Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o emigracji.
Dz.U.1928.6.37
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 grudnia 1927 r.
w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o emigracji.
W wypadku przewiązanym ust 1 niniejszego paragrafu, na żądanie osoby niewyłączonej winno być jej wydane odpowiednie poświadczenie o nieuznaniu jej za emigranta.
Do art. 2.
Do art. 6 ust. 1, 2, 3.
Przy wydawaniu zaświadczeń w wypadkach wyżej wskazanych uwzględnić należy specjalne warunki, którym powinny odpowiadać osoby, pragnące wyemigrować w charakterze osadników lub robotników najętych do pracy zagranicą, o ile warunki takie przewidziane są w udzielonem na podstawie art. 51 lub 53 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o emigracji zezwoleniu.
W tym celu organ wydający zaświadczenie ma prawo żądać od petenta przedstawienia odpowiednich dowodów.
Zaświadczenie, wydane z taką adnotacją, uprawniać będzie do otrzymania paszportu emigracyjnego dopiero po ustaleniu przez właściwą władzą braku przeszkód do emigracji.
Do art. 8.
Do art. 17 ust. 2.
Do art. art. 25 ust. 1, 26, 27 ust. 1 i 2.
Niewydanie koncesji do dnia pierwszego grudnia równoznaczne jest z odmową wydania takowej.
Do art. 27 ust. 3.
Do art. 28 ust. 2.
Wyjaśnienia przedsiębiorstwa powinny być przedstawiane przy wniosku, o ile przedsiębiorstwo złożyło je w terminie 28 dni od dnia wezwania Urzędu Emigracyjnego.
Do art. 29.
Urząd Emigracyjny oznaczy, jakie czynności w zakresie załatwiania formalności niezbędnych przy wyjeździe emigrantów, z którymi przedsiębiorstwo zawarło umowę przewozową, uważane będą jako czynności związane z przewozem.
Zabronione jest dokonywanie w biurach tych jakichkolwiek czynności handlowych, operacyj bankowych, wymiany pieniędzy i t. d., bez zezwolenia Urzędu Emigracyjnego i innych władz właściwych.
Do art. 32.
Podania lub protokóły w sprawie zażaleń emigrantów należy bezzwłocznie przesyłać do Urzędu Emigracyjnego.
Przedsiębiorstwo w terminie najpóźniej 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia obowiązane jest donieść, czy uważa pretensje za słuszne, czy też zgłasza sprzeciw.
Orzeczenie winno być podane do wiadomości osobie, która pretensję zgłosiła oraz przedsiębiorstwu przewozowemu.
Do art. 34.
Przedsiębiorstwo wyznacza pracowników swych konwojujących transport emigrantów, udających się koleją do portu wyjazdu, za uprzednią zgodą Urzędu Emigracyjnego.
Do art. 35.
Do art. 39.
Urząd Emigracyjny może żądać uzupełnienia wyżywienia lub zmiany sposobu przyrządzania go, o ile uzna to za konieczne.
Ubezpieczenie emigranta od wypadku nie ogranicza odpowiedzialności przedsiębiorstwa przewozowego za straty wynikłe z tego wypadku, o ile jest to przewidziane właściwemi przepisami prawnemi.
Bagaż emigrantów winien być ubezpieczony od utraty i uszkodzenia co najmniej w sumie 500 zł.
W każdym bądź razie wypłata emigrantowi odszkodowania przez towarzystwo ubezpieczeniowe nie zwalnia przedsiębiorstwa przewozowego od ponoszenia dodatkowej odpowiedzialności, jeżeli rzeczywiste straty, które poniósł emigrant wskutek utraty lub uszkodzenia jego bagaży były wyższe niż kwota wypłacona mu przez towarzystwo ubezpieczeniowe.
Ubezpieczenie nie obowiązuje przy przewozie emigrantów, udających się drogą lądową do krajów położonych na kontynencie Europy.
Do art. 41.
Taryfy winny przewidywać również ilość bagażu wolnego od opłat w kilogramach (lub w metrach sześciennych) i opłaty za bagaż dodatkowy.
Do art. 42.
Przedsiębiorstwo winno przedłożyć przedstawicielowi Urzędu Emigracyjnego w porcie odjazdu przed odejściem każdego statku pasażerskiego szczegółową listę tych wszystkich pasażerów bez względu na klasę, którą jadą, którzy wyjechali z Polski lub są obywatelami polskimi.
Jeżeli statek wychodzi z portów w Gdyni i Gdańsku, wspomniana wyżej lista winna zawierać wykaz wszystkich pasażerów w ogólności, wyjeżdżających tym statkiem.
Do art. 44 i art. 45.
Urząd Emigracyjny w razie uznania, że obrachunku dokonano z krzywdą dla emigranta, może żądać wyrównania obrachunku.
Do art. 47.
Ilość bezpłatnych przejazdów okrętem wraz z utrzymaniem określa się w ilości równej ilości przejazdów okrętów, przewożących emigrantów.
Ponadto przedsiębiorstwo obowiązane jest udzielić rocznie 3 bezpłatnych przejazdów.
Do art. 48.
Urząd Emigracyjny może uznać obowiązek utrzymywania tłumaczy za wypełniony w stosunku do tych przedsiębiorstw, na statkach których delegaci, odbywający podróż w osobnej kabinie 3 klasy, pełnić będą również funkcje tłumaczy.
Do art. 50.
Do art. art. 53, 54, 55.
Do art. 68.
Wykaz ten winien być przechowywany w aktach poufnych.
Przepis ten nie ogranicza jednak w niczem odpowiedzialności przedsiębiorstwa, które zawarło z emigrantem umowę przewozową.
ZAŁĄCZNIKI
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1928 r. (Dz.U.29.2.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1929 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 7 stycznia 1931 r. (Dz.U.31.3.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 stycznia 1931 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1928 r. (Dz.U.29.2.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1929 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 7 stycznia 1931 r. (Dz.U.31.3.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 stycznia 1931 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1928 r. (Dz.U.29.2.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1929 r.
- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 7 stycznia 1931 r. (Dz.U.31.3.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 stycznia 1931 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »