§ 15. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 września 1926 r. o zaopatrzeniu emerytalnem nieetatowych pracowników polskich kolei państwowych i o zaopatrzeniu pozostałych po nich wdów i sierot, oraz o odszkodowaniu za nieszczęśliwe wypadki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.26.201

Akt utracił moc

Wersja od: 19 marca 1927 r.

§ 15. Zaopatrzenia wdowie i sieroce przyznaje się z urzędu na skutek pisemnego lub protokolarnego zgłoszenia.

Do zgłoszeń o przyznanie zaopatrzenia wdowiego, względnie sierocego, należy dołączyć: metrykę śmierci, metrykę, ślubu, zaświadczenie wspólnego pożycia małżeńskiego, wydane przez właściwy urząd gminny, parafjalny, lub przez policję państwową, oraz metryki urodzin dzieci.

Jeśli sierota ukończyła już 18 lat życia, do zgłoszeń o zaopatrzenie ma być dołączone prócz metryki urodzin, zaświadczenie danego zakładu naukowego, stwierdzające, że sierota w zakładzie tym odbywa studja i że odbywanie studjów w tym zakładzie wyklucza możność równoczesnego stałego zarobkowania.

Jeśli sierota jest niezdolna do zarobkowania i z tego powodu należałoby jej przyznać zaopatrzenie poza 18 rok życia, podda ją dyrekcja oględzinom lekarskim.

Przyznanie zaopatrzenia uzależnione jest od wyniku tych oględzin.

Do art. 33.