

II instancją z wyjątkiem Komisarza Rządu m. st. Warszawy jest wojewoda;

II instancją dla Komisarza Rządu m. st. Warszawy jest Minister Spraw Wewnętrznych.

W wypadkach, określonych poszczególnemi przepisami ustawy i niniejszego rozporządzenia, decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.

Do art. 12.

§ 24. Podział obszaru Rzeczypospolitej Polskiej na powiatowe komendy uzupełnień (P. K. U.), jak również wykaz przydzielonych im powiatów, zawiera załącznik Nr. 1.

Zmiany w podziale państwa na P. K. U. przeprowadza Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Organizację powiatowych komend uzupełnień regulują odrębne zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych.

Do art. 15.

§ 25. Sprawy, związane z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego przez obywateli polskich, przebywających poza granicami Rzeczypospolitej, należą do konsulatów generalnych, konsulatów, wydziałów konsularnych poselstw, wicekonsulatów i agencyj konsularnych.

W sprawach tych urzędy konsularne obowiązuje następujący tok instancyj:

II instancją jest wojewoda właściwy dla stałego miejsca zamieszkania danego obywatela w kraju, a w razie nieposiadania stałego miejsca zamieszkania w kraju - wojewoda, właściwy dla tej powiatowej władzy administracji ogólnej, do której dany obywatel został ewidencyjnie przydzielony przez urząd konsularny (§ 86 ust. 3).

W wypadkach, określonych poszczególnemi przepisami ustawy i niniejszego rozporządzenia decyduje Minister Spraw Wewnętrznych.

Jeżeli miejscem stałego zamieszkania danego obywatela jest miasto stołeczne Warszawa, II instancją dla urzędów konsularnych jest Komisarz Rządu na m. st. Warszawę.

§ 26. Sprawy związane z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego przez obywateli, mających miejsce stałego zamieszkania na obszarze wolnego miasta Gdańska należą do powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla powiatu starogardzkiego.

W czynnościach tych władzą współdziałającą jest Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej na wolne miasto Gdańsk.

§ 27. Wzajemna korespondencja między urzędami konsularnemi Rzeczypospolitej Polskiej a władzami administracji ogólnej i wojskowemi I i II instancji w sprawach wynikających z wykonania ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym odbywa się bezpośrednio.

Do art. 17.

§ 28. Pobór przeprowadzają komisje poborowe, powoływane przez wojewodę (Komisarza Rządu na m. st. Warszawę) w porozumieniu z dowódcą okręgu korpusu oddzielnie na okres każdego poboru głównego i oddzielnie na okres dodatkowych poborów.

§ 29. Skład komisji poborowej ma być ustalony imiennie przez władze, powołane do wyznaczania członków komisyj poborowych, przyczem należy wyznaczyć imiennie odpowiednią ilość zastępców członków komisji poborowej, którzyby w razie potrzeby mogli bezzwłocznie objąć obowiązki danych członków komisji.

§ 30. W wypadkach, gdy kierownik władzy, przeprowadzającej pobór, nie będzie mógł przewodniczyć komisji poborowej, wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) wyznacza na przewodniczącego komisji poborowej jego zastępcę lub zamianuje na to stanowisko jednego urzędnika referendarskiego co najmniej VII stopnia służbowego. W wypadkach wyjątkowych może wojewoda po porozumieniu się z dowódcą okręgu korpusu wyznaczyć na przewodniczącego komisji poborowej także urzędnika referendarskiego VIII stopnia służbowego.

§ 31. Na wojskowych członków komisyj poborowych dowódcy okręgów korpusów mają wyznaczać powiatowych komendantów uzupełnień. W wypadkach, gdy powiatowy komendant uzupełnień nie może wziąć udziału w komisji poborowej, należy do tych funkcyj wyznaczyć oficera P. K. U. w stopniu co najmniej kapitana.

W razie niemożności wyznaczenia oficera P. K. U. należy na wojskowego członka komisji poborowej wyznaczyć oficera sztabowego z innej formacji wojskowej.

§ 32. Na lekarzy wojskowych - członków komisji poborowej dowódcy okręgów korpusów mają wyznaczać przedewszystkiem lekarzy w stopniu oficerów sztabowych. W razie niemożności powołania takich lekarzy można wyznaczać lekarzy w stopniu oficerów młodszych, przeszkolonych w szkole podchorążych sanitarnych.

Powołanie cywilnego lekarza wolnopraktykującego do pełnienia funkcyj w komisji poborowej w zastępstwie lekarza wojskowego może nastąpić tylko na skutek upoważnienia, udzielonego dowódcy okręgu korpusu przez Ministra Spraw Wojskowych.

§ 33. Cywilnych lekarzy do komisyj poborowych wyznacza wojewoda z pośród podległych mu lekarzy cywilnej administracji państwowej. W wypadkach niemożności wzięcia udziału w komisji poborowej przez lekarza rządowego, wojewoda {Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) powołuje do (pełnienia jego funkcji w komisji poborowej cywilnego lekarza wolnopraktykującego.

§ 34. Przedstawicieli samorządu do komisji poborowej wyznacza na obszarze województw: warszawskiego, lubelskiego, wołyńskiego, kieleckiego, białostockiego, łódzkiego, poleskiego, nowogródzkiego i wileńskiego - sejmik powiatowy, w miastach zaś wydzielonych ze związku powiatowego na obszarze tych województw - rada miejska.

Na obszarze województw: tarnopolskiego, stanisławowskiego, lwowskiego, krakowskiego, tudzież w powiatach: Cieszyn, Bielsko-Powiat i Bielsko-Miasto z obszaru województwa śląskiego, przedstawicieli tych wyznacza rada powiatowa względnie komisarz rządowy po wysłuchaniu rady przybocznej. W miastach o własnym statucie wyznacza przedstawicieli samorządu rada miejska.

Na obszarze województw: pomorskiego, poznańskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego wyznaczają przedstawicieli samorządu sejmiki powiatowe, w miastach zaś wydzielonych z powiatowego związku komunalnego - rady miejskie.

Przedstawiciele samorządu zasiadają w komisji poborowej w czasie stawania do poboru osób z obszaru przez nich reprezentowanego.

§ 35. Wszystkie osoby, wyznaczone na członków komisyj poborowych, mają być o tem powiadomione i do objęcia swych czynności wezwane przez władze, które je wyznaczyły, najpóźniej na 3 dni przed rozpoczęciem czynności komisji poborowej.

Osoby, przewidziane na zastępców członków komisyj poborowych mają być o tem zawiadomione w powyższy sposób z zaznaczeniem, że natychmiastowe objęcie czynności członka komisji poborowej obowiązuje bezwzględnie w razie wezwania ich przez kierownika powiatowej władzy administracji ogólnej, względnie przez dowódcę okręgu korpusu, jeżeli chodzi o powołanie zastępców oficerów, zasiadających w komisji poborowej.

Zawiadomienia należy wysyłać za potwierdzeniem odbioru.

§ 36. W razie uzasadnionej niemożności wzięcia udziału w komisji poborowej osoby, wyznaczone na cywilnych członków komisyj, powinny zawiadomić o tem niezwłocznie kierownika właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej, zaś osoby wyznaczone na wojskowych członków komisji poborowej - właściwego dowódcę okręgu korpusu. Władze te powołują na ich miejsce przewidzianego zastępcę.

Ewentualna zmiana członków komisji poborowej powinna być przeprowadzona tak, ażeby wykluczyć możliwość przerwy w pracach komisji poborowej.

§ 37. Zmiana przewodniczącego lub poszczególnych cywilnych względnie wojskowych członków komisji poborowej w czasie ich urzędowania może zastąpić z urzędu na skutek zarządzenia wojewody względnie dowódcy okręgu korpusu.

§ 38. Poza członkami wymienionymi w art. 17 w czynnościach komisji poborowej biorą udział następujące osoby:

a) ze strony cywilnej: referent wojskowy powiatowej władzy administracji ogólnej lub jego pomocnik, urzędnik kancelaryjny tej władzy w charakterze pisarza oraz niższy funkcjonariusz państwowy dla obsługi wagi i miary;

b) ze Strony wojskowej -. odpowiednia ilość pisarzy.

§ 39. Do zakresu działania komisji poborowej należy:

a) badanie sta-nu zdrowia poborowych, względnie innych osób podlegających obowiązkowi wojskowemu i ochotników oraz orzekanie o ich fizycznej zdolności do służby wojskowej;

b) badanie stanu zdrowia mężczyzn - członków rodziny poborowego i procentowe ustalanie ich niezdolności do zarobkowania w danym zawodzie w wypadkach ubiegania się o odroczenie służby wojskowej z art. 57 pkt. 1;

c) odsyłanie poborowych do szpitali w myśl art. 41;

d) orzekanie o zaliczeniu osób, wymienionych w art. 55 ust. 1 do pospolitego ruszenia;

e) ustalanie wieku poborowych w wypadkach braku dowodów (§ 121);

f) zaliczanie do pospolitego ruszenia osób, uznanych za zdolnych do czynnej służby wojskowej (kat. A) po ukończeniu 38 lat życia.

§ 40. Wszyscy członkowie komisji poborowej obowiązani są urzędować razem w sali, przeznaczonej na dokonanie przeglądu lekarskiego.

§ 41. Członkowie komisji poborowej, jako też personel pomocniczy obowiązani są zachować tajemnicę co do przebiegu czynności komisji poborowej oraz co do chorób, stwierdzonych u poborowych względnie członków ich rodzin.

§ 42. Komisje poborowe otrzymują od powiatowych władz administracji ogólnej niezbędne ustawy, rozporządzenia i instrukcje, dotyczące spraw poborowych i przeprowadzania poboru oraz listy poborowe ze skorowidzami, a nadto potrzebne druki i pieczęć, tudzież wszystkie materjały piśmienne i przybory pisarskie.

Nie dotyczy to ksiąg i druków prowadzonych przez wojskowy personel komisji poborowej, które dostarcza właściwa powiatowa komenda uzupełnień.

§ 43. Przewodniczący komisji poborowej kieruje całokształtem prac tej komisji. Do jego obowiązków należy w szczególności:

a) dbanie o planowe i prawidłowe przeprowadzenie akcji poboru;

b) nadzór nad należytem wykorzystaniem lokalu poborowego, utrzymaniem w nim porządku oraz odpowiednie jego zabezpieczenie wewnętrzne i zewnętrze;

c) sprawdzanie przy pomocy naczelników gmin względnie sołtysów tożsamości osób stających do przeglądu lekarskiego;

d) kierowanie obradami i urzędowaniem komisji poborowej;

e) wpisywanie do kart indywidualnych orzeczeń komisji poborowej;

f) prowadzenie protokółu posiedzenia komisji poborowej;

g) nadzór nad prawidłowem wypełnianiem listy poborowej;

h) podpisywanie wszystkich dokumentów poborowych, jakie komisja poborowa obowiązana jest wydawać poborowym (ochotnikom);

i) nadzór nad należytem i bezpiecznem przechowaniem list poborowych, wykazów, druków, pieczęci i dokumentów, jak również przedmiotów potrzebnych do badania poborowych, pochodzących od władz cywilnych, a co do pochodzących od władz wojskowych tylko wtedy, gdy warunki nie pozwalają na bezpieczne przechowanie ich u miejscowych władz wojskowych.

§ 44. W sprawach, przekraczających kompetencję przewodniczącego komisji poborowej, powinien on się odnieść do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.

§ 45. Zadaniem wojskowego członka komisji poborowej jest:

a) czynny udział w orzecznictwie komisji;

b) przeznaczanie do poszczególnych rodzajów wojska osób, uznanych za zdolne do czynnej służby wojskowej i do służby w pospolitem ruszeniu z bronią;

c) prowadzenie przy pomocy pisarzy wojskowych główne) księgi ewidencyjnej, oraz książki przydziałów (wzór Nr. 1) dla uznanych za zdolnych do czynnej służby wojskowej;

d) zestawianie wykazów statystycznych, potrzebnych dla władz wojskowych;

e) podział czynności między Wojskowy personel pomocniczy komisji poborowej;

f) przyjmowanie próśb o zaliczanie poprzednio odbytej służby wojskowej;

g) wydawanie dokumentów wojskowych osobom zaliczonym do pospolitego ruszenia z bronią lub bez broni (art. 38 pkt. C i D, art. 7 ustęp 4, art. 35 ustęp 2 oraz art. 55).

§ 46. Codziennie po zakończeniu czynności komisji poborowej wojskowy członek komisji obowiązany jest sprawdzić zgodność wpisów w głównej księdze ewidencyjnej, dotyczących orzeczenia komisji poborowej z analogicznemi wpisami w liście poborowej.

W tym celu ma on prawo wglądu do list poborowych, kart indywidualnych i protokółu komisji poborowej także po ukończeniu jej czynności.

§ 47. Obowiązkiem lekarzy, przydzielonych do komisji poborowej, jest jak najdokładniejsze zbadanie stanu zdrowia osoby stającej do poboru i w zależności od tego określenie stopnia jej zdolności do służby wojskowej na zasadach, określonych w przepisach wojskowych o badaniu i ocenie zdolności fizycznej do służby wojskowej.

Lekarz wojskowy ma dbać, ażeby przegląd lekarski odbył się ściśle według obowiązujących przepisów.

§ 48. Lekarzom - członkom komisji poborowej nie wolno badać poborowych poza urzędowaniem komisji. Nie mogą oni również wydawać osobom badanym lub osobom trzecim jakichkolwiek poświadczeń o wynikach badania lekarskiego w komisji poborowej, ani też dotyczących wyciągów z dokumentów poborowych.

§ 49. Przedstawiciel samorządu, o ile jest obecny podczas urzędowania komisji poborowej, bierze czynny udział w orzecznictwie tej komisji, spełniając zarazem rolę męża zaufania powiatu, którego przegląd odbywa się.

§ 50. Żądaniem referenta wojskowego powiatowej władzy administracji ogólnej, przydzielonego do komisji poborowej, jest:

a) sprawdzanie tożsamości osób, stających do poboru i członków ich rodzin, przedstawionych komisji, przy pomocy naczelnika odnośnej gminy (jego zastępcy), względnie na podstawie dowodów osobistych;

b) wydawanie kart indywidualnych stającym do przeglądu;

c) wypełnianie i wydawanie badanych osobom dokumentów poborowych;

d) prowadzenie protokółu badań mężczyzn - członków rodzin poborowych;

e) prowadzenie imiennego wykazu poborowych, wysyłanych na ekspertyzę lekarską lub na leczenie (wzór Nr. 30).

§ 51. Czynności cywilnego oraz wojskowego personelu pomocniczego komisji poborowej określa ją specjalne instrukcje, wydane przez właściwych ministrów.

Do art. 19.

§ 52. Zabezpieczenie dostarczania przez urzędy gminne lokali dla komisji poborowej należy do obowiązku powiatowych władz administracji ogólnej.

§ 53. Lokale, przeznaczone dla komisji poborowej, powinny składać się z odpowiedniej ilości izb, przeznaczonych na poczekalnie i rozbieralnie dla poborowych oraz na urzędowanie komisji poborowej.

Izba, w której urzęduje komisja poborowa, w żadnym wypadku nie może służyć jako rozbieralnia lub poczekalnia.

Wszystkie izby lokalu poborowego powinny być dostatecznie obszerne i posiadać niezbędne urządzenia.

Izba przeznaczona do badania poborowych przez komisję poborową powinna liczyć co najmniej 6 mtr długości i 4 mtr szerokości oraz posiadać dostateczne oświetlenie. Temperatura wewnętrzna powinna wynosić co najmniej 19° Celsjusza.

§ 54. Utrzymanie lokalu komisji poborowej w porządku należy do urzędów gminnych (magistratów). Dla uniknięcia zawleczenia przez poborowych chorób zakaźnych, lokale komisyj poborowych powinny być przez cały czas trwania poboru dezynfekowane na koszt urzędów gminnych (magistratów) według wskazówek i pod nadzorem lekarza powiatowego.

W czasie poboru lokal komisji poborowej powinien być pilnowany przez stałego stróża dziennego i nocnego, płatnego przez właściwy urząd gminny (magistrat).

§ 55. Koszty podróży i wysokość diet jako też koszty wynagrodzenia dziennego lekarza wolnopraktykującego, pokrywa się z budżetu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdy lekarz ten powołany został w miejsce lekarza cywilnej administracji, państwowej, zaś z budżetu Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdy taki lekarz powołany został w miejsce lekarza wojskowego.

Wynagrodzenie dzienne lekarzy wolnopraktykujących, powołanych do komisyj poborowych W miejsce lekarza cywilnej administracji państwowej lub lekarza wojskowego, ustala się w wysokości pełnej diety, określonej w obowiązujących przepisach o poborach służbowych dla funkcjonarjuszów państwowych VI stopnia służbowego. Diety przysługujące tym lekarzom w razie podróży oblicza się również według VI stopnia służbowego funkcjonarjuszów państwowych.

Do art. 20 i 21.

§ 56. Komisje rozpoznawcze urzędują przy każdym urzędzie wojewódzkim w siedzibie tych urzędów. W wypadkach szczególnie ważnych może wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) po porozumieniu się z dowódcą okręgu korpusu wyznaczyć także inne miejsce urzędowania tej komisji, o czem powinien zawsze zawiadomić Ministra Spraw Wewnętrznych.

Zwoływanie komisyj rozpoznawczych odbywa się w miarę potrzeby. Terminy urzędowania ustala wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) w porozumieniu z dowódcą okręgu korpusu i podaje je do wiadomości powiatowych władz administracji ogólnej.

O terminie posiedzeń komisji rozpoznawczej zawiadamia poszczególnych jej członków przewodniczący komisji.

Zarządzenia, dotyczące terminowego stawienia się osób, podlegających ponownemu badaniu przez komisję rozpoznawczą wydaje właściwa powiatowa władza administracji ogólnej.

§ 57. Wojskowych Członków komisji rozpoznawczej wyznacza dowódca okręgu korpusu, właściwy dla siedziby województwa, przy którem urzęduje komisja rozpoznawcza. Wyznaczeni oficerowie nie mogą należeć do składu jednej z powiatowych komend uzupełnień. Przedstawiciele władz wojskowych, wyznaczeni do komisji rozpoznawczej są właściwymi dla wszystkich spraw przedstawionych komisji rozpoznawczej do rozpatrzenia, chociażby sprawy pochodziły z powiatów, nienależących terytorjalnie do obszaru danego okręgu korpusu.

§ 58. Przedstawiciela, wymienionego w pkt. 6 art. 21, wybiera rada wojewódzka, względnie w wypadkach, przewidzianych w art. 47 ustęp 2 i 115 ustęp 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1928 r. o organizacji i zakresie działania władz administracji ogólnej (Dz. U. R. P. Nr. 11, poz. 86) - wydział wojewódzki. Wojewoda wyznacza tego przedstawiciela w wypadkach, przewidzianych w art. 57 ustęp 1 wyżej wymienionego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1928 r.

Przedstawicielem wymienionym powyżej może być jedynie osoba, posiadająca bierne prawo wyborcze do rady Wojewódzkiej (art. 42 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1928 r.).

§ 59. W skład komisji rozpoznawczej nie mogą wchodzić osoby, które w charakterze członków komisji poborowej uczestniczyły w wydaniu orzeczeń rozpatrywanych przez komisję rozpoznawczą.

§ 60. W czynnościach komisji rozpoznawczej ze strony władz cywilnych bierze udział referent wojskowy właściwego urzędu wojewódzkiego, jak również pisarz i niższy funkcjonariusz dla obsłużenia miary i wagi.

§ 61. Obowiązki członków komisji rozpoznawczej są analogiczne jak członków komisji poborowej. Obowiązki te określają §§ 43 - 49.

§ 62. W wypadku, gdy lekarze komisji rozpoznawczej nie mogą wyczerpująco rozpoznać wady lub cierpienia poborowego, względnie, gdy lekarze ci nie mogą uzgodnić swej opinji co do stopnia fizycznej zdolności poborowego do służby wojskowej, przewodniczący powinien poborowego odesłać do wojskowego szpitala okręgowego, celem wydania orzeczenia lekarskiego.

§ 63. Podstawą orzeczenia komisji rozpoznawczej o stopniu zdolności poborowego do służby wojskowej jest orzeczenie i zgodny wniosek obu lekarzy komisji.

§ 64. W wypadku zgłoszenia sprzeciwu przeciwko zgodnemu wnioskowi obu lekarzy komisji rozpoznawczej przez jednego s. członków tej komisji, przewodniczący zarządza wypowiedzenie się co do wniosku lekarzy przez wszystkich członków komisji rozpoznawczej z wyjątkiem lekarzy.

Jeżeli dwóch lub więcej członków komisji rozpoznawczej wypowie się za wnioskiem lekarzy, wniesiony sprzeciw upada i wniosek lekarzy staje się podstawą do wydania orzeczenia komisji rozpoznawczej.

W razie wypowiedzenia się trzech lub wszystkich głosujących członków komisji rozpoznawczej przeciw zgodnemu wnioskowi obu lekarzy komisji, przewodniczący powinien poborowego skierować do okręgowego szpitala wojskowego, celem ostatecznego zbadania stanu zdrowia danej osoby.

§ 65. Orzeczenia okręgowych szpitali wojskowych, wydane tak w wypadkach z § 62 jako też z § 64 nie podlegają zakwestionowaniu i stanowią podstawę do wydania przez komisję rozpoznawczą orzeczenia o fizycznej zdolności danego poborowego do służby wojskowej.

§ 66. Szpital wojskowy odsyła poborowego po zbadaniu do miejsca zamieszkania, zaś właściwemu urzędowi wojewódzkiemu przesyła orzeczenie lekarskie, w którem należy podać kategorję zdolności do służby wojskowej, oraz te rodzaje służby wojskowej, do których dany poborowy ze względu na stań zdrowia nie nadaje się.

Urząd wojewódzki przedstawia orzeczenie szpitalne komisji rozpoznawczej w najbliższym terminie jej urzędowania, celem Wydania orzeczenia o fizycznej zdolności danego poborowego do służby wojskowej.

Jeżeli obecność poborowego dla wydania takiej decyzji jest konieczna, urząd wojewódzki zarządza wezwanie poborowego przed komisję rozpoznawczą.

§ 67. Poborowych uznanych przez komisję rozpoznawczą za zdolnych do czynnej służby wojskowej (art. 38 pkt. A) wojskowy członek komisji, przewidziany w stopniu generała lub pułkownika, przeznacza do właściwego rodzaju służby wojskowej.

§ 68. Komisja rozpoznawcza przeprowadza ponowne badanie niezdolności do pracy zawodowej mężczyzn - członków rodziny poborowego w wypadkach, przewidzianych w § 268.

§ 69. Komisja rozpoznawcza prowadzi własną listę poborową i protokół badań mężczyzn-członków rodziny poborowego. Lista poborowa komisji rozpoznawczej nazywa się "lista rozpoznawcza" i ma być prowadzona według wzoru Nr. 9. Księga protokółu badań mężczyzn-członków rodziny poborowego nazywa się "protokół rozpoznawczy dla mężczyzn-członków rodzin poborowych" i powinna odpowiadać wzorowi Nr. 14. Dokumenty te przechowuje u siebie urząd wojewódzki.

Dla listy rozpoznawczej oraz księgi protokółu prowadzi urząd wojewódzki jeden wspólny skorowidz wyjaśniający, w której księdze należy danych osób szukać.

§ 70. Wpisów do list rozpoznawczych i protokółu rozpoznawczego dla mężczyzn-członków rodzin poborowych dokonują urzędy wojewódzkie na podstawie nadsyłanych przez powiatowe władze administracji ogólnej wyciągów z list poborowych względnie wyciągów z księgi protokółów badań mężczyzn-członków rodziny poborowego, według kolejności nadesłanych wyciągów bez przestrzegania porządku alfabetycznego.

§ 71. Orzeczenie i wniosek lekarski tudzież orzeczenie komisji rozpoznawczej mają być wpisane podczas urzędowania komisji do listy rozpoznawczej względnie do protokółu rozpoznawczego dla mężczyzn-członków rodziny poborowego i podpisane w trybie obowiązującym komisje poborowe przy wpisywaniu orzeczeń do listy poborowej lub protokółu badań mężczyzn-członków rodziny poborowego. W razie uznania poborowego przez komisję rozpoznawczą za zdolnego do czynnej służby wojskowej (art. 38 pkt. A) wojskowy członek komisji rozpoznawczej wpisuje i podpisuje w liście rozpoznawczej nadane przeznaczenie.

Dane powyższe wpisuje urząd wojewódzki do otrzymanych wyciągów z listy poborowej względnie z księgi protokółów badań mężczyzn-członków rodziny poborowego.

Orzeczenie komisji rozpoznawczej, wpisane do tych wyciągów, podpisuje przewodniczący komisji, poczem wyciągi te należy odesłać do właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej.

§ 72. Powiatowa władza administracji ogólnej uzupełnia na podstawie otrzymanych wyciągów listę poborową względnie księgę protokółów badań mężczyzn-członków rodzin poborowych, wyciągi zaś przechowuje w aktach.

Odpis wyników przeglądu i orzeczenia komisji rozpoznawczej wraz z datą powzięcia orzeczenia, oraz ewentualnie nadane przeznaczenie do rodzaju służby wojskowej podaje powiatowa władza administracji ogólnej niezwłocznie do wiadomości właściwej powiatowej komendy uzupełnień, która wpisuje te dane do głównej księgi ewidencyjnej.

§ 73. Poborowym, zbadanym przez komisję rozpoznawczą, przesyła powiatowa władza administracji ogólnej jeden z dokumentów przewidzianych w § 182 ustęp 1. Jeżeli poborowy zaliczony został do pospolitego ruszenia z bronią lub bez broni, powiatowy komendant uzupełnień przesyła mu odpowiednie zaświadczenie wojskowe.

§ 74. W sprawie dostarczenia lokalu dla komisji rozpoznawczej oraz zaopatrzenia go w niezbędne urządzenie i sprzęty obowiązują postanowienia §§ 42 i 53.