Rozdział 3 - Uprawnienia służbowe organów żandarmerii. Do art. 3 . - Wykonanie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 12 grudnia 1930 r. o żandarmerii.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.88.618

Akt utracił moc

Wersja od: 27 listopada 1936 r.

Rozdział  III.

Uprawnienia służbowe organów żandarmerii.

Do art. 3.

§ 20. Zakres uprawnień organów żandarmerii, korzystających w służbie z praw warty wojskowej, określają regulaminy i instrukcje wojskowe.

§ 21. Organa żandarmerii mają prawo użycia broni w następujących przypadkach:

a) w celu odparcia niebezpiecznego napadu lub zamachu, zagrażającego życiu, zdrowiu lub wolności organu żandarmerii albo innych osób, albo też w celu przeciwdziałania przedsięwzięciu czynności, zmierzających bezpośrednio do takiego napadu lub zamachu;

b) w celu wymuszenia posłuchu prawnemu rozkazowi w przypadkach ostatecznej potrzeby i bezpośrednio grożącego niebezpieczeństwa dla karności wojskowej lub bezpieczeństwa publicznego;

c) w celu odparcia niebezpiecznego napadu lub zamachu, zagrażającego mieniu publicznemu lub prywatnemu, mającemu doniosłe znaczenie dla celów obrony Państwa, lub dla celów użyteczności publicznej, albo też w celu przeciwdziałania przedsięwzięciu czynności, zmierzających bezpośrednio do takiego napadu lub zamachu;

d) w celu pokonania oporu czynnego, udaremniającego przeprowadzenie czynności służbowych, albo też w celu pokonania gwałtu fizycznego, nie mającego charakteru napadu lub zamachu określonego w punkcie a), lecz skierowanego na pozbawienie organu żandarmerii fizycznej możności wypełnienia obowiązku służby przez usiłowanie rozbrojenia, ubezwładnienia itp.;

e) w celu udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej lub aresztowanej, co do której organ żandarmerii ma podejrzenie, że jest niebezpiecznym przestępcą;

f) w celu ujęcia niebezpiecznego przestępcy, który ucieka, albo także unieszkodliwienia go, jeżeli zajął stanowisko obronne lub schronił się do kryjówki;

g) podczas pełnienia służby ochronnej lub konwojowej - przeciwko osobie popełniającej lub usiłującej popełnić czyn przestępny, zmierzający do uszkodzenia, naruszenia lub uszczuplenia przedmiotu chronionego.

§  22.

(1) Użycie broni w przypadkach wyszczególnionych w § 21 może nastąpić tylko po jednorazowym wezwaniu do zaniechania lub spełnienia danej czynności i tylko wówczas, jeżeli użycie broni nie zagraża bezpośrednio niebezpieczeństwem dla życia osób postronnych. Jeżeli ze względu na okoliczności danego przypadku wezwanie jest niemożliwe, użycie broni może nastąpić po jednorazowym wystrzale ostrzegawczym w powietrze.

(2) Przepisu ust. (1) nie stosuje się w przypadkach, gdy zwłoka grozi niebezpieczeństwem utraty życia żołnierzowi żandarmerii, albo może udaremnić pościg i ujęcie niebezpiecznego przestępcy lub grozi zniszczeniem albo uszkodzeniem przedmiotów i urządzeń, mających doniosłe znaczenie dla celów obrony Państwa, albo dla celów użyteczności publicznej.

(3) Inne warunki i sposób użycia broni przez organa żandarmerii określają przepisy szczególne żandarmerii.

§  23.

(1) Organa żandarmerii przy wykonywaniu swych zadań służbowych w stosunku do osób wymienionych w §§ 1 i 2, są uprawnione do:

- wzywania tych osób celem przesłuchania ich, pod rygorem przymusowego sprowadzenia;

- dokonywania oględzin, rewizji domu i osoby;

- zwracania się w toku dochodzenia do władz, urzędów i organów wojskowych i cywilnych o udzielenie potrzebnych wyjaśnień i wiadomości oraz o spełnienie poszczególnych czynności, wynikających z istoty dochodzenia;

- wchodzenia i swobodnego poruszania się bez przepustek na terenach i w obiektach wojskowych i innych;

- sprawdzania tożsamości osób, w szczególności przez daktyloskopowanie;

- dokonywania potrzebnych zdjęć fotograficznych;

- stosowania niezbędnych środków przymusowych, w szczególności zatrzymania, nałożenia kajdanków i użycia stosownej siły fizycznej.

(2) Ponadto organ żandarmerii w służbie ma prawo wezwać każdego do udzielenia mu doraźnej pomocy, a w szczególności pomocy potrzebnej do pokonania oporu. Wezwany obowiązany jest - w miarę możności - uczynić zadość wezwaniu.

(3) Warunki i sposób wykonywania uprawnień żandarmerii, wskazanych w ust. (1) i (2), określają przepisy szczególne żandarmerii.

Do art. 4.

§ 24. Organa żandarmerii są uprawnione do bezpośredniego porozumiewania się z władzami, urzędami i organami wojskowymi i cywilnymi, mającymi siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej, w sprawach związanych z dochodzeniem, pościgiem i wykonywaniem poszczególnych czynności służbowych, wchodzących w zakres uprawnień i obowiązków żandarmerii.