§ 42. - Wykonanie dekretu z dnia 25 października 1948 r. o podatku dochodowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.17.105

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1951 r.

§ 42. 2

1. Za podstawę do ustalenia wysokości zaliczki służą osiągnięte w miesiącu ubiegłym:

a) u podatników, podlegających opodatkowaniu według przepisów działu II dekretu, prowizorycznie (ust. 2) obliczone dochody cząstkowe w rozumieniu art. 8 ust. 2 oraz dochód ogólny w rozumieniu art. 8 ust. 3 i 4;

b) u podatników, podlegających opodatkowaniu według przepisów działu III rozdział I dekretu, prowizorycznie obliczona podstawa opodatkowania w rozumieniu art. 26 dekretu.

2. Podstawę do ustalenia wysokości zaliczki, o której mowa w ust. 1, ustala się u podatników prowadzących księgi handlowe - na podstawie bilansu miesięcznego. W przypadku nieprzedłożenia bilansu miesięcznego oraz u podatników nie prowadzących ksiąg handlowych podstawę do ustalenia wysokości zaliczki ustala się na podstawie przychodu (obrotu), osiągniętego w miesiącu ubiegłym, z zastosowaniem norm szacunkowych. Podatnikowi prowadzącemu księgi handlowe, który uiścił zaliczkę obliczoną w ten sposób, służy prawo przedłożenia władzy podatkowej bilansu okresowego; jeżeli sprawdzony przez władzę podatkową bilans okresowy wykazuje, że zaliczka pobrana bądź zaliczki pobrane przekraczają kwotę zaliczki wynikającej z tego bilansu, służy podatnikowi prawo żądania zarachowania sumy nadpłaconej na poczet następnych zaliczek. Jeżeli jednak z bilansu okresowego wynika, że zaliczkę ustalono w kwocie niższej od kwoty, jaka by wypadła z bilansu okresowego, na podatniku ciąży obowiązek dokonania dodatkowej wpłaty.

² Z dniem 1 października 1951 r. § 42 traci moc w odniesieniu do podatników gospodarki nieuspołecznionej, zgodnie z § 72 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 1951 r. w sprawie wykonania dekretu o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U.51.50.362).