Rozdział 7 - Przepisy przejściowe. Do art. 52 . - Wykonanie ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego, zmienionej i uzupełnionej rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 kwietnia 1927 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.71.643

Akt utracił moc

Wersja od: 20 lipca 1928 r.

Rozdział  VII.

Przepisy przejściowe.

Do art. 52.

§ 225. Nauczyciele publicznych szkół powszechnych, którzy zostali zaliczeni do rezerwy na zasadzie art. 111 ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej z dnia 23 maja 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 609), a odbywają wyszkolenie wojskowe na zasadzie § 641 rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy (Dz. U. R. P. z r. 1925 Nr. 37, poz. 252) w trzech ośmiotygodniowych okresach, podlegają w tym czasie wszystkim przepisom obowiązującym szeregowych rezerwy i pospolitego ruszenia w czasie powołania tychże do czynnej służby wojskowej w rozumieniu art. 52 ustawy o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego.

W czasie odbywania powyższych ośmiotygodniowych okresów wyszkolenia przysługują tym osobom identyczne uprawnienia urlopowe, jakie wskazane zostały w § 58 pkt. 4 niniejszego rozporządzenia.

Do art. 75.

§ 226. Podoficerowie zawodowi w stopniu plutonowego, którzy w myśl §§ 148 - 150 rozporządzenia wykonawczego z dnia 13 czerwca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 539) do ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego ukończyli szkołę podoficerów zawodowych (§ 148) względnie fachowy kurs uzupełniający (§ 149) lub też złożyli egzamin (§ 150), jako warunek awansu na plutonowego, są w zasadzie zwolnieni od obowiązku ukończenia szkoły, kursu lub zdania egzaminu po praktyce w myśl § 147 niniejszego rozporządzenia przed awansem na sierżanta.

Jednakowoż zarówno oni, jako też sierżanci oraz starsi sierżanci, których fachowe wiadomości nie odpowiadają poziomowi nauki w szkołach (kursach), względnie wymogom egzaminów, ustanowionych jako warunek uzyskania stopnia sierżanta (art. 75 ustawy o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego), mogą być odesłani na wniosek dowódcy pułku (równorzędnego) do tych szkół (na kursy), lub powołani do zdawania odpowiednich egzaminów. Nieukończenie szkoły (kursu) z pomyślnym wynikiem, względnie niezdanie egzaminu pociąga za sobą następstwa wskazane w § 139 ustęp III b).

Postanowienie to dotyczy również tych podoficerów zawodowych, którzy ukończyli specjalny kurs uzupełniający lub zdali egzamin w myśl § 204 rozporządzenia wykonawczego do ustawy z dnia 22 sierpnia 1924 r. (Dz. U. R. P. z r. 1925 Nr. 77, poz. 539) oraz § 230 niniejszego rozporządzenia.

Szczegółowe zarządzenia dotyczące wykonania postanowień drugiego i trzeciego ustępu niniejszego paragrafu wyda Minister Spraw Wojskowych.

Do art. 102.

§ 227. Wysokość określonego w § 191 niniejszego rozporządzenia dodatku obowiązywać będzie dla wszystkich szeregowych nadterminowych, którzy zostaną mianowani lub uzyskali przedłużenie służby nadterminowej w czasie do trzech miesięcy od ogłoszenia niniejszego rozporządzenia. Natomiast szeregowi nadterminowi, którzy zostaną mianowani lub uzyskają przedłużenie służby nadterminowej przed powyższym terminem, otrzymują dodatek w wysokości dotychczas obowiązującej przez czas trwania tego jednorocznego zobowiązania.

Do art. 123.

§ 228. Podoficerowie zawodowi i majstrzy wojskowi, mianowani na podstawie rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 75, poz. 512 i 513), mogą po ukończeniu 6-ciu lat służby zawodowej, licząc od chwili mianowania, pozostać nadal w służbie zawodowej w charakterze podoficerów zawodowych, jeżeli złożą deklarację do dalszej służby zawodowej w myśl niniejszego rozporządzenia, odpowiadają warunkom ustawy o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego, oraz jeżeli dowódca formacji pozostawi ich w dalszej służbie zawodowej.

§ 229. Wszyscy podoficerowie zawodowi, zajmujący w chwili ogłoszenia niniejszego rozporządzenia stanowiska administracyjno-kancelaryjne w biurach i urzędach, uzupełnianych przez bataljony administracyjne, zostają automatycznie przeniesieni do służby intendentury. Powrót do swego dotychczasowego rodzaju służby może nastąpić bądź z rozkazu, bądź na własną prośbę w myśl § 133 niniejszego rozporządzenia.

§ 230. Dla podoficerów zawodowych broni i służb, mianowanych na podstawie rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 75, poz. 512), a którzy nie z własnej winy nie mogli ukończyć szkoły podoficerów zawodowych w myśl art. 75 ustawy o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego, ukończenie specjalnego kursu uzupełniającego lub złożenie egzaminu według programu, ustalonego rozkazami Ministra Spraw Wojskowych, jest uważane za równoznaczne z ukończeniem szkoły podoficerów zawodowych przy uwzględnieniu zastrzeżenia, wskazanego w § 226 niniejszego rozporządzenia.

§ 231. Podoficerowie zawodowi, mianowani na podstawie rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 6 sierpnia 1920 r. mogą otrzymać poświadczenie służby w myśl przepisów wykonawczych do art. 99 ustawy o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego na podstawie zaliczenia im do służby zawodowej w Wojsku Polskiem czasu służby w byłych armjach zaborczych i byłych polskich formacjach wojskowych, zgodnie z art. 11 rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 75, poz. 512).

Analogicznie zalicza się im tę służbę i w innych wypadkach, o ile obowiązujące przepisy inaczej nie stanowią.

§ 232. Do istniejących jeszcze w wojsku chorążych zawodowych mają zastosowanie wszelkie przepisy, odnoszące się do podoficerów zawodowych.

Przyjmowanie chorążych rezerwy do służby zawodowej w charakterze chorążych zawodowych dozwolone jest tylko wyjątkowo, na wniosek dowódcy pułku (równorzędnego) i w każdym wypadku za zezwoleniem Ministra Spraw Wojskowych (organu przez niego upoważnionego), gdy ze względu na specjalne wyszkolenie fachowe lub wybitne kwalifikacje przyjęcie to jest pożądane dla dobra służby.

Szczególne przepisy, odnoszące się do chorążych, wyda Minister Spraw Wojskowych oddzielnie.

Do art. 124.

§ 233. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie tracą moc obowiązującą wszelkie rozporządzenia i przepisy, wydane w sprawach unormowanych niniejszem rozporządzeniem, a z niem sprzeczne.