§ 6. - Wykonanie ustawy z dn. 26 marca 1920 r. w przedmiocie urządzania loterji i założenia Polskiej Państwowej Loterji Klasowej tudzież ustawy z dn. 5 grudnia 1923 r. o rozciągnięciu mocy obowiązującej powyższej ustawy na obszar województw: śląskiego, wołyńskiego, poleskiego i nowogródzkiego, powiatów: grodzieńskiego i wołkowyskiego, jak również gmin: białowieskiej, suchopolskiej i masiewskiej województwa białostockiego oraz powiatów: wileńskiego, oszmiańskiego, święciańskiego, trockiego, brasławskiego, dziśnieńskiego, duniłowiczowskiego i wilejskiego ziemi Wileńskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.54.541

Akt utracił moc

Wersja od: 15 lipca 1933 r.

§ 6. Prawo udzielania pozwoleń na urządzanie loterji fantowej, t. j. gier loteryjnych, przy których ciągnieniu wygrane składają się z przedmiotów ruchomych, z wyjątkiem gotówki, papierów wartościowych, przedmiotów monopolu państwowego i przy których osiągnąć można jakiś dochód, jak również pozwoleń na t. zw. koła szczęścia i gry tombolowe, przysługuje generalnej dyrekcji Loterji Państwowej, względnie władzom skarbowym I i II instancji, a mianowicie:

a) przy kapitale gry do 500 złotych włącznie właściwemu urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów względnie dyrekcji okręgu skarbowego;

b) przy kapitale gry ponad 500 zł. do 1.000 zł. włącznie właściwej izbie skarbowej;

c) przy kapitale gry ponad 1.000 zł. generalnej dyrekcji Loterji Państwowej.

Pozwolenia te będą udzielane po porozumieniu się w razie potrzeby z miejscową państwową władzą administracyjną I lub II instancji i po zasiągnięciu za pośrednictwem tych władz opinji o osobach urządzających loterję. O udzielenie pozwolenia należy w każdym wypadku zawiadomić właściwą państwową władzę administracyjną.