Część 1 - WŁAŚCIWOŚĆ I POSTĘPOWANIE. - Wykonanie ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. Nr 65 Dz.U.R.P. poz. 436 o uposażeniu sędziów i prokuratorów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.92.612

Akt utracił moc

Wersja od: 29 września 1920 r.

CZĘŚĆ  PIERWSZA.

WŁAŚCIWOŚĆ I POSTĘPOWANIE.

§ 1. Wymiar uposażenia sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie, którzy przed wejściem w życie ustawy o uposażeniu zajmowali te stanowiska, uskutecznią w każdej dzielnicy Polski władze, powołane dotychczas do asygnowania uposażenia, a odnośnie do kierowników tychże władz-władze administracyjno-sądowe przełożone bezpośrednio w toku instancji.

Władze te ustalą:

1) przynależność poszczególnych sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie do jednej z grup wymienionych w art. 2 ustawy o uposażeniu w myśl art. 2, 26 i 27 ust. 1 tejże ustawy;

2) czas służby (pracy zawodowej) poprzedniej, ulegający policzeniu do oznaczenia dodatku starszeństwa w danej grupie oraz

3) o ile chodzi o dodatek drożyźniany - stosunki rodzinne.

§ 2. Sędziowie i prokuratorowie, będący na stanowisku w chwili wejścia w życie ustawy o uposażeniu mają w terminie dni 14 od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia złożyć w drodze urzędowej do władz wymienionych w § 1:

1) podanie o policzenie lat służby poprzedniej (pracy zawodowej) celem wymiaru dodatku starszeństwa względnie posunięcia do wyższej grupy w myśl art. 26 i 27 ust. 1 ustawy o uposażeniu, poparte należytemi dowodami,

2) deklarację do wymiaru dodatku drożyźnianego wypełnioną należycie według załącznika № 5 rozp. Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1920 roku Dz. U. R. P. № 77 poz. 521.

Po wniesieniu podania względnie po upływie powyższego terminu przystąpi władza asygnująca do ustalenia podstawy wymiaru na zasadzie złożonych dokumentów i urzędowych wykazów stanu służby.

§ 3. Niewniesienie podania w powyższym terminie ma ten skutek, że na razie wzięta będzie pod uwagę tylko ta ulegająca zaliczeniu służba poprzednia (praca zawodowa), której przebieg w sposób niewątpliwy stwierdzony jest w wykazie stanu służby, lub w dokumentach, znajdujących się w rozporządzeniu władzy.

§ 4. Wymiar uposażenia uskutecznia się na formularzu według załączonego wzoru 1) w dwóch równobrzmiących egzemplarzach.

Przy wymiarze należy uwzględnić stosunki służbowe i rodzinne sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie wedle stanu w dniu wejścia w życie ustawy z 13 lipca 1920 r. poz. 436 Dz. U. R. P. t.j. w dniu 15 sierpnia 1920 r. przyczem zrealizowanie wynikających z ustawy praw ma nastąpić w myśl art. 29 ustawy od dnia 1 lipca 1920 r. względnie od późniejszego terminu jeżeli fakt, uzasadniający pierwszy lub wyższy wymiar uposażenia zaszedł później.

W zestawieniu na powyższych formularzach przebiegu służby (pracy zawodowej) należy w kolumnie 1 podać:

1) służbę, (pracę zawodową) na stanowisku zajmowanym w dniu 15 sierpnia 1920 r. najwcześniej jednak od terminu, wymienionego w art. 22 ust. 1 punkcie 1,

2) służbę, (pracę zawodową) przed odpowiadającym danej dzielnicy terminem, wymienionym w art. 22 ust. 1 punktu 1 (np. w b. dzielnicy rosyjskiej przed 1 września 1917 r.) lub, o ile nominacja na stanowisko zajmowane w dniu 15 sierpnia 1920 roku nastąpiła później - służbę (pracę zawodową) przed dniem tej nominacji,

a to w sposób sumaryczny, jedynie według rodzaju służby (np. służba w sądownictwie rosyjskiem, adwokaturze, niepodległościowych formacjach wojskowych polskich i t.p.) i odrębnie co do każdego rodzaju służby bez wymienienia takich szczegółów jak np. przeniesienie na inne miejsce służbowi, uzyskanie wyższego stanowiska i t.p.

W kolumnie 2ej tabeli należy wstawić czas służby (pracy zawodowej) każdego rodzaju, obliczony w latach, miesiącach i dniach oraz sumę czasu służby (pracy zawodowej) osobno za okres wymieniony w punkcie 1, a osobno za okres wymieniony w punkcie 2 niniejszego paragrafu. W kolumnie 3ej tabeli przy obydwu sumach cyfr za oba okresy należy podać odpowiadający danej grupie, do której sędzia lub prokurator ma być zaliczony, stosunek policzenia lat poprzedniej służby (§ 22 ustęp 1 punkt 1 i 2 ustawy o upos. (np. dla grupy 2ej "2/6" lub "1" i t.p. W kolumnie 4ej należy podać iloczyn w latach, miesiącach i dniach, wynikających z pomnożenia cyfr kolumny 2 i 3.

§ 5. Wykazy stanu służby, za czas służby polskiej (od terminu wymienionego w art. 22 ust. 1 punkt 1 ustawy o upos.) stanowią zupełny dowód co do przebiegu służby w sądownictwie polskiem.

Odnośnie do służby w innych, ulegających policzeniu, działach służby państwowej polskiej (art. 22 ust. 1 punkt 2 a) ustawy o upos.) jako też do wszelkiej służby z przed terminów, oznaczonych w art. 22 ust. 1 punkt 1 ustawy o upos. i pracy zawodowej, - za wystarczające dowody przebytej służby (pracy zawodowej) mogą być uważane obok oryginalnych dokumentów służbowych (pism nominacyjnych, wykazów stanu osobowego i t.p.) i uwierzytelnionych sądownie lub notarjalnie ich odpisów, również i oryginalne poświadczenia władz, urzędów i korporacji, wydane na podstawie akt urzędowych, i sporządzone na podstawie takich dokumentów Wykazy stanu służby.

Wykazy stanu służby sporządzone na podstawie ustnych podań lub prywatnych odpisów dokumentów nie stanowią dowodu odbytej służby (pracy zawodowej).

W razie jeżeli przedłożone dowody okażą się niewystarczającemi, należy wezwać sędziego lub prokuratora do przedłożenia dalszego dowodu lub uzupełnienia już przedłożonych dowodów, a w wyjątkowych wypadkach także przeprowadzić dochodzenie celem stwierdzenia albo wyjaśnienia pewnych okoliczności lub faktów.

Dochodzenia powinny być prowadzone w tempie jaknajszybszem.

§ 6. Projekt wymiaru uposażenia podlega rozpatrzeniu przez Ministerstwo Sprawiedliwości, o ile dotyczy sędziów i prokuratorów w b. zaborze rosyjskim, a przez Ministerstwo b. Dzielnicy Pruskiej, o ile dotyczy sędziów i prokuratorów w b. zaborze pruskim.

Po zatwierdzeniu przez Ministerstwo władza powołana do wymiaru zawiadomi o powziętej decyzji sędziego (prokuratora) i zarządzi wyasygnowanie uposażenia.

W decyzji należy wymienić grupę, do której sędzia (prokurator) został zaliczony, czas służby sądowej polskiej, policzony w całości, służby poprzedniej (pracy zawodowej), policzony w ułamkach, w końcu wysokość przyznanego uposażenia wraz z oznaczeniem terminu osiągnięcia najbliższego w tej grupie dodatku starszeństwa.

§ 7. Od dnia zawiadomienia o powyższej decyzji, sędziemu (prokuratorowi) i kandydatowi na stanowiska sędziowskie przysługuje prawo wniesienia do Ministerstwa Sprawiedliwości wzgl. do Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej zażalenia z wnioskiem o rewizją decyzji.

Zażalenie to powinno być złożone we właściwej drodze służbowej.

§ 8. Postanowienia §§ 1-5 mają zastosowanie do sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie w b. zaborze austrjackim z tą różnicą, że prezesi sądów apelacyjnych b. zaboru austrjackiego na mocy art. 8 dekretu z dnia 8 lutego 1919 r. № 15 Dz. Praw poz. 200 ustalą podstawy wymiaru i uskutecznią wymiar z urzędu na podstawie wykazów stanu służby polskiej i austrjackiej we własnym zakresie działania, poczem prześlą Ministerstwu Sprawiedliwości wypełniony wykaz według wzoru (§ 4) W jednym egzemplarzu.

Sędziom, prokuratorom i kandydatom na stanowiska sędziowskie w b. zaborze austrjackim przysługuje prawo żądania policzenia takie czasu tej służby poprzedniej (pracy zawodowej), która z powodu nieuwidocznienia jej w wykazach stanu służby, lub z powodu nienależytego udokumentowania jej w decyzji, pominięta została.

Przeciw decyzjom prezesa sądu apelacyjnego w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru i samego wymiaru przysługuje sędziom, prokuratorom i kandydatom na stanowiska sędziowskie prawo do wniesienia zażalenia, o którym mowa w § 7.

§ 9. Odnośnie do sędziów i prokuratorów, którzy objęli to stanowisko po wejściu w życie ustawy o uposażeniu, ustalenie policzonego czasu służby poprzedniej, oraz wyznaczenia stopnia dodatków starszeństwa i terminu osiągnięcia w odpowiedniej grupie dodatku starszeństwa oraz dodatku za kierownictwo należy do Ministerstwa Sprawiedliwości wzgl. Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej. Natomiast wymiar dodatku drożyźnianego, oraz przyznanie następnych dodatków starszeństwa w tej samej grupie (art. 5 i 6 ustawy o uposażeniu) należy do władzy, asygnującej uposażenie.

Władza, asygnująca uposażenie, obowiązana jest sporządzić i prowadzić dokładną ewidencję terminów dodatku starszeństwa, celem należytego i terminowego przyznawania w przyszłości wyższych dodatków.