Część 2 - POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE. - Wykonanie ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. Nr 65 Dz.U.R.P. poz. 436 o uposażeniu sędziów i prokuratorów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.92.612

Akt utracił moc

Wersja od: 29 września 1920 r.

CZĘŚĆ  DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

§ 10. Przez przyjęte w ustawie określenie "sędziowie i prokuratorzy" należy rozumieć sędziów i prokuratorów wszystkich instancji łącznie z podprokuratorami, z wyłączeniem wypadków, w których ustawa w tej mierze czyni wyraźną różnicę (art. 2 i 26 ustawy o upos.).

§ 11. (do art. 1 ust. o upos.). Miarą ocenienia stopnia starszeństwa pomiędzy poszczególnymi sędziami b. dzielnicy austrjackiej (§ 10 austr. nor. jur. § 19 austr. p. k.) i prokuratorami (podprokuratorami) w tej dzielnicy w miejsce dotychczasowej zasady rang jest stanowisko służbowe, a między mającymi to samo stanowisko służbowe stopień dodatku starszeństwa, zaś między posiadającymi ten sam dodatek starszeństwa ilość lat służby, ulegających policzeniu do osiągnięcia najbliższego dodatku starszeństwa, a w razie równości tych lat, suma policzonego wogóle poprzedniego i obecnego czasu służby (pracy zawodowej).

§ 12. (do art. 10 ust. o upos.). W przedmiocie dodatku drożyźnianego dla sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie mają zastosowanie postanowienia § 15 do 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1920 r. Dz. U. R. P. № 77 poz. 521.

§ 13. (do art. 11 ustawy o upos.). Podstawą przyznania dodatku za kierownictwo sądów powiatowych w wysokości 10%-15%-20% jest ilość stałych posad sędziowskich, a w b. zaborze pruskim do chwili budżetowego ustalenia ilości stałych posad sędziowskich; liczba czynnych faktycznie w danym madzie stałych sędziów zawodowych. W b. zaborze pruskim uważa się sędziów powiatowych, którym poruczono naczelnictwo sądów powiatowych, jako stałych kierowników w myśl art. 11 ust. o upos.

§ 14. (do art. 12 ust. o upos.). Przy obliczeniu najwyższej granicy uposażenia należy uwzględnić dodatki starszeństwa osiągalne według art. 5 i 6 ustawy o upos.

§ 15. (do art. 13 ust. o upos.). Podstawą wymiaru dodatku za kierownictwo sędziów i prokuratorów, sprawujących kierownictwo zastępcze, jest ich własne ogólne uposażenie.

§ 16. (do art. 16 ust. o upos.). Zastępcy sędziów śledczych i zastępcy podprokuratorów przy sądach okręgowych w b. zaborze rosyjskim pobierają; uposażenie aplikantów egzaminowanych.

§ 17. (do art. 19 ust. o upos.). Przechodzący na stanowisko sędziego lub prokuratora z innej służby państwowej, otrzymuje nowe uposażenie od terminów wymienionych w art. 19a) ustawy o upos., jednakowoż z potrąceniem tego, co pobrał już za ten czas tytułem uposażenia ze Skarbu Państwa od władzy, w której poprzednio stałą służbę pełnił (art. 18 ustawy).

Wypłatę dodatku za zastępcze kierownictwo wzgl. różnicy tego dodatku uskutecznia się miesięcznie z dołu za czas nieobecności właściwego kierownika (art. 13 ustawy), przyczem z zastrzeżeniem, że zastępstwo ma trwać przynajmniej miesiąc, ułamków miesiąca poniżej 15 dni nie uwzględnia się, zaś część miesiąca 15 lub więcej dni wynoszącą, policzą się za cały miesiąc.

§ 18. (do art. 22 ust. o upos.). Przez czas "poprzedniej służby" należy rozumieć wszelki ulegający policzeniu czas służby przed 15 sierpnia 1920 r.

Czas służby sądowej polskiej (art. 22 ustęp 1 punkt 1 ustawy) ma być policzony sędziemu lub prokuratorowi w całości, o ile spędzony został na stanowisku równorzędnem lub wyższem od tej grupy, do której sędzia lub prokurator został zaliczony przy zastosowaniu art. 2 ustawy.

Za równorzędne stanowisko uważać należy stanowisko uprawniające do zaliczenia do tej samej grupy w myśl art. 2.

Co do sędziów i prokuratorów, którzy przeszli do służby państwowej; polskiej bezpośrednio ze służby państwowej w państwach obcych w czasie od 1 listopada do 31 grudnia 1918 r., ma być uważany dzień 1 listopada 1918 r. za dzień przejścia, jeżeli co do terminu przejścia zachodzi wątpliwość.

Sędziom sądu okręgowego w b. zaborze austrjackim zalicza się w myśl art. 22 ustęp 1 punkt 1 ustawy cały czas służby w sądzie okręgowym, najwcześniej od 1 listopada 1918 r. bez względu na to, czy w czasie tym byli w VI, VII, VIII klasie rangi.

Czas spędzony w służbie sądowej polskiej, lecz na stanowisku niższym, aniżeli w grupie, do której w myśl art. 2 ustawy sędzia lub prokurator został zaliczony, ma być policzony przy oznaczeniu dodatku starszeństwa w stosunku ułamkowym, według art. 22 ustęp 1 punkt 2 litera a) ustawy o upos.

Służbę w wojsku polskiem policza się tylko o ile służby tej nie odbywano w czasie pełnienia cywilnej służby państwowej (pracy zawodowej), która uzasadnia ułamkowe lub całkowite policzenie jej do wyznaczenia dodatku starszeństwa.

Służba w wojsku rosyjskiem, austrjackiem i niemieckiem, pełniona wskutek mobilizacji i uzupełnienia do stanu wojennego, a wykonywana w czasie trwania stosunku służbowego (zawodowego), wymienionego w art. 22 ustęp 1 punkt 2 c), d), e) nie jest przeszkodą do policzenia czasu tej służby cywilnej.

Przez termin wybuchu wojny światowej (art. 22 ustęp 1 punkt 2 b) ustawy), należy rozumieć dzień 1 sierpnia 1914 r.

Przez służbę w sądownictwie (wymiar i zarząd sprawiedliwości) w państwach zaborczych (art. 22 ustęp 1 punkt 2 c), rozumieć należy służbę referendarską i kancelaryjną.

Wykonywanie mandatu poselskiego w czasie służby, ulegającej policzeniu, nie przeszkadza policzeniu tego czasu.

§ 19. (do art. 26 ustawy o upos.). Sędziowie i prokuratorzy, wymienieni w tym artykule, będący w służbie w dniu 15 sierpnia 1920 r. na tem stanowisku, którzy jednakże nie mają ogółem wymaganych w tym artykule lat służby (pracy zawodowej), względnie 3 lat służby na stanowisku sędziego śledczego lub podprokuratora, uprawniających ich do przejścia do grupy II, mają być zaliczeni do tej grupy z chwilą upływu oznaczonych w tym artykule lat służby, o ile ukończenie tych lat nastąpi w ciągu czasu w art. 23 ustawy wspomnianego.

Sędziów i prokuratorów wymienionych w art. 26 ust. 2, którym nie dostaje wymogów tamże zawartych należy, o ile posiadają warunki ustępu 1-go tego artykułu, zaliczyć również do grupy II.

§ 20. (do art. 27 ustawy o upos.). Posunięcie w uposażeniu o jedną klasę rangi w myśl rozporządzenia Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 30 lipca 1919 r. № 15239/19 nie jest automatycznym awansem i osiągnięte tą drogą wyższe uposażenie nie uzasadnia zastosowania art. 27 ustęp 1 ustawy.

Co do zastrzeżonego Ministerstwu Sprawiedliwości wzgl. Ministerstwu b. Dzielnicy Pruskiej, przesunięcia do wyższej grupy sędziów i prokuratorów ograniczyć należy przedstawianie wniosków do poszczególnych wypadków i to takich, w którychby ze względu na dotychczasową rangę lub klasę oraz ze względu na kwalifikację sędziego lub prokuratora wskazane było zaliczyć go do grupy wyższej, niż ta, do której powinienby być zaliczony wedle art. 2 ustawy o upos.

Wnioski w tym względzie przedstawią Ministerstwu Sprawiedliwości względnie Ministerstwu b. Dzielnicy Pruskiej, prezesi sądów apelacyjnych i prokuratorzy przy tych sądach z urzędu.

§ 21. (do art. 28 ust. o upos.). Ustanowieni przejściowo w b. zaborze pruskim sędziowie śledczy przy sądach okręgowych i podprokuratorzy pomocniczy przy sądach okręgowych, otrzymują uposażenie, przewidziane w art. 28 ustawy o uposażeniu, także w czasie odbywania aplikacji potrzebnej do złożenia egzaminu sędziowskiego w myśl art. 9 ustęp 3 rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dn. 3 marca 1920 r. Dz. Urz. № 11 poz. 96.