§ 28. - Wykonanie dekretu z dnia 18 sierpnia 1945 r. o podatku od wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.54.291

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1946 r.

§  28.

1. W celu ustalenia odpowiedniej rocznej kwoty dodatkowej opłaty wynagrodzenie doprowadza się do stosunku rocznego, mnożąc kwotę wynagrodzenia dziennego przez 300, tygodniowego przez 52 i miesięcznego przez 12. Przepis powyższy stosuje się również w przypadku określonym w § 20 ust. 2.

2. Ustaloną w sposób określony w ust. 1 kwotę rocznej dodatkowej opłaty należy przy wypłacie wynagrodzeń miesięcznych podzielić przez 12, tygodniowych przez 52, dziennych przez 300.

3. Obowiązek ponoszenia przez pracodawcę dodatkowej opłaty jest ściśle związany z pełnieniem przez pracownika pracy, czy to bez odpłaty, czy też za wynagrodzeniem. Jeżeli w pewnych okresach wypłaty pracownik nie pracuje, np. wskutek choroby, bezpłatnego urlopu, braku surowców, ograniczeń w produkcji, niezgłoszenia się do pracy itp., okoliczności i nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za te okresy wypłaty, dodatkowa opłata za powyższe okresy nie należy się. Jeżeli zaś w pewnych okresach wypłaty pracownik pracuje tylko przez część okresu wypłaty (np. pracownik płatny tygodniowo pracował 4 dni w tygodniu), dodatkowa opłata należy się za czasokres wypłaty, w którym pracownik pełnił pracę, według stawki odpowiadającej wynagrodzeniu, jakie pracownik rzeczywiście otrzymał za dany okres wypłaty (tj. w danym przypadku za 4 dni).

Przykład:

Pracownik według umowy o pracę z tygodniowym okresem wypłaty wynagrodzenia otrzymuje wynagrodzenie 400 zł dziennie. W tygodniu przepracował 4 dni i otrzymał za tydzień 400 zł × 4 = 1.600 zł. Roczne wynagrodzenie 1.600 × 52 = 83.200 zł. Roczna suma dodatkowej wypłaty wynosi 900 zł, a należność dodatkowej opłaty za tydzień (1/52) wynosi 17,30 zł, a po zaokrągleniu 17 zł.

4. Kwoty dodatkowej opłaty powinny być uwidocznione w listach płacy i w wykazach potrąceń w oddzielnej rubryce.