Rozdział 2 - Publiczne wolne składy. - Wykonanie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1921 r. w przedmiocie opodatkowania spirytusu i wyrobów wódczanych.
Dz.U.1921.96.705
Akt utracił mocII.
Publiczne wolne składy.
Publiczne wolne składy.
Spirytus, na którym ciąży podatek konsumcyjny. musi być przechowywany w publicznym wolnym składzie zupełnie oddzielnie od wszelkich innych towarów, bez względu na to, czy te ostatnie podlegają opłacie cłowej lub spożywczej, czy też nie.
Gdyby w jakim publicznym wolnym składzie zarządzono wspólne urzędowe zamknięcie i prowadzenie księgi magazynowej, w której zapisuje się poszczególne złożenia na składzie wtedy, jeżeli poszczególne beczki, w których spirytus do wolnego składu umieszczono, znaleziono nie zmienione z nienaruszonem zamknięciem urzędowem, można przy wywozach spirytusu, o ile one obejmowałyby taką samą ilość alkoholu, jaką zbadano przy złożeniu na składzie, zadowolnić się zbadaniem ilości i zawartości alkoholu przez próby wyrywkowe, oczywiście, jeżeli te próby odbędą się bez zarzutu.
Uznanie rafinerji spirytusu za wolny skład.
Pozwolenia na uznanie rafinerji za wolny skład spirytusu udziela Ministerstwo Skarbu, po zasięgnięciu opinji izby handlowej, z zastrzeżeniem odwołalności w każdej chwili, jednakże tylko takim przemysłowcom, którzy rafinują co najmniej 4000 hektolitrów alkoholu w jednej kampanji rocznej. Zresztą co do udzielania i wygasania prawa prowadzenia takich wolnych składów, zabezpieczenia podatku konsumcyjnego, odszkodowania za dozór przez organa skarbowe i t d. to obowiązują postanowienia § 10 niniejszego rozporządzenia o ile poniżej nic innego nie zarządzono.
a) Lokalności i urządzenia fabryczne.
Lokalności i miejsca przeznaczone na wolny skład spirytusu w rafinerji, do których zalicza się również odnośne podwórze, należy tylko wtedy uważać dla tego celu za odpowiednie, gdy one są zupełnie oddzielone od tych miejsc, które służą do przechowywania spirytusu opodatkowanego,. więc w szczególności od magazynów/ sprzedaży opodatkowanego spirytusu i od fabryki likierów; zatem te ostatnie miejsca nie mogą być połączone z miejscami, przeznaczonemi dla wolnego składu, ani drzwiami lub oknami, ani rynnami lub rurami, ani też w jakikolwiek inny sposób i nie mogą również posiadać wspólnego podwórza.
Wszystkie lokale, należące do rafinerji spirytusu uznanej za wolny skład, muszą być również zupełnie oddzielone od tych miejsc, które są przeznaczone do denaturowania spirytusu z uwolnieniem od podatku, względnie do utrzymywania na składzie spirytusu już zdenaturowanego.
Przy przeglądzie miejsc i naczyń, wskazanych do przechowywania spirytusu, należy oznaczyć pojemność naczyń składowych za pomocą nalewa wodą, o ile one nie są już urzędownie ocechowane i z tej czynności należy spisać protokuł w dwuch egzemplarzach, który powinien podpisać także przedsiębiorca lub jego zastępca.
Pojemność wielkich zbiorników kształtu symetrycznego można oznaczać przez kubiczne obliczenie, zamiast nalewem wodą. Do takiego oznaczenia należy jednak powołać organ technicznej kontroli skarbowej.
Naczynia przeznaczone do przechowywania spirytusu należy ponumerować, a ich pojemność uwidocznić wyraźnie, albo na samych naczyniach za pomocą farby olejnej, lub też na osobnych tabliczkach, umieszczonych w pobliżu tych naczyń. Te oznaczenia muszą pozostawać zawsze nieuszkodzone.
Wielkie zbiorniki, baseny i t. d. należy zaopatrzyć we wskaźniki ze skalami lub w inne urządzenia, któreby pozwalały łatwo odczytać zawartość naczyń, także przy częściowem napełnieniu tychże. Te urządzenia należy urzędownie zbadać i zabezpieczyć stosownie przeciw ewentualnym, zmianom, jakiegokolwiek rodzaju.
Dla umożliwienia odbierania próbek należy wielkie zbiorniki zaopatrzyć w kurki próbne w różnych odstępach.
b) Wspólne urzędowe zamknięcie.
Gdyby do rafinerji, uznanej za wolny skład spirytusu, miano przywozić także spirytus opodatkowany,-to ten ostatni musi być złożony na skład pod wspólnem urzędowem zamknięciem i to oddzielnie od spirytusu nieopodatkowanego.
Taki spirytus można potem pobierać z miejsc składowych tylko przy interwencji organu skarbowego i po przeprowadzonem oczyszczeniu składać na-powrót w tych miejscach.
Dla przywozu i wywozu spirytusu opodatkowanego należy prowadzić osobny wykaz.
c) Zbadanie zapasów.
Co się tyczy zbadania zapasów i obliczania zaników, to stosują się tu zarządzenia § 8 i § 9 niniejszego rozporządzenia, tylko należy jeszcze oprócz zaniku składowego uwzględnić w rachunku także zanik rafinacyjny.
Dla ułatwienia przeprowadzenia regularnych badań zapasów powinien przedsiębiorca ruch zakładu tak uregulować, aby w dniu oznaczonym można przeprowadzić zbadanie zapasów bez trudności. W szczególności powinien dbać o to, aby ilość spirytusu, znajdującą się na składzie, można łatwo oznaczyć.
Powinien też zarazem w dniu wyznaczonym dla badania zapasów wręczyć właściwemu organowi skarbowemu oświadczenie co do stanu zapasów podług załączonego wzoru Na IV, z pomocą którego następuje potem zbadanie zapasów.
d) Oleje fuzlowe.
Ilość oleju fuzlowego, otrzymywanego i zbieranego przy rafinowaniu, oznacza się tak samo, jak ilość spirytusu i tak samo też wciąga się do zapasu składowego. Nie uwzględnia się przytem tej okoliczności, że iloczyn z ilości i stopniowości olejów fuzlowych nie przedstawia stopni hektolitrowych alkoholu, lecz tylko litry oleju fuzlowego wyrażone w stopniach hektolitrowych.
Jeżeli olej fuzlowy zbiera się w takiej rafinerji spirytusu, uznanej za wolny skład, lub też w takiej gorzelni, które równocześnie oczyszczają przez destylację spirytus obciążony podatkiem, to dalsze użycie oleju fuzlowego, względnie wywóz tegoż z przedsiębiorstwa musi być urzędownie kontrolowany.
Jako oleje fuzlowe nie można jednak nigdy, z wyjątkiem specjalnego zezwolenia Ministerstwa Skarbu, uznać w większej ilości niż 0,3 ilości alkoholu przerafinowanego, co się uskutecznia w sposób poniżej podany.
Przedsiębiorca lub jego zastępca jest obowiązany każde użycie, względnie każdy wywóz zebranych olejów fuzlowych oznajmiać organowi skarbowemu, przeznaczonemu do dozorowania przedsiębiorstwa.
Wspomniany organ bada na podstawie oznajmienia ilość i stopniowość oleju fuzlowego w sposób, przepisany dla spirytusu i oznacza w ten sposób ilość litrów oleju fuzlowego, wyrażoną w stopniach hektolitrowych.
Gdyby oleje fuzlowe zużywało samo przedsiębiorstwo np. do wytwarzania gazu świetlnego, to organ skarbowy po uskutecznionem zbadaniu ilości, dogląda, aby ilość tę zużyto w istocie według oznajmienia, poczem wpisuje oznaczoną i w stopniach hektolitrowych wyrażoną ilość litrów oleju fuzlowego w rachunku podatku konsumcyjnego na rozchód i zwraca stronie jeden egzemplarz oznajmienia, drugi zaś egzemplarz dołącza do rachunku podatku konsumcyjnego.
Gdyby przedsiębiorca zamierza! zebrany olej fuzlowy wywozić z rektyfikacji, bądź to poza linję celną, bądź też dla celów przemysłowych, do czego nie potrzeba specjalnego zezwolenia, wtedy muszą być one przedtem urzędownie badane co do czystości.
Również każdy, kto przyrządy takie wyrabia, ma znajdujący się u niego w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zapas tych przyrządów w ciągu 8 dni, a przyrządy później wyrobione, w ciągu 48 godzin po wyrobieniu oznajmić przeznaczonemu do tego organowi skarbowemu i postarać się o potwierdzenie wniesienia tego oznajmienia.
Na każdym przyrządzie destylacyjnym i chłodzącym winno być w przyszłości w sposób odpowiedni uwidocznione nazwisko i miejsce zamieszkania tego, który przyrząd ten wyrobił.
Posiadacze tych przyrządów nie mogą tychże ani też-ich części wydawać pierwej, dopóki o dokładnem opisaniu przyrządu lub też jego części nie oznajmią organowi skarbowemu, w miejscu lub też w pobliżu się znajdującemu, nazwiska i miejsca zamieszkania odbiorcy tego przyrządu i dopóki nie otrzymają potwierdzenia, że obowiązkowi temu zadość uczynili.
Organ skarbowy ma zawiadomić natychmiast o każdem otrzymaniu doniesienia wysłania przyrządu destylacyjnego ten organ skarbowy, w którego okręgu mieszka odbiorca.
Również urzędy celne obowiązane są zawiadomić o każdem ocleniu przyrządu destylacyjnego, względnie chłodniczego ten organ skarbowy, w którego okręgu mieszka odbiorca.
Od obowiązku wnoszenia oznajmienia zwolnieni są aptekarze i państwowe zakłady naukowe, jednak tylko co do tych przyrządów, które nie mają więcej jak 1 litr pojemności albo zrobione są nie z metalu, lecz z innego materjału.
Organ skarbowy obowiązany jest prowadzić na wniesione doniesienia wykaz przyrządów destylacyjnych.
Rafinerje spirytusu.
W każdej rafinerji prowadzić należy dokładnie:
Z rafinerji można wydawać spirytus rektyfikowany na cele przewidziane w § 1 niniejszego rozporządzenia tylko w stanie bezwzględnie czystym, wolnym od fuzlów. Spirytus rektyfikowany musi odpowiadać próbie czystości. Sposób przeprowadzenia tej próby opisany jest w załączniku B. Spirytus nieodpowiadający próbie musi być ponownie poddany rektyfikacji.
Kierownik ruchu rafinerji obowiązany jest składać władzy skarbowej I instancji raport z obrotu surówki i rektyfikatu za ubiegły miesiąc najdalej do 5 go dnia następnego miesiąca.
Z końcem rocznego okresu ruchu władze skarbowe I instancji obowiązane są złożyć izbom skarbowym roczny wykaz obrotu spirytusu w rafinerjach, a izby skarbowe przedstawiają Departamentowi Akcyz i Monopolów zestawiony ogólny wykaz obrotu spirytusu w rafinerjach swego okręgu za całą kampanję.
inne postanowienia, odnoszące się do prowadzenia ruchu rafinerji, pozostają bez zmiany.
Likiernie.
Wyrób wódek gatunkowych dozwolony jest wyłącznie z rektyfikatu. Przy wyrobie wódek nie wolno używać domieszek, wpływających ujemnie na zdrowie.
Gotowe wódki wolno wywozić tylko w naczyniach zamkniętych i obanderolowanych, zaopatrzonych w etykiety z oznaczeniem firmy fabryki, w której je wyrobiono, nazwy wódki, zawartości w niej alkoholu i ilości płynu w naczyniu. Wahania mocy rozlanej wódki wynosić najwyżej mogą 0.5° (pół stopnia), a pojemności płynu wobec braku urządzeń precyzyjnych najwyżej 1% (jeden procent) danych oznaczonych na etykiecie.
Do rozlewania wódek w fabrykach wódek wolno używać naczyń o pojemności wyrażonej tylko w litrach i częściach litra, nie mniejszych jednak niż 0.25 (ćwierć) litra.
Banderolowanie uskutecznia się w ten sposób, iż na gładką powierzchnię korka względnie kapsli nakłada się banderolę zaopatrzoną pieczęcią fabryki.
Wywóz wódek nastąpić może z reguły tylko do koncesjonowanych miejsc sprzedaży; wyjątkowo wolno wydawać z -fabryki gotowe wódki w ilościach ponad 20 flaszek»=12 litrów także osobom prywatnym, posiadającym poświadczenie te strony miejscowych władz samorządowych na zwyczajem ustalone uroczystości domowe, jak: wesela, chrzciny i t. p, za ściągnięciem i przechowaniem w fabryce odnośnego poświadczenia.
Zawartość alkoholu w wódce przeznaczonej do spożycia wewnątrz kraju nie może przekraczać normy ustalonej w art. 3 ustawy z dn. 23 kwietnia 1920 r. o ograniczeniach sprzedaży napojów alkoholowych (Dz. U. R. P. № 37, poz. 210).
Wódki, przeznaczone na eksport za granicę, mogą posiadać większą zawartość alkoholu, muszą być jednakże odrębnie magazynowana i zaciągane do osobnej na ten cel założonej książki magazynowej.
W fabrykach wódek należy prowadzić: książkę magazynową spirytusu rektyfikowanego sprowadzonego i wydanego na wyroby wódczane.
Książkę tę należy prowadzić należycie i wciągać do niej wpisy codziennie; zapisów do książki nie należy odkładać na dzień następny.
Z końcem kampanji należy książkę zamknąć, a remanent przenieść do nowej książki.
Przynajmniej dwa razy do roku organy skarbowe winny przeprowadzić szczegółowe rewizje likierni.
Przedsiębiorca likierni względnie kierownik ruchu obowiązany jest z końcem każdego miesiąca, a najdalej 5-go dnia następnego miesiąca, przedstawić władzy skarbowej I instancji wykaz obrotu spirytusu za ubiegły miesiąc.
Na podstawie tych wykazów sporządzi izba skarbowa wykaz obrotu z całego okręgu administracyjnego i przedstawi go Departamentowi Akcyz i Monopolów z końcem miesiąca.
Rok obrachunkowy (kampanja) liczy się od 1-go lipca jednego roku do 30 czerwca drugiego roku.
Kontrola sprzedawców, i handlarzy wódek gatunkowych.
Osoby te są obowiązane prowadzić należycie rejestr przychodu i rozchodu.
Rejestr przychodu ma zawierać następujące rubryki: pozycję bieżącą, dzień i miesiąc i rok sprowadzenia, przedsiębiorstwo i miejscowość, skąd nadeszła przesyłka, ilość i pojemność naczyń, tudzież ogólną ilość wódek -wreszcie oznaczenie rodzaju wódek.
Rejestr rozchodu zawierać ma: pozycję bieżącą rozchodu, dzień, miesiąc i rok rozchodu, nazwisko i miejsce zamieszkania odbiorcy, a następnie ilość i pojemność naczyń i Mość rozchodowanych wódek, dalej oznaczenie rodzaju wydanych wódek i wreszcie uwagi,
Do rejestru przychodu należy zaciągać natychmiast po otrzymaniu przesyłką i wypełnić odnośne rubryki, a do odnośnej pozycji przychodu dołączyć otrzymany rachunek przedsiębiorstwa, od którego sprowadzono przesyłkę., zaopatrzony w klauzule., że przesyłka została należycie opodatkowana i zaopatrzona w pozycję rejestru rozchodu przedsiębiorstwa, które rachunek wystawiło; jeżeli przesyłka nadeszła z zagranicy, należy dołączyć do rejestru Kwit celny. Do rejestru rozchodu należy zapisać natychmiast po wydaniu każdą przesyłkę ściśle wedle rubryk, a o ile chodzi o drobną całodzienną sprzedaż flaszkową lub na miarę, sumarycznie z końcem dnia ilość sprzedanych wódek
Z końcem Każdego miesiąca należy zestawić w rejestrze miesięczne przychody i rozchody, a z końcem roku zamknąć rejestr, wyprowadzić remanent i przenieść go. jako taki do nowego rejestru. Rejestra te przechowuje się w przedsiębiorstwie.
W chwali wejścia w życie niniejszego rozporządzenia należy cały zapas wódek, znajdujący się na składzie, a podlegający dodatkowemu opodatkowaniu, zapisać na przychód do rejestru przychodu - a do tej pozycji dołączyć drugi egzemplarz zgłoszenia zapasów i pokwitowanie na zapłacony podatek.
Za należyte prowadzenie rejestru odpowiada sprzedający.
Co do zapisów spirytusu monopolowego pozostałego na składzie w dniu 1 ym listopada 1921 wyda się osobne zarządzenie. Zapasy te należy dokładnie sprawdzić i wykazać Departamentowi Akcyz i Monopolów Ministerstwa Skarbu.
Wzór № I
(do § 4 rozp. wykon)
DOKUMENT ZASTAWU.
.........................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
.........................
Wzór № II
(do § 4 rozp. wykon)
DOKUMENT ZASTAWU.
.........................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
.........................
Wzór № III
(do § 4 rozp. wykon)
DOKUMENT PORĘKI
.........................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
.........................
Wzór № IV
(do § 4 rozp. wykon)
OZNAJMIENIE
.........................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
.........................
Wzór № V
(do § 4 rozp. wykon)
PROTOKUŁ
.........................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
.........................
Wzór № VI
(do § 4 rozp. wykon)
URZĘDOWE ORZECZENIE
.........................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
.........................