§ 1. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 września 1926 r. o zaopatrzeniu emerytalnem nieetatowych pracowników polskich kolei państwowych i o zaopatrzeniu pozostałych po nich wdów i sierot, oraz o odszkodowaniu za nieszczęśliwe wypadki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.26.201

Akt utracił moc

Wersja od: 19 marca 1927 r.

§ 1. Jako obowiązkową ilość dni roboczych należy uważać:

1) u pracowników opłacanych według tabeli A rozporządzeń Ministra Kolei z dnia 14 grudnia 1923 r. o uposażeniu nieetatowych pracowników stałych, dziennie płatnych (Dz. U. R. P. № 137, poz. 1142 i poz. 1143) -25 dni w ciągu każdego miesiąca,

2) u pracowników, opłacanych według tabeli B wspomnianych rozporządzeń - 30 dni w ciągu każdego miesiąca,

Dodatku stołecznego i kresowego nie uwzględnia się przy potrącaniu opłaty.

Za czas urlopu i choroby, oraz za czas wszelkich przerw w pracy, nie spowodowanych rozwiązaniem stosunku służbowego uiszczają pracownicy opłatę w tym samym wymiarze, jak za czas faktycznej służby.

Jeśli pracownik zalega z uiszczeniem opłaty, należy zaległą opłatę potrącić z przyznanego zaopatrzenia emerytalnego, wdowiego, względnie sierocego.

Jako pracowników stale zajętych na parowozie, względnie stale zajętych przy obsłudze pociągów, uważa się tych wszystkich pracowników parowozowych, względnie w służbie konduktorskiej, których na stałe przydzielono do takiej pracy i to tak długo dopóki przydzielenie to nie zostanie cofnięte.

Do art. 3.