Rozdział 3 - Szczególne obowiązki i uprawnienia służbowe podoficerów lub szeregowców. Do art. 33 . - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 października 1932 r. o służbie wojskowej podoficerów i szeregowców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.20.132

Akt utracił moc

Wersja od: 27 marca 1933 r.

Rozdział  III.

Szczególne obowiązki i uprawnienia służbowe podoficerów lub szeregowców.

Do art. 33.

§ 47. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić podoficera lub szeregowca pełniącego czynną służbę wojskową, dowódca okręgu korpusu.

Dowódca ten jest również uprawniony do zwolnienia od obowiązku zachowania tajemnicy podoficera lub szeregowca nie pełniącego czynnej służby wojskowej, a o właściwości tego dowódcy rozstrzyga ostatni przydział służbowy podoficera lub szeregowca.

Zwolnienia od obowiązku zachowania tajemnicy wolno odmówić jedynie wtedy, gdyby jej ujawnienie mogło wyrządzić Państwu poważną szkodę.

Do art. 34.

§ 48. Podoficer lub szeregowiec, pełniący czynną służbę wojskową, jest obowiązany do noszenia w służbie i poza służbą przepisowego umundurowania oraz uzbrojenia.

Podoficer lub szeregowiec nie ma natomiast prawa do noszenia munduru i uzbrojenia wojskowego:

a) w razie pobytu zagranicą lub na obszarze w. m. Gdańska;

b) w przypadku, gdy za popełnione przestępstwo przekazany został w myśl obowiązujących przepisów sądom karnym powszechnym i w myśl decyzji sądowej przebywa w areszcie tymczasowym sądu powszechnego lub staje na rozprawę przed sądem karnym powszechnym;

c) w innych przypadkach, określonych w szczególnych przepisach lub rozkazach.

§ 49. W wyjątkowych i na szczególne uwzględnienie zasługujących przypadkach może Minister Spraw Wojskowych na prośbę podoficera lub szeregowca udzielić zezwolenia na noszenie munduru wojskowego zagranicą lub na obszarze w. m. Gdańska.

W tych samych przypadkach może dowódca okręgu korpusu zezwolić na noszenie munduru podoficerom i szeregowcom, którzy prawa tego nie mają z powodów określonych w § 48 lit. b).

Do art. 36.

§ 50. Przez urlop należy rozumieć zwolnienie podoficera lub szeregowca na określony przez przełożonego okres czasu od wszelkich zajęć służbowych z prawem opuszczenia miejsca postoju formacji i obowiązkiem powrotu do formacji po upływie tego okresu.

Przed upływem tego okresu podoficer lub szeregowiec jest obowiązany powrócić z urlopu do swojej formacji:

a) w przypadku mobilizacji, zarządzenia stanu wyjątkowego lub uzupełnienia wojska gdy bezpieczeństwo Państwa tego wymaga;

b) w przypadku zarządzenia przerwy urlopu przez przełożonego,

W przypadku określonym pod a) urlopowany jest obowiązany powrócić bez Szczególnego wezwania niezwłocznie i najkrótszą drogą do swej formacji - w przypadku określonym pod b) urlopowany powinien powrócić do swojej formacji w terminie określonym w rozkazie.

§ 51. Podoficerowie i szeregowcy mogą korzystać z następujących urlopów: 1) okolicznościowych, 2) świątecznych, 3) wypoczynkowych, 4) wakacyjnych, 5) przesiedleniowych, 6) wyróżniających i 7) leczniczych.

Podoficerowie i szeregowcy pełniący obowiązkową służbę czynną mogą ponadto otrzymać urlopy rolne, których czas trwania i warunki udzielania ustala każdorazowo Minister Spraw Wojskowych w oddzielnych zarządzeniach.

§ 52. Urlopy okolicznościowe są udzielane podoficerom i szeregowcom w ważnych sprawach osobistych, rodzinnych i majątkowych.

Czas ich trwania nie może przekraczać jednorazowo 5 dni.

Prawo udzielania tych urlopów przysługuje przełożonym o uprawnieniach co najmniej dowódcy pododdziału.

§ 53. Urlopy świąteczne są udzielane podoficerom i szeregowcom na, czas głównych świąt wyznaniowych.

Czas trwania tych urlopów oraz warunki ich udzielania określa każdorazowo Minister Spraw Wojskowych.

W szkołach wojskowych, kształcących na oficerów zawodowych (na kursie unitarnym) terminy i czasokresy urlopów świątecznych są przewidziane programem nauk w tych szkołach (na kursie unitarnym).

Prawo udzielania urlopów świątecznych przysługuje przełożonym o uprawnieniach co najmniej dowódcy pododdziału.

§ 54. Z urlopów wypoczynkowych mogą korzystać podoficerowie zawodowi, nadterminowi, oraz podoficerowie i szeregowcy odbywający obowiązkową służbę czynną, a należący do personelu latającego aeronautyki.

Normy urlopów wypoczynkowych wynoszą:

a) dla podoficerów zawodowych w poszczególnym roku służby zawodowej - w okresie pierwszych trzech lat służby zawodowej 14 dni, w następnych trzech latach 21 dni, w dalszych lalach służby zawodowej 28 dni;

b) dla nadterminowych - 14 dni w poszczególnym roku służby;

c) dla podoficerów i szeregowców z personelu latającego aeronautyki - 21 dni w drugim roku obowiązkowej służby czynnej.

Podoficerowie zawodowi i nadterminowi, należący do personelu latającego aeronautyki, oraz podoficerowie zawodowi i nadterminowi pełniący czynną służbę w szczególnie ciężkich warunkach, korzystają z urlopów wypoczynkowych na następujące okresy czasu:

a) podoficerowie zawodowi do 28 dni w poszczególnym roku służby;

b) nadterminowi do 21 dni w poszczególnym roku służby.

Jednostki wojskowe, w których podoficerowie zawodowi i nadterminowi mogą korzystać z dłuższych urlopów wypoczynkowych, ze względu na szczególnie ciężkie warunki służby, określają szczególne rozkazy Ministra Spraw Wojskowych.

Na poczet urlopu wypoczynkowego zalicza się urlopy okolicznościowe przekraczające w sumie 5 dni w ciągu jednego roku służby, oraz urlopy zdrowotne i kuracyjne.

Prawo udzielania urlopów wypoczynkowych przysługuje przełożonym o uprawnieniach co najmniej dowódcy pułku.

§ 55. Urlopy wakacyjne są udzielane wyłącznie podchorążym.

Urlopów tych udziela komendant szkoły kształcącej na oficerów zawodowych między jednym rokiem szkolnym a drugim, w terminach i na okresy czasu przewidziane programem nauki szkolnej.

§ 56. Urlopy przesiedleniowe mogą być udzielane nadterminowym i podoficerom zawodowym przy przeniesieniach, jeżeli powoduje ono stałą zmianę przynależności służbowej do formacji dyzlokowanej w innym garnizonie.

Normy urlopów przesiedleniowych wynoszą od 3 - 14 dni, w zależności od warunków rodzinnych, komunikacyjnych, odległości i t. p.

Prawo udzielania urlopów przesiedleniowych przysługuje dowódcy (komendantowi, kierownikowi) formacji o uprawnieniach co najmniej dowódcy pułku, do której podoficer zawodowy lub nadterminowy został przeniesiony.

§ 57. Urlopy wyróżniające mogą być udzielane podoficerom i szeregowcom pełniącym obowiązkową służbę czynną:

a) za wyróżnienie się w służbie, w szczególności w wykazanych przypadkach gorliwości lub odwagi przy pełnieniu służby wartowniczej, asystencyjnej, bezpieczeństwa, ochrony granic i t. p.;

b) za wybitne wyniki w jednym z działów wyszkolenia lub gorliwość i dobre postępy w służbie wogóle.

Czas trwania urlopu wyróżniającego wynosi 10 dni i może być udzielony tylko jeden raz w ciągu odbywania obowiązkowej służby czynnej.

Prawo udzielania tych urlopów przysługuje przełożonym o uprawnieniach co najmniej dowódcy pułku.

§ 58. Urlopy lecznicze dzielą się na urlopy zdrowotne, kuracyjne oraz urlopy udzielane na czas do ukończenia postępowania rewizyjno - lekarskiego.

Podstawę do udzielenia urlopu zdrowotnego stanowi świadectwo wojskowo - lekarskiej wystawione przez naczelnego lekarza formacji, a jeżeli chodzi o podoficerów i szeregowców należących do personelu latającego aeronautyki, również świadectwo wojskowo - lekarskie, wystawione przez kierownika centrum badań lotniczo - lekarskich.

Podstawę do udzielenia urlopu kuracyjnego stanowi świadectwo wojskowo - lekarskie, wystawione przez komendanta wojskowego zakładu leczniczego (garnizonowej izby chorych, szpitala garnizonowego, okręgowego lub szkolnego). Podoficerom zawodowym mogą być udzielane urlopy kuracyjne tylko na podstawie świadectwa wojskowo - lekarskiego, wystawionego przez komendanta wojskowego szpitala okręgowego (art. 107).

Podstawę do udzielenia urlopu na czas do ukończenia postępowania rewizyjno - lekarskiego stanowi orzeczenie, wystawione przez wojskowo-lekarską komisję rewizyjną.

§ 59. Urlopy zdrowotne mogą być udzielane podoficerom i szeregowcom, pełniącym obowiązkową służbę czynną, podchorążym, nadterminowym i podoficerom zawodowym.

Urlopów tych udziela się gdy stan zdrowia podoficera lub szeregowca nie wymaga ani wykonania zabiegów leczniczych, ani też opieki lekarskiej, przyczem rokuje zupełną poprawę stanu zdrowia, a jednak czasowo znosi lub zmniejsza w znaczniejszym stopniu ich zdolność do pełnienia czynnej służby wojskowej.

Czas trwania urlopu zdrowotnego nie może przekraczać:

a) dla podoficerów i szeregowców pełniących obowiązkową służbę czynną, oraz dla nadterminowych - 4 tygodni w ciągu czasu trwania obowiązkowej służby czynnej lub okresu zobowiązania się do służby nadterminowej;

b) dla podchorążych - 4 tygodni w ciągu jednego roku szkolnego;

c) dla podoficerów zawodowych - 4 tygodni w ciągu jednego roku służby zawodowej.

O ile chodzi o podoficerów lub szeregowców należących do personelu latającego aeronautyki - urlop zdrowotny może im być udzielony w przypadkach wyjątkowych na czas do 6 tygodni na podstawie świadectwa wojskowo - lekarskiego, wystawionego przez kierownika centrum badań lotniczo - lekarskich.

Urlopu zdrowotnego udziela dowódca (komendant, kierownik) formacji o uprawnieniach co najmniej dowódcy pułku, do której stanu faktycznego należy podoficer lub szeregowiec.

§ 60. Urlopy kuracyjne mogą być udzielane podoficerom i szeregowcom, pełniącym obowiązkową służbę czynną, podchorążym, nadterminowym i podoficerom zawodowym.

Urlopów tych udziela się podoficerom i szeregowcom pozostającym na leczeniu w wojskowych zakładach leczniczych, gdy stan zdrowia nie wymaga już dalszej opieki lekarskiej, a przebyte choroby zakaźne, ostre schorzenia lub zabiegi operacyjne powodują konieczność dłuższego wypoczynku, po którym przewiduje się powrót do zdrowia i całkowitą zdolność fizyczną do pełnienia czynnej służby wojskowej.

Czas trwania urlopu kuracyjnego nie może przekraczać:

a) dla podoficerów i szeregowców pełniących obowiązkową służbę czynną, oraz dla nadterminowych, - 6 tygodni w ciągu czasu trwania obowiązkowej służby czynnej, lub okresu zobowiązania się do służby nadterminowej;

b) dla podchorążych - 6 tygodni w ciągu jednego roku szkolnego.

Urlop kuracyjny dla podoficerów zawodowych może być udzielony na taki tylko okres czasu, by nieprzerwane niepełnienie służby czynnej z powodu złego stanu zdrowia (z powodu choroby i leczenia się), oraz przebywania na urlopie leczniczym nie przekraczało 6 miesięcy w ciągu jednego roku (art. 107 i ust. 1 art. 108).

Prawo udzielenia urlopu kuracyjnego przysługuje komendantowi wojskowego zakładu leczniczego (garnizonowej izby chorych, szpitala garnizonowego, okręgowego lub szkolnego), a o ile chodzi o podoficerów zawodowych, komendantowi wojskowego szpitala okręgowego. Przed udzieleniem urlopu kuracyjnego podchorążym, komendant wojskowego zakładu leczniczego powinien uzgodnić swe stanowisko z komendantem szkoły, kształcącej na oficerów zawodowych.

O udzieleniu urlopu kuracyjnego należy niezwłocznie zawiadomić dowódcę (komendanta, kierownika) formacji, do której stanu faktycznego należy podoficer lub szeregowiec, któremu udzielono urlopu.

§ 61. Urlopów leczniczych na czas do ukończenia postępowania rewizyjno - lekarskiego udziela się podoficerom lub szeregowcom, co do których wdrożono postępowanie rewizyjno - lekarskie, jeżeli udzielony urlop nie przedłuży lub nie utrudni tego postępowania.

Prawo udzielania tych urlopów podoficerom i szeregowcom, pozostającym na leczeniu w wojskowym zakładzie leczniczym (garnizonowej izbie chorych, w szpitalu garnizonowym, okręgowym lub szkolnym), przysługuje komendantowi zakładu; - innym podoficerom i szeregowcom udzielają takiego urlopu dowódcy (komendanci, kierownicy) formacyj o uprawnieniach co najmniej dowódcy pułku, do których stanu faktycznego należy podoficer lub szeregowiec, któremu udzielono urlopu.

O udzieleniu urlopu na czas do ukończenia postępowania rewizyjno - lekarskiego powinien komendant wojskowego zakładu leczniczego zawiadomić niezwłocznie dowódcę (komendanta, kierownika) formacji, do której stanu faktycznego należy podoficer lub szeregowiec, któremu udzielono urlopu.

§ 62. Udzielenie urlopu należy ogłosić w rozkazie dziennym formacji, do której stanu faktycznego należy podoficer lub szeregowiec, z oznaczeniem jego rodzaju, czasu trwania oraz pierwszego i ostatniego dnia urlopu.

§ 63. Prośby o przedłużenie urlopu składają podoficerowie i szeregowcy pisemnie, dołączając do nich dowody, stwierdzające potrzebę przedłużenia urlopu.

Prośbę wnosi się przez komendanta garnizonu, znajdującego się w miejscu pobytu urlopowanego, a 'jeżeli w tej miejscowości, gdzie przebywa urlopowany, niema komendy garnizonu, wprost do tego przełożonego, który udzielił urlopu. Komendanci garnizonów po zaopiniowaniu prośby, przesyłają ją niezwłocznie do właściwego przełożonego.

Jeżeli powodem prośby o przedłużenie urlopu jest zły stan zdrowia, należy do prośby dołączyć świadectwo wojskowo - lekarskie; jeśli w miejscu pobytu urlopowanego niema lekarza wojskowego, należy do prośby dołączyć świadectwo lekarza urzędowego (powiatowego, miejskiego), jeżeli taki jest w danej miejscowości, a w przeciwnym przypadku świadectwo lekarza prywatnego.

Prośbę o przedłużenie urlopu należy przedstawić w takim terminie, aby załatwienie jej mogło nastąpić przed ukończeniem urlopu i by tem samem w razie odmownej decyzji urlopowany mógł na czas powrócić do swej formacji. Wyjątkowo w przypadkach szczególnie nagłych, oraz gdy w miejscu pobytu urlopowanego niema żadnej władzy wojskowej, może urlopowany zwrócić się telegraficznie do dowódcy, który mu udzielił urlopu, z prośbą o jego przedłużenie, podając powody.

W przypadkach szczególnie nagłych może przedłużyć urlop również komendant garnizonu, zawiadamiając o tem niezwłocznie przełożonego, który udzielił urlopu.

§ 64. W razie śmierci urlopowanego w czasie urlopu, przesyła urzędnik stanu cywilnego lub prowadzący księgi metrykalne, urzędowe zawiadomienie o zejściu do komendy garnizonu, znajdującej się w miejscu śmierci urlopowanego, a jeżeli śmierć nastąpiła w miejscowości, w której niema komendy garnizonu, do powiatowej władzy administracji ogólnej. Komendant garnizonu lub powiatowa władza administracji ogólnej przesyła zawiadomienie o zejściu dowódcy (komendantowi, kierownikowi) tej formacji wojskowej, w której zmarły ostatnio pełnił czynną służbę wojskową.

Koszty pogrzebu urlopowanego ponosi Skarb Państwa według norm określonych przez Ministra Spraw Wojskowych. Jeżeli pogrzeb urlopowanego był urządzony przez rodzinę, gminę lub osoby postronne, zwraca się na prośbę koszty t. zw. kompletu pogrzebowego, w skład którego wchodzą: krzyż, trumna i tablica. Prośbę o zwrot kosztów należy przesłać do tej formacji wojskowej, w której zmarły pełnił ostatnio służbę, dowódca zaś formacji przesyła ją do dowódcy okręgu korpusu, który zarządza wypłatę.

Do art. 37.

§ 65. Podoficerom i szeregowcom, pełniącym czynną służbę wojskową, oraz podoficerom zawodowym w stanie spoczynku udziela zezwolenia na wyjazd zagranicę lub na obszar w. m. Gdańska dowódca okręgu korpusu, a jeżeli posiadają przydział do władz lub instytucyj centralnych, Minister Spraw Wojskowych.

§ 66. Podoficerowie i szeregowcy, którzy otrzymali zezwolenie na wyjazd do miejscowości położonej na obszarze w. m. Gdańska, otrzymują legitymację służbową, którą obowiązani są okazać na żądanie władz gdańskich, wobec których legitymacja ta w myśl art. 16 umowy polsko - gdańskiej z dnia 24 października 1921 r. (Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 16, poz. 139) jest dowodem osobistym, uprawniającym do przekroczenia granicy polsko - gdańskiej i pobytu na obszarze w. m. Gdańska.

§ 67. Podoficerowie i szeregowcy, którzy otrzymali zezwolenie na wyjazd zagranicę, proszą na tej podstawie powiatową władzę administracji ogólnej o wydanie paszportu zagranicznego, przyczem uzyskanie wiz na paszporcie należy do podoficera lub szeregowca, który uzyskał zezwolenie na wyjazd zagranicę.

§ 68. Podoficer lub szeregowiec przebywający zagranicą lub na obszarze w. m. Gdańska, jest obowiązany zawiadomić pisemnie szefa polskiej placówki dyplomatycznej lub konsularnej, a na obszarze w. m. Gdańska, Komisarza Generalnego R. P. o swem przybyciu, celu i terminie pobytu, oraz o swym wyjeździe.

W razie, gdy przy placówce dyplomatycznej urzęduje attache wojskowy, zawiadomienie to powinno się odbywać za jego pośrednictwem.

Przyjazd należy meldować w ciągu 24 godzin od przybycia, z podaniem dokładnego adresu, wyjazd zaś na 24 godziny przed wyjazdem z zaznaczeniem, do której miejscowości podoficer lub szeregowiec się udaje.

Podoficerowie i szeregowcy powinni w przeciągu 24 godzin zawiadamiać pisemnie szefa polskiej placówki dyplomatycznej lub konsularnej (attaché wojskowego), a na obszarze w. m. Gdańska, Komisarza Generalnego R. P. o każdej zmianie adresu.

Meldunek ten odpada w razie podróży, celem zwiedzenia danego kraju, w którym to przypadku podoficer lub szeregowiec podaje program swej podróży z wykazem miejscowości, które zamierza, kolejno zwiedzić.

§ 69. Sprawę przekroczeń granicy Państwa w celach turystycznych lub sportowych, normują oddzielne rozkazy Ministra Spraw Wojskowych.