Wykładnia art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.62.264

Akt jednorazowy

Wersja od: 25 maja 1994 r.

UCHWAŁA

TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

z dnia 10 maja 1994 r.

w sprawie wykładni art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.

Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:

przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,

sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, W. Łączkowski, F. Rymarz, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski, J. Zakrzewska (sprawozdawca),

po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 5 i 10 maja 1994 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 i z 1993 r. Nr 47, poz. 213) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) przez stwierdzenie, czy z przewidzianego w cytowanym przepisie prawa powoływania Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wynika także prawo swobodnego odwoływania go z tej funkcji poza przypadkami upoważniającymi do odwołania członka Krajowej Rady przewidzianymi w ust. 6 powołanego art. 7 ustawy,

ustalił:

Art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) stanowiący, iż "Przewodniczącego Krajowej Rady powołuje Prezydent z grona członków Rady", nie może być rozumiany jako dający uprawnienie do odwołania Przewodniczącego Rady z tego stanowiska. Opróżnienie stanowiska Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji następuje wskutek ustania jego członkostwa w składzie Krajowej Rady, w przypadkach i w trybie określonym w ustawie o radiofonii i telewizji.