Rozdział 16 - Postanowienia przejściowe do niniejszego rozporządzenia. - Wykonanie ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej, zmienionej i uzupełnionej rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.31.270

Akt utracił moc

Wersja od: 28 września 1931 r.

Rozdział  XVI.

Postanowienia przejściowe do niniejszego rozporządzenia.

§ 532. Zgodnie z art. 35 obowiązane są do stawienia się przed komisją poborową wszystkie osoby w wieku, ustalonym dla powszechnego obowiązku wojskowego, które od dnia 1 listopada 1918 r. podlegały poborowi, lecz do poboru się nie zgłosiły, a ponadto osoby, które wprawdzie poborowi nie podlegały, jednak nie maja dotychczas uregulowanego stosunku do służby wojskowej.

Obowiązek stawienia się do poboru na zasadzie art. 35 nie dotyczy osób, których stosunek do obowiązku służby wojskowej był uregulowany w ostateczny sposób przy akcji zebrań kontrolnych, zarządzonej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 764).

Obywatele polscy, którzy przebywając stale zagranicą, zostali zarejestrowani na podstawie obwieszczenia Ministra Spraw Wojskowych z dnia 29 stycznia 1921 r. (Monitor Polski z dnia 8 lutego 1921 r. Nr. 30) przez fakt zarejestrowania się nie są zwolnione od obowiązku stawienia się do poboru. Na wszystkich tych osobach ciąży obowiązek stawienia się przed komisją poborową zgodnie z art. 35 jak długo znajdują się w wieku, ustalonym dla powszechnego obowiązku wojskowego, jeżeli przyjadą na obszar wolnego miasta Gdańska lub Państwa Polskiego na czas dłuższy niż 6 miesięcy.

Nie dotyczy to obywateli polskich, którzy opuścili granice Państwa nielegalnie. Osoby te w rasie przyjazdu na obszar wolnego miasta Gdańska lub Państwa Polskiego są obowiązane do niezwłocznego wykonania powszechnego obowiązku wojskowego na ogólnych zasadach.

§ 533. Nauczyciele publicznych szkół powszechnych zaliczeni do rezerwy na podstawie art. 111 ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 609) bez odbycia czynnej służby wojskowej powinni zasadniczo odbyć wyszkolenie wojskowe, wynikające z § 641 rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych z dnia 21 marca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 37, poz. 252), jakie Minister Spraw Wojskowych uzna dla nich za stosowne.

Nauczyciele publicznych szkół powszechnych wymienieni w poprzednim ustępie, którzy w okresie pierwszych trzech lat następujących po roku kalendarzowym, w którym zostali zaliczeni do rezerwy, nie odbyli z jakichkolwiek powodów obowiązującego pełnego wyszkolenia wojskowego, powinni być powołani na wyszkolenie wojskowe, trwające nie dłużej niż 8 tygodni w czwartym roku zaliczenia do rezerwy.

Po tym terminie nauczyciele publicznych szkół powszechnych, wymienieni w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu, podlegają jedynie przepisom, normującym ogólnie służbę w rezerwie.

W stosunku do nauczycieli publicznych szkół powszechnych, podlegających jeszcze powołaniu na wyszkolenie wojskowe, obowiązują postanowienia §§ 642, 643 i 644 rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych z dnia 21 marca 1925 R. o wykonaniu ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 37, poz. 252).

§ 534. Czas trwania czynnej służby wojskowej, przewidziany w art. 4 pkt. 1 c) dla marynarki wojennej ma zastosowanie również do szeregowych, którzy z chwilą wejścia w życie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r. w sprawie zmian i uzupełnień niektórych postanowień ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 4, poz. 26) pełnili już obowiązkową czynną służbę wojskową w marynarce wojennej.

Ochotnicy marynarki wojennej, którzy zostali powołani do czynnej służby wojskowej przed wejściem w życie wyżej wspomnianego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, t. j. przed 1 maja 1928 r., odbywają czynną służbę wojskową według złożonego zobowiązania.

Postanowienia art. 4 pkt. 1 c) mają zastosowanie do tych ochotników, którzy zostali przyjęci do czynnej służby wojskowej w marynarce wojennej po dniu 1 maja 1928 r.

§ 535. Wyłączenia od służby wojskowej, orzeczone na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 609), pozostają nadal w mocy z tem, że wyłączenie, orzeczone na zawsze, kończy się po upływie 10 lat od chwili odcierpienia (przedawnienia, darowania) kary.

Do osób skazanych na jedną z kar, wymienionych w art. 8 wspomnianej ustawy, w stosunku do których nie została w swoim czasie powzięta żadna decyzja o wyłączeniu od służby wojskowej, zastosowanie mają postanowienia art. 9 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 46, poz. 458).

§ 536. Do czasu ustalenia sposobu wykonania obowiązku meldunkowego na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o ewidencji i kontroli ruchu ludności (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 309), wykonanie obowiązku meldunkowego w kraju (rozdział XIV) uskutecznia się na zasadach i w sposób, określony w rozporządzeniu wykonawczem z dnia 21 marca 1925 r. do ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr. 37, poz. 252).

§ 537. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie tracą moc obowiązującą wszelkie rozporządzenia i przepisy, wydane w sprawach, unormowanych niniejszem rozporządzeniem, a z niem sprzeczne.