§ 20. - Wykonanie dekretu z dnia 18 sierpnia 1945 r. o podatku od wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.54.291

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1946 r.

§  20.

1. W celu ustalenia właściwej podstawy do znalezienia stopy procentowej podatku należy wypłacane wynagrodzenie obliczyć w stosunku rocznym, mnożąc:

sumę wypłaty dziennej przez 300

sumę wypłaty tygodniowej przez 52

sumę wypłaty miesięcznej przez 12

w zależności od okresu, za jaki według umowy o pracę pracodawca oblicza i wypłaca wynagrodzenie.

Przykłady:

I. Pracownik według umowy o pracę z tygodniowym okresem wypłaty wynagrodzenia otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 500 zł dzienne. W jednym tygodniu przepracował 4 dni i za ten tygodniowy okres wypłaty otrzymał 2.000 zł. Dla uzyskania rocznej kwoty wynagrodzenia mnoży się 2.000 zł przez 52 i uzyskuje się sumę 104.000 zł, której odpowiada stopa procentowa podatku 2,5%; w innym tygodniu przepracował ten pracownik 6 dni i otrzymał 3.000 zł.

3.000 zł × 52 = 156.000 zł

Stopa procentowa podatku wynosi 6%.

II. Pracownik według umowy o pracę z miesięcznym okresem wypłaty wynagrodzenia otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 12.000 z1 miesięcznie. W pierwszym miesiącu po przyjęciu do pracy przepracował 20 dni i otrzymał wynagrodzenie 8.000 zł; podstawa do ustalenia stopy procentowej podatku wynosi

8.000 zł × 12 = 96.000 zł.

Stopa procentowa podatku wynosi 2%. Przy pracy całomiesięcznej podstawa wynosi

12.000 zł × 12 = 144.000 zł

a stopa procentowa podatku 5%.

2. W celu ustalenia właściwej podstawy do znalezienia stopy procentowej podatku przy wypłacie wynagrodzeń pracownikom sezonowym należy takie wynagrodzenie obliczyć w stosunku rocznym, mnożąc:

sumę wypłaty dziennej przez 200

sumę wypłaty tygodniowej przez 34

sumę wypłaty miesięcznej przez 8.

3. Za pracowników sezonowych uważa się pracowników zatrudnionych na robotach publicznych, ziemnych i brukarskich, w przedsiębiorstwach budowlanych, w żegludze śródlądowej i przy spławie.