Rozdział 6 - Uwolnienia od opłat, określonych w art. 2 ustawy. - Wykonanie - na obszarze b. dzielnicy pruskiej - ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o opłatach stemplowych od ubezpieczeń.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1922.24.205
Akt utracił moc Wersja od: 8 kwietnia 1922 r.
6.
Uwolnienia od opłat, określonych w art. 2 ustawy.
Uwolnienia od opłat, określonych w art. 2 ustawy.
(art. 6 ustawy).
Ubezpieczenia przymusowe.
Ubezpieczenia przymusowe.
§ 20.
Umowy, zawierane przez instytucje przymusowych ubezpieczeń społecznych są wówczas Wolne od opłat, przewidzianych w art. 2 ustawy, gdy ubezpieczeni podlegają przymusowi ubezpieczania na podstawie następujących obowiązujących ustaw: 1)
niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dzielnik Ustaw Rzeszy niemieckiej str. 509), 2)
niemieckiej ustawy z dnia 20 grudnia 1911 r. o ubezpieczeniu urzędników prywatnych (Dziennik Ustaw Rzeszy niemieckiej str. 989) i rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 1 września 1920 r. (Dziennik Urzędowy № 56 poz. 453) w sprawie rozszerzenia obowiązku ubezpieczenia urzędników prywatnych, 3)
pruskiej ustawy z dnia 3 czerwca 1912 r. (Zbiór Ustaw pruskich str. 97) o stowarzyszeniach górniczych, 4)
rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 10 września 1920 r. (Dziennik Urzędowy № 56, poz. 455) w przedmiocie kasy emerytalnej robotników kolei żelaznych w b. dzielnicy pruskiej, 5)
ustawy z dnia 19 maja 1920 r. o obowiązkowem ubezpieczeniu na wypadek choroby (Dz. U. R. P. z r. 1920 № 44, poz. 272).§ 21.
W wypadkach, w których zachodzi wątpliwość, czy daną instytucją ubezpieczeniową należy uważać za instytucję przymusowych ubezpieczeń społecznych, rozstrzyga Minister Skarbu w porozumieniu Z Ministrem b. Dzielnicy Pruskiej.
Umowy zawierane poza granicami Rzeczypospolitej.
Umowy zawierane poza granicami Rzeczypospolitej.
§ 22.
Umowy, zawierane poza granicami Rzeczypospolitej przez zagraniczne oddziały polskich instytucji ubezpieczeniowych, są wolne od opłat (art. 2 ustawy), jeżeli zakład główny, mający siedzibę w granicach Państwa, udowodni, że umowy te uległy zagranica, analogicznym opłatom.Jako dowód należy przedłożyć władzy skarbowej jednocześnie z obliczeniem (art. 9 ustawy) uwierzytelniony przez upełnomocnionego przedstawiciela Państwa Polskiego wyciąg z zagranicznych przepisów prawnych, na podstawie których umowy tego rodzaju podlegają opłatom analogicznym zagranicą.
W braku powyższego dowodu ulegają umowy wskazane w ustępie 1, opłatom (art. -2 ustawy) narówni z umowami zawieranemi w granicach Państwa,