Wykonanie ustawy z dnia 16 marca 1920 r. (Dz. Ust. Nr 26, poz. 158).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.31.185

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 6 kwietnia 1920 r.

w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 16 marca 1920 r. (Dz. Ust. № 26 poz. 158).

Na zasadzie art. 6 ustawy z dnia 16 marca 1920 r. (Dz. Ust. Nr 26 poz. 158) zarządza się, co następuje:

I. Wykonanie pracy zamiast aresztu.

Art.  1.

Jeżeli grzywny lub jej części nie można ściągnąć albo jeżeli okaże się, że ściągnięcie jej przyniosłoby dotkliwy uszczerbek w majątku lub utrzymaniu bądź skazanego, bądź jego rodziny, sąd pierwszej instancji może na wniosek skazanego zamienić karę aresztu, orzeczoną na ten przypadek, na obowiązek darmego wykonania pracy na rzecz Państwa, powiatu lub gminy.

Wniosek o zamianę kary aresztu na obowiązek wykonania pracy skazany może uczynić w sądzie pierwszej instancji pisemnie lub ustnie do dni ośmiu po doręczeniu skazanemu uchwały, stwierdzającej nieściągalność grzywny lub jej części i wzywającej go do odbycia kary. W ciągu tego terminu wykonanie kary aresztu będzie wstrzymane. Do wniosku należy dołączyć wystawione przez urząd samorządowy lub państwowy, do którego należy przyjmowanie pracowników do wykonywania robót na rzecz Państwa, powiatu lub gminy, poświadczenie, że skazany może być przyjęty do darmego wykonania takiej pracy; poświadczenie winno również określać rodzaj pracy, ilość godzin dziennej pracy i stwierdzać, że skazany wykazał kwalifikacje potrzebne do jej wykonania.

Art.  2.

O wniosku (art. 1) orzeka sąd pierwszej instancji po wysłuchaniu zdania oskarżyciela publicznego. Uchwała taka może zapaść dopiero po stwierdzeniu nieściągalności grzywny lub jej części.

W uchwale, zezwalającej na wykonanie pracy zamiast aresztu, sąd oznaczy ilość dni roboczych, zakreśli termin, w ciągu którego praca winna być wykonaną, i pouczy proszącego o skutkach niewykonania jej w terminie.

Art.  3.

Skazany winien do trzech dni po upływie zakreślonego terminu przedłożyć w sądzie pierwszej instancji poświadczenie urzędowe, że wykonał pracę darmo i należycie. W takim razie kara orzeczona w wyroku uchodzi za odcierpianą.

Jeżeli skazany takiego poświadczenia urzędowego wczas nie przedłoży, albo jeżeli poświadczeniem urzędowem zostanie stwierdzone, że pracy nie wykonał, albo że wykonał ją źle, niedbale lub tylko częściowo, należy bez zwłoki wykonać karę aresztu, która miała być zastąpioną przez wykonanie pracy, chyba że skazany wykaże, iż niewykonanie lub nienależyte wykonanie pracy w zakreślonym terminie nastąpiło z przyczyn od niego niezawisłych, w tym przypadku sąd po wysłuchaniu zdania oskarżyciela publicznego może pod warunkami, przytoczonemi w art. 1, zezwolić skazanemu na wykonanie pracy w terminie dodatkowym. Przedłużenie terminu dodatkowego nie jest dopuszczalne.

II. Grzywny i kwoty uznane za przepadłe.

Art.  4.

Postanowienie art. 21 6 ustawy nie dotyczy grzywien i kwot, uzyskanych ze sprzedaży uznanych za przepadłe przedmiotów, które już według przepisów dotychczasowych wpływały do Skarbu Państwa i były przeznaczone na inne cele (np. § 74 ust. z 6 VIII 1909 Dz. Ust. p. № 177, § 39 lit. b ust. z 29 II 1880 Dz. Ust. p. № 37, ust. z 6 VIII 1909 Dz. Ust. p. № 180, § 12 ust. z 19 VII 1879 Dz. Ust. p. № 10, ust. z 6 VIII 1909 Dz. Ust. p. № 184) ani też grzywien nałożonych na podstawie ustawy z 5 VII 1912 Dz. Ust. p. № 128 o sile zbrojnej względnie kwot pieniężnych, płaconych w myśl § 221 u. k. do kasy wojennej.

Art.  5. ¹

Grzywny i kwoty pieniężne, o których mowa w art. 21 6, 8 i 9 ustawy będą przesyłane Skarbowi Państwa przez sądy przez przy odpowiedniem zastosowaniu postanowień rozporządzenia austr. min. sprawiedliwości z dnia 26 sierpnia 1913, Dz. rozp. Min. Sprawiedl. № 29 z następującemi zmianami:

Sąd winien do dni 5 po upływie każdego kwartału donieść Prezesowi Sądu Apelacyjnego, jaką sumą ogólną przesiał w ubiegłym kwartale do kasy skarbowej tytułem grzywien i innych należności przypadających Skarbowi Państwa na zasadzie art. 2 I.,. 6, 8 i 9 ustawy z dnia 16 marca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 26, poz. 158). Prezes Sądu Apelacyjnego zawiadamia Ministerstwo Sprawiedliwości w ciągu 30 dni po upływie każdego półrocza o łącznej sumie, jaką w ubiegłym półroczu przekazano z tego tytułu Skarbowi Państwa w całym okręgu Sądu Apelacyjnego.

Prowadzący księgę pieniężna, przesyłając złożone lub ściągnięte kwoty wymieni na odwrotnej stronie dowodu złożenia jego przedmiot (ust. poz. 158/1920; "grzywna ust. poz. 158/1920: "cena sprzedaży") i te liczby pozycji wykazu, które dotyczą wysyłki.

III. Warunkowe uwolnienie.

Art.  6-12. ²

(uchylone).

Sprostowania.

Do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wykonania ustawy z dn. 16 marca 1920 r. (Dz. Ust. R. P. Nr 31, poz. 185).

W № 31 Dz. Ustaw z dn. 12 kwietnia 1920 r. na stronicy 487, w artykule 4-ym, w wierszu 1-ym zamiast "art. 21 6" winno być "art. 2 I. 6" i na tejże stronicy w artykule 5-ym. w wierszu 1-ym zamiast "w art. 21, 6, 8 i 9" winno być "w art. 2 I. 6. 8 i 9".

¹ Art. 5 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 8 czerwca 1923 r. (Dz.U.23.59.431) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1923 r.

² Art. 6-12 uchylone przez § 19 rozporządzenia z dnia 29 stycznia 1927 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1927 r. o zwolnieniu przedterminowem osób odbywających karę pozbawienia wolności (Dz.U.27.7.53) z dniem 1 lutego 1927 r.