Rozdział 4 - Ustanowienie w gminach miejskich podatku ód lokali. - Wykonanie ustawy z dnia 17 grudnia 1921 r. o zasileniu finansów miejskich i o karach nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego.
Dz.U.1922.34.294
Akt utracił mocIV.
Ustanowienie w gminach miejskich podatku ód lokali.
Ustanowienie w gminach miejskich podatku ód lokali.
Pobór podatku od lokali jest obowiązkowy:
Tym miastom i miasteczkom b. zaboru rosyjskiego, w których do końca 1919 r. nie istniał państwowy podatek mieszkaniowy, zezwala się niniejszem na pobieranie podatku od lokali, stosownie do przepisów ustawy i niniejszego rozporządzenia.
Żądający uwolnienia z art. 22 winni wykazać, ze zachodzą wymagane ustawą warunki.
Podatek nie wpłacony przez zobowiązanego w ciągu dni czternastu po terminie płatności podatku uważa się za zaległość, od której liczy się odsetki zwłoki w wysokości dwóch procentów od terminu płatności za każdy miesiąc zwłoki.
Podatek pobrany przez właściciela realności od zobowiązanych lokatorów winien być wpłacony do kasy miejskiej w ciągu miesiąca po terminie płatności podatku pod rygorem opłacania za każdy miesiąc zwłoki 5% odsetek zwłoki, licząc od terminu płatności.
Każdy rozpoczęty miesiąc zwłoki liczy się jako pełny, a odsetki zwłoki oblicza się od sumy, podzielnej przez sto, przyczem 50 mk. i wyżej uważa się, za pełne sto marek a sum do 50 mk. nie bierze się w rachubę.
Z sumy wpłaconej pokrywa się przedewszystkiem odsetki zwłoki i ewentualne koszta egzekucji, a następnie zaległość podatku.
Miejscowości lecznicze (stacje klimatyczne, zdrojowiska, uzdrowiska i kąpieliska morskie) i letniska mają prawo pobierania podatku od lokali, o ile należą do kategorji gmin miejskich, wymienionych w art. 1 ustawy.
Podatek ten będzie wymierzany i pobierany przez organy miejskie według tych samych norm, którym podlegają lokale w innych miejscowościach, wymienionych w art. 1 ustawy, z tą tylko różnicą, że najniższa stawka podatku może wynosić mniej niż 25% faktycznego komornego tub wartości czynszowej lokalu.
Pobór osobnych opłat od osób, wynajmujących mieszkania przyjezdnym w miejscowościach leczniczych (stacjach klimatycznych, zdrojowiskach, uzdrowiskach i kąpieliskach morskich) i letniskach, posiadających z tytułu charakteru swojego, jako uzdrowiska lub zdrojowiska własny statut z mocy ustawy z dnia 23 marca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 31 poz. 34) pozostaje" niezmieniony.
W miejscowościach, w których obowiązuje ustawa o ochronie lokatorów, najniższa stawka podatku od lokali nie może wynosić mniej niż 25% faktycznego komornego lub wartości czynszowej. Stawki podatku może być także progresywna.
Wartość czynszową lokalu z przynależnościami (wozownie, stajnie, lodownie, ogrody i t. d. § 20) czasowo niewynajętego lub zajętego przez Właściciela domu, lub odstąpionego przez niego inne) osobie do bezpłatnego użytkowania, określa się podług rocznego komornego, które było płacone za ten lokal, gdy był wynajmowany lub podług cen najmu podobnych lokali.
W miejscowościach, w których obowiązuje ustawa o ochronie lokatorów, ustala się wartość czynszową przez porównanie z komornem, dopuszczał-nem według ustawy o ochronie lokatorów.
Określenia wartości czynszowej dokonywa magistrat przy pomocy osobnej komisji którą do tego celu się powołuje (komisja paryfikacyjna). W skład tej komisji wchodzą delegaci magistratu i właściciel lokalu lub jego zastępca; właściciel (zastępca) ma prawo powołać na swój koszt rzeczoznawców.
Uchwała reprezentacji miejskiej w przedmiocie ustanowienia i zmian stawek podatku od lokali podlega zatwierdzeniu władzy nadzorczej w § 5 wskazanej i ogłoszeniu w sposób przepisany w tymże paragrafie.
W przypadku dopuszczenia podwyżek komór-nago z powodu zmian ustawy o ochronie lokatorów winna być powziętą uchwała reprezentacji miejskiej w przedmiocie zmiany stawki podatku od lokali i przedłożona do zatwierdzenia władzy nadzorczej wskazanej w § 5 w ciągu dni 60 po dopuszczeniu podwyżki komornego. Uchwała ta obowiązywać będzie wstecznie od dnia wyzyskania dopuszczonych podwyżek, a w przypadkach, przewidzianych w ustępie drugim niniejszego paragrafu, od dnia dopuszczenia podwyżek.
Podatek od lokali opłaca się w terminach pierwszego stycznia, pierwszego kwietnia, pierwszego lipca i pierwszego października zgóry, począwszy od wejścia w życie podatku od lokali w danej gminie (§ 26).
Skargi na orzeczenia wymiarowe winny być podawane za pośrednictwem magistratu do instancji odwoławczych, wskazanych w § 14 ustęp piąty.
Podatek pobierają i ściągają kasy i organy miejskie.
Podatek od lokali wchodzi w życie w danej gminie miejskiej w dwa miesiące po ogłoszeniu uchwały reprezentacji miejskiej, określającej wysokość podatku (art. 25).
Miejski podatek od lokali, który pobierają gminy miejskie w b. zaborze rosyjskim i austrjackim na podstawie osobnych statutów podatkowych, zatwierdzonych przez władze nadzorcze, dalej podatek gminny od czynszów najmu lub wartości czynszowej lokali, który pobierają miasta Lwów i Kraków na podstawie swoich statutów miejskich, oraz opłaty od czynszów najmu, które pobierają inne gminy b. zaboru austrjackiego na podstawie specjalnych ustaw, mogą być po raz ostatni wymierzone za rok 1922 na podstawie komornego z 1921 roku, jeżeli podatek od lokali wedle ustępu pierwszego niniejszego paragrafu za 1922 rok w tychże miejscowościach nie będzie pobierany.
Opłaty gminne za wodę, gaz, elektryczność i inne świadczenia miejskie bez względu na nazwę i sposób obliczania pozostają w mocy.
Pobierane przez gminy miejskie, z mocy osobnych statutów podatkowych, zatwierdzonych przez władze nadzorcze, podatki od przyjezdnych za zajęcie mieszkań z tytułu najmu lub podnajmu w hotelach, pensjonatach, pokojach umeblowanych, zakładach noclegowych, gospodach dla przyjezdnych i innych zakładach wynajmu mieszkań dla przyjezdnych, pozostają w mocy.