Rozdział 5 - O karach, nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe. - Wykonanie ustawy z dnia 17 grudnia 1921 r. o zasileniu finansów miejskich i o karach nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego.
Dz.U.1922.34.294
Akt utracił mocV.
O karach, nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe.
O karach, nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe.
Jako podatki i opłaty miejskie bezpośrednio przez organa miast pobierane, uważać należy w rozumieniu artykułu 27 ustawy wszystkie samoistne miejskie podatki i opłaty w przeciwstawieniu do dodatków miejskich do podatków i opłat państwowych.
Dochodzenie i orzekanie w sprawach o czyny karygodne z artykułu 27 ustawy nie wyklucza postępowania sądowego, gdy zachodzi także czyn, ulegający karze według powszechnej ustawy karnej.
Dochodzenie spraw o czyny karygodne z artykułu 27 winien magistrat powierzyć osobie posiadającej wykształcenie prawnicze, w braku takiej osoby, urzędnikowi praktycznie obznajmionemu z przepisami prawa. W dochodzeniu tem należy dać obwinionemu możność obrony, ustalić podmiotową i przedmiotową istotę czynu karygodnego i w miarę potrzeby przeprowadzić konieczne do wyświetlenia sprawy dowody, przez oględziny nieruchomości lub lokali i znajdujących się tamże schowków, przez przeglądanie dokumentów, aktów, ksiąg i rachunków i przez przesłuchanie świadków i znawców, których przed przesłuchaniem pouczyć należy o przewidzianych w artykule 27 ustawy następstwach udzielania fałszywych wyjaśnień.
Wynik dochodzeń i wnioskiem na orzeczenie kary lub zwolnienie od niej, winien być przedłożony magistratowi, który orzeczenie wydaje.
Orzeczenie zasądzające powinno zawierać określenie przedmiotu obwinienia, uzasadnienie orzeczenia i sentencję orzeczenia t. j. określenie grzywny i kary pozbawienia wolności na wypadek niemożności ściągnięcia grzywny, niemniej pouczenie o środkach prawnych przeciw orzeczeniu i winno być doręczone do rąk własnych zasądzonego, względnie jego wykazanego pełnomocnika lub prawnego zastępcy.
Odwołanie od orzeczenia karnego do bezpośredniej państwowej władzy nadzorczej magistratu i od orzeczenia tejże władzy do miejscowego właściwego sądu okręgowego winno być złożone w magistracie. Magistrat przedkłada odwołania ze wszystkiemi aktami sprawy w ciągu dni ośmiu swej państwowej władzy nadzorczej, która odwołanie do niej wniesione rozstrzyga, a odwołanie wniesione do sądu, okręgowego przesyła z aktami sprawy bezzwłocznie temu sądowi do rozstrzygnięcia.
Grzywny wpływają do kasy miejskiej. Grzywny niezapłacone w ciągu dni czternastu po doręczeniu, orzeczenia karnego magistratu, winny być ściągnięte przez organy miejskie w drodze egzekucji. Celem wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na wypadek niemożności ściągnięcia grzywny w całości lub w części, magistrat zwraca się do właściwego sądu pokoju (powiatowego), zaświadczając prawomocność orzeczenia karnego tudzież bezskuteczność egzekucji nałożonej grzywny, i jednocześnie przedkłada temuż sądowi karne i egzekucyjne akta sprawy.