§ 36. - Wykonanie dekretu z dnia 25 października 1948 r. o podatku dochodowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.17.105

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1951 r.

§  36.

1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nadwyżek kwot pensyj i wszelkiego rodzaju wynagrodzeń osób, które biorą udział w zarządzie przedsiębiorstwa bądź należą do składu rady nadzorczej, komitetu dyskontowego i komisji rewizyjnej lub działają z ich ramienia, bądź są uprawnione do samodzielnego prowadzenia przedsiębiorstwa, jak również innych pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych ponad następujące normy:

1) w spółdzielniach należących do Centralnego Związku Spółdzielczego ponad wydatki dozwolone na ten cel przez Centralny Związek Spółdzielczy; jeżeli wydatki na ten cel nie zostały w ten sposób określone, mają zastosowanie normy zawarte w pkt 3;

2) w przedsiębiorstwach bankowych, instytucjach kredytu długoterminowego i komunalnych kasach oszczędności ponad normy określone w taryfie płac dla pracowników bankowych zatwierdzonej przez Ministerstwo Skarbu;

3) w pozostałych przedsiębiorstwach:

10,00% od obrotu nie przekraczającego 1-krotnej wysokości kapitału własnego

5,50% od obrotu ponad 1 do 2-krotnej wysokości kapitału własnego

4,00% od obrotu ponad 2 do 3-krotnej wysokości kapitału własnego

3,25% od obrotu ponad 3 do 4-krotnej wysokości kapitału własnego

2,80% od obrotu ponad 4 do 5-krotnej wysokości kapitału własnego

2,50% od obrotu ponad 5 do 6-krotnej wysokości kapitału własnego

2,30% od obrotu ponad 6 do 7-krotnej wysokości kapitału własnego

2,20% od obrotu ponad 7 do 8-krotnej wysokości kapitału własnego

2,10% od obrotu ponad 8 do 9-krotnej wysokości kapitału własnego

2,00% od obrotu ponad 9 do 10-krotnej wysokości kapitału własnego

1,70% od obrotu ponad 10 do 15-krotnej wysokości kapitału własnego

1,50% od obrotu ponad 15 do 20-krotnej wysokości kapitału własnego

1,35% od obrotu ponad 20 do 30-krotnej wysokości kapitału własnego

1,20% od obrotu ponad 30 do 50-krotnej wysokości kapitału własnego

1,10% od obrotu ponad 50 do 100-krotnej wysokości kapitału własnego

1,00% od obrotu ponad 100-krotną wysokość kapitału własnego.

2. Normy wynagrodzenia należy ustalić w ten sposób, ażeby suma obliczona od większego obrotu przy mniejszej stopie procentowej nie była mniejsza od sumy, jaka wypadnie z obliczenia przy zastosowaniu bezpośrednio wyższej stopy procentowej do najwyższego obrotu w tej grupie.

3. Za kapitał własny przedsiębiorstwa uważa się nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami wobec osób trzecich.

W szczególności na kapitał własny składają się:

1) w spółkach akcyjnych, w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością i w spółdzielniach:

a) kapitał zakładowy (akcyjny, udziałowy) uwidoczniony w bilansie, zmniejszony o sumy nie uiszczonych przez akcjonariuszów wpłat na akcje oraz sumę strat, figurujących w bilansie;

b) wszelkie inne kapitały, fundusze i rezerwy, nie stanowiące zobowiązań wobec osób trzecich i nie mające przeznaczenia na sprostowanie wartości składników majątkowych, figurujących w bilansie;

c) nie podzielony zysk z lat ubiegłych i za rok podatkowy po wyłączeniu części zysku przeznaczonej na dywidendy lub udział w zysku oraz na podatek dochodowy;

2) w firmach jednoosobowych i spółkach jawnych:

a) suma figurująca na rachunku kapitału, zwiększona o salda kredytowe na rachunkach właściciela i zmniejszona o salda debetowe na rachunkach właściciela oraz o sumę strat, figurujących w bilansie; salda kredytowe na rachunkach właściciela zwiększają kapitał własny tylko w tym przypadku, jeżeli mają charakter stały, tj. nie są podejmowane z przedsiębiorstwa co najmniej w ciągu 4 miesięcy roku następującego po roku podatkowym;

b) wszelkie fundusze i rezerwy, nie stanowiące zobowiązań wobec osób trzecich i nie mające przeznaczenia na sprostowanie wartości składników majątkowych, figurujących w bilansie;

3) w spółkach komandytowych:

a) sumy komandytowe wpłacone efektywnie przez komandytariuszy;

b) składniki, wymienione w ust. 3 pkt 2 lit. a) i b) niniejszego paragrafu;

4) wkład spólnika cichego wpłacony efektywnie stanowi część składową kapitału własnego.

4. Kapitał zakładowy (akcyjny, udziałowy), figurujący w księgach przedsiębiorstwa w dniu 31 sierpnia 1939 r., należy dla celów obliczenia norm wynagrodzenia podwyższyć w tym stosunku, w jakim zostanie podwyższona wartość przedmiotów podlegających zużyciu, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1.

5. Za obrót służący za podstawę do obliczenia norm wynagrodzenia uważa się obrót ustalony za rok podatkowy w myśl przepisów dekretu o podatku obrotowym, nie wyłączając obrotów zwolnionych od podatku.

6. Za pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych uważa się osoby uprawnione do samodzielnego prowadzenia oddziałów (filii) przedsiębiorstwa oraz wszelkich prokurentów przedsiębiorstwa, chociażby posiadali prokurę łączną.

7. W spółdzielniach za pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych uważa się członków zarządu, ich zastępców oraz wszystkich pełnomocników ustanowionych przez zarząd do prowadzenia całego przedsiębiorstwa lub oddziału.

8. Jeżeli w wyniku zastosowania tabeli zawartej w ust. 1 pkt 3 niniejszego paragrafu dopuszczalne do potrącenia normy wynagrodzeń osób, o których mowa w ust. 1, czynnych i niezbędnych do utrzymania przedsiębiorstwa w ruchu byłyby niższe od ogólnie przyjętych norm wynagrodzeń, dyrektorzy izb skarbowych mają prawo na wniosek podatnika podwyższać te normy, najwyżej jednak do wysokości wydatków faktycznie na ten cel poniesionych i w granicach ogólnie przyjętych norm. Podwyższenie norm wynagrodzeń do wysokości przekraczającej dwukrotnie normy ustalone w ust. 1 pkt 3 wymaga zgody Ministra Skarbu.

Do art. 14 pkt 8.