§ 22. - Wykonanie dekretu z dnia 18 sierpnia 1945 r. o podatku od wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.54.291

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1946 r.

§ 22. W przypadkach wypłacania pracownikom zaliczek na wynagrodzenie należy rozróżnić 3 formy tego rodzaju wypłat:

1) wysokość wynagrodzenia nie została ostatecznie ustalona (np. brak umowy zbiorowej), a wypłacane są jedynie zaliczki,

2) wysokość wynagrodzenia została ustalona, jednakże wypłata następuje częściowo,

3) wypłaca się pracownikowi zaliczkę na wynagrodzenie, która ma być potrącona w całości przy najbliższej wypłacie wynagrodzenia lub częściami w ciągu kilku okresów wypłaty.

W przypadku 1) zaliczkę taką traktuje się jak zwykłe wynagrodzenie, od którego podatek należy potrącić przy wypłacie, biorąc za podstawę do ustalenia podatku kwotę wypłacanej zaliczki, obliczonej w stosunku rocznym. Po ustaleniu ostatecznej sumy wynagrodzenia należy od wypłacanego wyrównania potrącić różnicę pomiędzy sumą podatku przypadającą od ostatecznie ustalonej sumy wynagrodzenia a sumą podatku potrąconego od uprzednio wypłaconej zaliczki.

Przykład: w miesiącach lipcu i sierpniu wypłacono pracownikowi zaliczki po 8.000 zł za miesiąc i potrącono w obu miesiącach podatek według stopy 2% tj. po 160 zł. W miesiącu wrześniu ostatecznie ustalono kwotę miesięcznego wynagrodzenia na 10.000 zł i wypłacono wyrównanie po 2.000 zł za dwa ubiegłe miesiące. Od 10.000 zł według stopy 3% należy się tytułem podatku 300 zł, przy wypłacie zaliczki potrącono 160 zł, zatem przy wypłacie wyrównania potrąceniu podlega 140 zł za każdy miesiąc.

W przypadku 2) stopę procentową ustala się od całej wysokości należnego wynagrodzenia i stopę tę stosuje się do wypłacanej zaliczki.

W przypadku 3) zaliczka taka, będąca formą pożyczki, nie podlega opodatkowaniu w chwili wypłacania. Przy wypłacie jednak wynagrodzenia podstawę opodatkowania stanowi kwota, jaką pracownik otrzymałby, gdyby zaliczka lub jej część nie została potrącona.

Do art. 12 ust. 3.