Rozdział 15 - Przepisy końcowe i przejściowe. Do art. 120. - Wykonanie ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku służby wojskowej, zmienionej i uzupełnionej rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.31.270

Akt utracił moc

Wersja od: 28 września 1931 r.

Rozdział  XV.

Przepisy końcowe i przejściowe.

Do art. 120.

§ 517. Zaliczeniu na poczet obowiązkowej czynnej służby wojskowej podlega czas czynnej służby wojskowej, odbytej:

a) w wojsku polskiem,

b) w polskich formacjach wojskowych {ochotniczych), uznanych przez "Państwo Polskie, a to: w legjonach polskich, w polskim korpusie posiłkowym, w polskiej sile zbrojnej, w I, II i III korpusie wschodnim, w wojskach polskich we Francji i we Włoszech, w dywizji gen. Żeligowskiego, formacjach polskich na Syberji, na Murmanie, w Odesie i w Finlandji, w polskiej organizacji wojskowej (P. O. W.) oraz w formacjach powstańczych wielkopolskich i śląskich,

c) w armjach państw zaborczych, a mianowicie: w armji rosyjskiej - przed 1 listopada 1917 r., w armji austro-węgierskiej - przed 1 listopada 1918 r., w armji niemieckiej- przed 27 grudnia 1918 r.

Służba, odbyta w polskich formacjach wojskowych, nie wyszczególnionych w pkt. b) oraz w oddziałach byłej armji rosyjskiej w czasie od 1 listopada 1917 r. do 1 listopada 1918 r. może być zaliczana jedynie po wydaniu indywidualnej decyzji przez Ministra Spraw Wojskowych.

§ 518. Służbę w wojskach względnie w formacjach, wymienionych w § 517, zalicza się w stosunku dzień za dzień, jeżeli stosunek zainteresowanych osób do powszechnego obowiązku wojskowego nie został już ostatecznie ustalony w myśl art. 119 i 120 "tymczasowej ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej z dnia 27 października 1918 r." (Dz. P. K. P. Nr. 13, poz. 28).

§ 519. Poborowym (ochotnikom), mającym warunki do skróconej czynnej służby wojskowej (art. 49) zalicza się za poprzednio odbytą służbę wojskową najwyżej 3 miesiące.

§ 520. Zaliczenie służby wojskowej uskutecznia powiatowy komendant uzupełnień z urzędu względnie na skutek udowodnionych pisemnych lub ustnych próśb zainteresowanych.

Do art. 122 i 123.

§ 521. Obywatele polscy, którzy wykażą wiarygodnie nadanie im stopnia oficerskiego w armjach obcych lub formacjach polskich, uznanych przez Państwo Polskie, a nie zostaną uznani za oficerów wojska polskiego, otrzymują z urzędu zaświadczenie o zwolnieniu od wszelkiej służby wojskowej.

W zaświadczeniu należy stwierdzić, że proszący wykazał wiarygodnie posiadanie stopnia oficerskiego, że stopień ten nie został mu zatwierdzony w wojsku polskiem oraz że w myśl art. 122 jest zarówno na czas pokoju jak i na czas wojny zwolniony od obowiązkowej czynnej służby wojskowej, służby w rezerwie i pospolitem ruszeniu.

Zaświadczenia te wydaje właściwy powiatowy komendant uzupełnień na podstawie decyzji Ministra Spraw Wojskowych o nieuznaniu danej osoby za oficera wojska polskiego.

§ 522. Osoby wymienione w § 521, które w razie wojny pragną być przyjęte do służby wojskowej w charakterze szeregowców ochotników, wnoszą prośby do Ministra Spraw Wojskowych za pośrednictwem powiatowych władz administracji ogólnej, właściwych dla ich miejsca zamieszkania, które je opinjują i przekazują właściwym powiatowym komendantom uzupełnień.

W razie przychylnej decyzji Ministra Spraw wojskowych osoby te zostaną przyjęte do czynnej służby w wojsku na zasadach obowiązujących ochotników w czasie wojny.

§ 523. Wnioski o ewentualne nadanie stopnia oficerskiego w myśl art. 123 ustęp 2 przedkłada właściwy dowódca formacji w drodze służbowej Ministrowi Spraw Wojskowych.

§ 524. Osoby, które otrzymały zezwolenie na odbycie służby jako ochotnicy w myśl art. 123 oraz osoby, którym w myśl tego artykułu nadano stopień oficerski, powinny przed powołaniem do służby wojskowej zwrócić zaświadczenie wydane w myśl § 521.

§ 525. Zaświadczenia wyszczególnione w § 521 tracą moc obowiązującą z chwilą powołania takich osób do służby wojskowej w charakterze ochotników. Osoby te, o ile nie będzie im nadany stopień oficerski w myśl art. 123 ustęp 2, mogą na własną prośbę otrzymać takie zaświadczenie ponownie z chwilą zwolnienia ich ze służby wojskowej.

Jeżeli osoby te nie wniosą prośby o ponowne wydanie zaświadczenia, będą one po zwolnieniu ze służby wojskowej zaliczone do rezerwy lub pospolitego ruszenia, zależnie od wieku, jaki osiągnęły w chwili zwolnienia z szeregów.

Do art. 126.

§ 526. Do stanu urlopowanych należą:

a) poborowi (ochotnicy), od chwili ogłoszenia im orzeczenia właściwej władzy, uznającego ich za zdolnych do czynnej służby wojskowej (kat. A), do chwili rzeczywistego wcielenia ich do wojska:

b) zaliczeni do ponadkontyngentowych w myśl art. 73;

c) szeregowi urlopowani w myśl art. 72;

d) szeregowi urlopowani z powodu czasowej niezdolności do służby wojskowej, stwierdzonej w drodze postępowania rewizyjno - lekarskiego;

e) oficerowie i szeregowi rezerwy w czasie, gdy nie pełnią służby wojskowej;

f) oficerowie i szeregowi pospolitego ruszenia w czasie, gdy nie pełnią służby wojskowej.

§ 527. Powołanie do wszelkiego rodzaju ćwiczeń wojskowych należy uważać za powołanie do służby wojskowej.

§ 528. Poszczególne paragrafy dawnego kodeksu karnego wojskowego, wymienione w art. 126, odpowiadają następującym artykułom nowego kodeksu karnego wojskowego z dnia 22 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 328):

§ 6. dawnego kodeksu odpowiada art. 6 nowego kodeksu;

§ 68. dawnego kodeksu odpowiada art. 52 nowego kodeksu;

§ 92. dawnego kodeksu odpowiada art. 76 nowego kodeksu;

§ 101 dawnego kodeksu odpowiada art. 85 nowego kodeksu;

§ 113 dawnego kodeksu odpowiada art. 98. nowego kodeksu.

§ 529. 1 Poza przestępstwami, wymienionemi w art. 126, odpowiadają osoby stanu urlopowanych również za przestępstwa, wskazane w art. 98 i 110 kodeksu karnego wojskowego i wśród warunkowi w tych artykułach podanych.

W drodze dyscyplinarnej można karać osoby stanu urlopowanych tylko za następujące przestępstwa: z art. 73 część I, 74, 75 część I, 76, 77, 78, 105 i 106 część I kodeksu karnego, o ile chodzi o wypadki mniejszej wagi (art. 45 k. k. w.).

Przełożonym dyscyplinarnem względem osób stanu urlopowanych jest powiatowy komendant uzupełnień z prawami dowódcy pułku.

W wypadkach, w których ukaranie dyscyplinarne za przestępstwa wojskowe nie jest dopuszczalne lub w których powiatowy komendant uzupełnień uważa je za niewystarczające, sporządza on doniesienie, zawierające wyczerpujący opis stanu faktycznego czynu karygodnego i towarzyszących mu okoliczności oraz kieruje je wraz z protokołem, przesłuchania sprawcy do prokuratora przy wojskowym sądzie okręgowym.

Kary dyscyplinarne, nałożone na osoby urlopowanych podczas raportu karnego, należy wykonać niezwłocznie po raporcie karnym..

Jeżeli nastąpi aresztowanie osoby stanu urlopowanych, piastującej urząd publiczny lub zatrudnionej w służbie publicznej, w służbie kolei żelaznych i statków parowych, w państwowej lub gminnej służbie zdrowia lub w publicznej albo prywatnej służbie leśnej, względnie będącej robotnikiem kopalń, hut, kuźnic i walcowni, powiatowy komendant uzupełnień jest obowiązany zawiadomić o aresztowaniu niezwłocznie bezpośredniego przełożonego danej osoby.

Do art. 127.

§ 530. Podstawą zwolnienia szeregowego z czynnej służby wojskowej w wypadkach określonych w art. 127 jest zawiadomienie właściwej władzy sądowej o zawieszeniu nad daną osobą aresztu śledczego za czyn, popełniony przed wcieleniem do szeregów.

Na zasadzie tego zawiadomienia dowódca formacji zwalnia szeregowego z czynnej służby wojskowej natychmiast i oddaje go do dyspozycji władz cywilnych, wskazanych przez sąd.

O zwolnieniu szeregowego dowódca formacji powinien zawiadomić właściwego powiatowego komendanta uzupełnień, przesyłając mu równocześnie dokumenty ewidencyjne zwolnionego.

§ 531. Osoby, zwolnione z czynnej służby wojskowej na podstawie art. 127, podlegają ponownie powołaniu do tej służby po zwolnieniu z aresztu śledczego lub po odbyciu kary orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądowym, o ile wyrok lub pobudki czynu karygodnego nie pociągają za sobą wykluczenia od służby wojskowej. Ponownego powołania takich osób do odbycia czynnej służby wojskowej dokonuje właściwy powiatowy komendant uzupełnień, o ile nie ukończyły 38 lat życia (art. 35)

Czas czynnej służby wojskowej, odbytej przed zwolnieniem z szeregów na podstawie art. 127 zalicza się takim osobom na poczet ustawowego okresu czynnej służby wojskowej.

¹ § 529 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 1931 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.31.86.678).