Rozdział 2 - Dodatek za zwłokę. - Wykonanie niektórych przepisów dekretu o zobowiązaniach podatkowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.18.137

Akt utracił moc

Wersja od: 27 czerwca 1969 r.

Rozdział  2.

Dodatek za zwłokę.

§  9.

1. Od zaległości należnych od podatników (płatników) gospodarki nie uspołecznionej pobiera się dodatek za zwłokę, począwszy od dnia następnego po upływie terminu płatności.

2. Dodatek za zwłokę od zaległości we wszystkich podatkach z wyjątkiem podatków obrotowego i dochodowego oraz od zaległości w innych należnościach, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych, wynosi:

1) przy zwłoce nie dłuższej niż 1 miesiąc - 5% od zaległości,

2) przy zwłoce ponad 1 miesiąc do 2 miesięcy - 10% od zaległości,

3) przy zwłoce ponad 2 miesiące do 3 miesięcy - 15% od zaległości,

4) przy zwłoce ponad 3 miesiące - 20% od zaległości.

3. Dodatek za zwłokę od zaległości w podatkach obrotowym i dochodowym przy zwłoce do 3 miesięcy oblicza się według przepisów ust. 2, przy zwłoce zaś ponad 3 miesiące dodatek za zwłokę wynosi:

1) przy zwłoce ponad 3 miesiące do 4 miesięcy - 20%;

2) przy zwłoce ponad 4 miesiące - 25%.

§  10.

1. W razie nie wpłacenia zaliczki lub przedpłaty na zaliczkę w przepisanym terminie albo obliczenia i wpłacenia tytułem tych należności sumy niższej, niż została następnie ustalona przez właściwy organ finansowy, dodatek za zwłokę liczy się od dnia następnego po upływie ustawowego terminu płatności.

2. Jeżeli obowiązek uiszczenia należności jest uzależniony od obowiązku złożenia deklaracji podatkowej (zeznania), dodatek za zwłokę pobiera się od dnia następnego po upływie ustawowego terminu płatności. Jeżeli jednak termin złożenia deklaracji podatkowej (zeznania) został przesunięty decyzją organu finansowego, dodatek za zwlokę liczy się od dnia następnego po upływie nowego terminu.

§ 11. Dodatek za zwłokę pobiera się niezależnie od tego, czy prawo łączy z nieuiszczeniem świadczenia pieniężnego w terminie inne skutki.

§  12.

1. Od zaległości odroczonych lub rozłożonych na raty pobiera się dodatek za zwłokę tylko do dnia wniesienia podania o odroczenie lub rozłożenie na raty.

2. W razie niedotrzymania terminu, do którego zapłata została odroczona, dodatek za zwłokę pobiera się za czas od upływu terminu płatności do dnia zapłaty.

3. Zarządzone na wniosek dłużnika ograniczenie lub całkowite wstrzymanie wykonania zobowiązania podatkowego w związku z wniesionym przez dłużnika środkiem odwoławczym jest równoznaczne z odroczeniem płatności w granicach zarządzonego ograniczenia lub wstrzymania.

4. Przy częściowych wpłatach na poczet zaległości dodatek za zwłokę pobiera się od kwot wpłaconych.

§  13.

1. Nie pobiera się dodatku za zwłokę, jeżeli suma zaległości, na której pokrycie dokonano wpłaty, nie przekracza 10 zł.

2. W podatku od lokali dodatku za zwłokę nie pobiera się bez względu na sumę, chyba że podatek ten wchodzi w skład zobowiązania pieniężnego w rozumieniu ustawy z dnia 11 listopada 1965 r. o rozszerzeniu uprawnień gromadzkich rad narodowych w zakresie podatkowym oraz o usprawnieniu w gromadach wymiaru i poboru podatków i innych należności pieniężnych (Dz. U. Nr 46, poz. 288.

Rozdział 3.

Przedmioty wchodzące w skład majątku przedsiębiorstwa.

§  14.

1. Za przedmioty wchodzące w skład majątku przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 25 ust. 3 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 49, poz. 452 z późniejszymi zmianami) uważa się wszelkie rzeczy nieruchome i ruchome, nie wyłączając wierzytelności i innych praw majątkowych, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W szczególności uważa się za wchodzące w skład przedsiębiorstwa:

a) nieruchomości oraz ich części składowe i przynależności, jak: place, budynki fabryczne, magazyny, składy i ich urządzenia,

b) towary, surowce, półfabrykaty i wyroby gotowe,

c) rzeczy najęte lub dzierżawione od osób trzecich albo na mocy jakiegokolwiek innego tytułu oddane do przedsiębiorstwa w celu stałego lub czasowego ich używania albo użytkowania,

d) wierzytelności z tytułu świadczeń przedsiębiorstwa.

2. Nie uważa się za majątek ruchomy, związany z prowadzeniem przedsiębiorstwa, jedynie następujących rzeczy lub praw majątkowych:

1) rzeczy:

a) przyjętych do przesłania przez przedsiębiorstwo spedycyjne,

b) przyjętych do przewiezienia przez przedsiębiorstwo przewozowe,

c) przyjętych do przechowania na mocy umowy o przechowanie, jak również na mocy umowy składu, jeżeli przedsiębiorca składowy nie nabył prawa własności na rzeczach złożonych,

d) przyjętych do naprawy lub przerobu,

e) przyjętych do sprzedaży przez przedsiębiorstwo komisowe;

2) wierzytelności przedsiębiorstwa komisowego z tytułu ceny rzeczy przyjętych do sprzedaży oraz wierzytelności, co do których danemu przedsiębiorstwu zlecono inkaso lub inną realizację.